Na een wat onrustige nacht word ik voor het eerst wakker in 'Kyoto'. Kyoto ligt in het midden op het eiland Honshu. De stad is omringd door groene bergen. Vroeger was Kyoto de keizerlijke hoofdstad van Japan. Gedurende de Tweede Wereldoorlog, terwijl brandbommen door het hele land neerkwamen, bleef Kyoto met zijn 600 boeddhistische tempels, 400 Shinto-heiligdommen, paleizen, tuinen en architectuur bewust gespaard. Daardoor is het vandaag de dag nog de enige grotere stad in Japan die nog steeds een overvloed heeft aan vooroorlogse gebouwen. Kyoto wordt dan ook beschouwd als het culturele centrum van Japan.

Via facebook heb ik hele positieve recensies gelezen over de 'Free Kyoto Walking Tour'.
Hier kunnen we ons vrijblijvend voor aanmelden op de facebookpagina. Het enigste wat we hoeven te doen is op een bepaald tijdstip op een bepaalde plek zijn. Daar wacht dan de rest van het nog onbekende gezelschap ook en gezamenlijk met een vrijwillige gids lopen we door een deel van Kyoto waarbij er van alles over verteld gaat worden.

We hebben ons aangemeld voor de tour van 13h en hebben de tijd nog even aan ons zelf. Het is nogal moeilijk keuzes te maken uit alle bezienswaardigheden hier. Er is zóveel aanbod. Louis heeft gelukkig al wat geselecteerd. Aan de hand van onze 'Wish List' besluiten we naar de de 'Tō-ji' tempel te lopen. Dit is een boeddhistisch tempelcomplex en gesticht in 796. Oorspronkelijk als functie om de stad te beschermen. De 'Kondo', de grootste hal op het terrein, en de ernaast gelegen kleinere 'Kodo' bevatten diverse goudkleurige boeddhistische sculpturen, elk met een eigen betekenis. Later, in de Edoperiode, is de pagode op het terrein erbij gebouwd. Deze is met 54,8 meter het hoogste houten gebouw van Japan en sindsdien hét symbool van Kyoto geworden. De tempel maakt deel uit van de historische monumenten van oud-Kyoto, ook wel een werelderfgoed. Als we uit een van de twee hallen komen lopen worden we heel voorzichtig aangesproken door een klein groepje schoolkinderen. Of ze ons mogen interviewen. Natuurlijk mag dat! Engels kunnen ze maar amper maar met handen en voeten komen we uiteindelijk een heel eind. Na het mini interview van 10 vragen worden we hartelijk bedankt en krijgen we als dank een handvol origami figuren mee die ze zelf hebben gevouwen. We maken een fotootje van mekaar en nét zo verlegen als ze het vroegen zeggen ze weer gedag. Het is een geweldige foto geworden; mijn favoriet!! Wat zijn het stuk voor stuk toch ontzettend aardige mensen.

Ruim optijd komen we bij de afgesproken plek aan voor onze Free Kyoto Walking Tour. Er staat een Japanse studente ons op te wachten, ze heeft onlangs gestudeerd in Amerika en praat vloeiend Engels. Wat zijn we daar blij mee. Ze neemt ons mee het bekende geisha-district in; 'Gion'. Één van de nog 5 geisha-districten in Japan en allemaal in Kyoto. Al snel wordt duidelijk dat 99,9% van alle geisha uitziende meisjes die we in deze straatjes zien lopen, en dat zijn er nogal wat, Japanse toeristen zijn die de kans grijpen om met een gehuurde kimono een hele dag de 'real Japanese feeling' te ervaren. Voor het idee is het wel leuk en het is natuurlijk een heel sfeervol gezicht, smalle straatjes met oude houten pandjes, vol met meiden in felgekleurde gewaden. Maar om nou verklede toeristen op de foto te zetten...
Heel Japan telt nog maar 300 échte geisha's, allemaal in Kyoto. Ze noemen zichzelf 'Maiko'( tot 21 jaar) en 'Geiko'(vanaf 21 jaar). Geisha zijn is een bewuste keuze. De opleiding is ontzettend streng en tot je 21 verdien je geen geld, daarentegen wordt alles wel voor je betaald; kost, inwoning, opleiding etc. We lopen een stukje verder waar we voor een 'ozashiki' blijven staan. Een origineel 'theehuis' waar feestjes met geisha's worden georganiseerd. Dit pand is nog in gebruik door geisha's in opleiding en fungeert tevens als locatie waar ze werken tijdens feestjes. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden wordt er geen thee gedronken maar vooral Sake, wijn en bier. Aan het kleine zwarte plaatje op de gevel is een huis te herkennen als zijnde theehuis. Er boven, op houten plankjes, staan de (artiesten)namen van de geisha's die hier nu wonen en werken, in dit geval zijn dat er 7. Een theehuis als gast binnengaan is niet goedkoop. Voor entree, maaltijden en drankjes vragen ze de hoofdprijs of zelfs meer. Je kunt ook alleen op uitnodiging binnen komen.
Het geluk lacht ons toe want langs ons heen lopen, volgens onze gids, 2 echte Geisha's. Met de juiste geknoopte kimono, witte gezichtjes, zwarte pruiken en hoge houten sandalen. Foto's maken is ongepast, dus laten we de apparaten deze keer weer in de zak.

Via mooie oude steegjes met aan weerskanten houten huisjes komen we aan bij een tempelcomplex. Hier wordt verteld dat de Japanners niet echt 1 geloof aanhangen. Ze halen het beste uit verschillende religies en combineren dat tot een eigen geloof. Zo stonden de Japanners oorspronkelijk met hun shintoïsme nooit stil bij de dood. Deze werd toen der tijd afgeschilderd als iets heel angstaanjagends. Maar zodra het boeddhisme bekend werd, waar de dood als een begin van iets nieuws werd gezien, zijn ze dat ook gaan geloven en zijn heiligdommen uitgevoerd in zowel shintoïsme als boeddhistische stijl. Toch fascinerend, een land wat zo acceptabel is in religie. Zeker in deze tijd, met al het geweld om ons heen, juist om religie.

Halfverwege de middag is de tour afgelopen.
We nemen de trein richting Arashiyama. De drukte van de stad even uit en rijden richting de bergen. Daar ligt op een kwartiertje lopen 'Bamboo grove'. Het is een abstracte, een beetje hypnotiserende ervaring om door dit bos van bamboe te wandelen. De bamboe stammen zijn zo smal en lang en staan zo dicht bij mekaar. Het is bijna surreëel. We pakken op de terugweg een heerlijk bakje koffie mee langs de kant van de weg. Met uitzicht op de 'Togetsukyo Bridge' en de groene heuvels van Arashiyma. Deze houten brug is al vierhonderd jaar oud, maar op zichzelf niet echt bijzonder.

Het is al donker wanneer we richting ons hostel lopen en slecht weer is op komst. Door het hete weer van vandaag hebben niet heel veel honger. We laten het bij een 'late night snack' en ploffen neer in de lounge van het hostel. Net op tijd want het water komt met bakken uit de hemel, samen met de donder en bliksem. Avondje banken is ook wel eens lekker! Gewoon even niks, alleen maar je eigen ding.

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping