Vanochtend in het restaurant bij het ontbijt, zat ik samen met een jongeman van pakweg 30 jaar, hij zat aan een tafeltje verderop. De rest van het hotel was nog aan het slapen of met andere activiteiten bezig. Deze jongeman zag ik gisterenmiddag bij elke stap die hij deed, zijn rechtervoet heel voorzichtig op de grond neerzetten, dus ik denk dat hij last heeft van een blaar of iets dergelijks. Maar goed, maakt niet uit. Deze jongeman zet schaamteloos zijn telefoon op luidspreker en gaat hardop met zijn moeder zitten praten – want hij zei steeds mama – zodat ik lekker mee mocht luisteren. Niet dat ik er een woord van begreep, want het was denk ik een Baltische taal, geen Russisch in ieder geval. Russisch klinkt veel rauwer dan de taal die hij sprak. Als ik een Rus hoor denk ik, het is of een KGB’er of een crimineel. Aan de toon van hem en zijn moeder denk ik dat het volgende de inhoud van het gesprek moet zijn geweest. Voor het gemak noem ik hem Igor en haar moeder.

Igor, “Mama, ik denk dat ik niet meer verder kan lopen”. De Moeder, “maar lieverd, wat is er dan?”. Igor “ik heb zo’n last van mijn voetje”. De moeder, “maar je bent er bijna lieverd, nog maar 175 kilometertjes en dan mag je weer naast mama op de bank zitten”. Igor,maar ik wil naar huis toe”. De moeder, “Rijdt er een bus dan lieverd?”. Igor, “nee mam, ik zit hier in the middle of nowhere, er rijden hier geen bussen. De moeder, “nou je loopt maar lekker verder ventje, want ik kom je ook niet halen”.

Het kan ook zijn dat er iets met zijn vader was en zijn moeder vroeg of hij naar huis wilde komen.

Nu over naar de orde van de dag.

Dat het zwaar ging worden wist ik, daarom heb ik voor deze etappe een korte afstand gekozen. Na 200 meter afdalen moest er meteen weer geklommen worden en niet zo een beetje ook. Stukken van boven de 8% is daar meer regel dan uitzondering. 17 kilometer verder en bijna twee uur later mocht ik lachend de top van de eerste bergpas begroeten.

De afdaling is daar fantastisch, volgens mij is het een kilometer of 16. Er zijn ook stukken waar je niet te hard kunt afdalen, het is soms te gevaarlijk. Kijk maar naar de wegen die ik vandaag op de gevoelige plaat heb gezet. Ik heb ze vandaag in alle soorten en maten gefietst.

Geschreven door Maartenablij