Ontbijten doen we vandaag vroeg en lekker; wentelteefjes overgoten met honing. We gaan vandáág namelijk toch iets leuks ondernemen. Deze streek staat niet alleen bekend om zijn talloze warmwaterbronnen maar ook om de 'Snow Monkey's'! Dorpjes als Shibu Onsen heb je volop in de Japanse Alpen, en de reden dat we voor hier hebben gekozen is vanwege het nabijgelegen 'Jigokudani Yaen-Koen'. Ook wel bekend als het 'Snow Monkey Park', waar apen kunnen badderen in een onsen. Ooit is een klein jong aapje ermee begonnen en doordat de andere apen het zijn gaan na-apen is deze regio de enigste in de wereld waar apen een warmwaterbad nemen in de winter, wanneer het vriest dat het kraakt en er een dik pak sneeuw ligt. Sneeuw ligt er tijdens ons bezoek niet meer, maar aapjes zijn er volop. De meeste liggen te slapen in het gras, plukken de vlooien bij mekaar uit de vacht of ravotten achter mekaar aan. Vanwege het zachte lenteweer is er geen animo voor een duik in de onsen maar alleen naar dit schouwspel kunnen we al uren kijken. Ik kan me voorstellen dat het mét sneeuw nog veel spectaculairder is.
Na lang genoeg hier rond te hebben gehangen lopen we te voet de berg weer af via de andere weg als dat we met de pendel-service van onze accommodatie zijn gebracht. Onderweg krijg ik het even te zwaar en lucht ik m'n hart bij Louis. Mijn onzekerheid begint al een paar dagen flink de kop op te steken. Zelf ervaar ik Japan als best pittig vakantieland. In tegenstelling tot mijn eigen veilige thuishaventje is hier echt alles anders. De cultuur, de taal, het eten. Ik kan mezelf moeizaam uiten zoals ik graag wil en ben snel bang dingen fout te doen in de ogen van de locale bevolking. Dat is het laatste wat ik wil. Ik heb juiste heel veel respect voor ze. Aan de rand van de waterval klets ik een poos van me af. Laat de waterval al m'n gepieker wegvoeren en best opgelucht en met goede moed vervolgen we onze weg naar beneden. Het is wel door het frisse groen van de berg maar over een geasfalteerde weg. Ondanks dat is het toch leuk om een stukje te lopen. De bergen hier zijn echt heel steil en de bossen ontzettend chaotisch. Facinerend om te zien hoe verschillend bossen dan toch kunnen zijn. Na deze wandeling hebben we alleen nog maar behoefte aan eten, eten, eten. Makkelijker gezegd dan gedaan. Blijkbaar is alles voor de lunch tot 2 uur open en natuurlijk is het net 2 uur geweest... We worden doorgestuurd naar het station, waar een restaurantje open zou moeten zijn tot 3 uur. Wij op stap. Half uurtje later komen we een leuk tentje tegen, tot half 3 open voor lunch... Het is net half 3 geweest. Pech! Gelukkig is het tentje aan de andere kant van het stationnetje nog wel open. Voordat we de supermarkt leegkopen proberen we eerst dit nog. We bekijken de kaart, typisch Japans, maar we zien rijst met kip en ei staan! Dat moet lekker zijn! We krijgen een prachtig dienblad voorgeschoteld met meer dan alleen kip, ei en rijst... Een kom soep wat Louis naar de vis afslag vindt ruiken, 2 vage groene bladeren en een schaaltje sla. We eten totdat we niet meer kunnen en beginnen weer aan onze weg terug. We lopen een stukje voorbij de accommodatie om onze voetjes een welverdiend warmwaterbad te geven. Ook deze zijn openbaar en kan je, naast de kant van de straat, gewoon in gaan zitten. Heerlijk na een dag op pad te zijn geweest. Later in ons guesthouse krijgen we te horen dat het water rond de 66 graden uit de grond komt en rond de 46 graden is wanneer het de baden bereikt heeft. Oh, zo heet voor de voetjes!

Een bezoek aan een onsen is een absolute must do in Japan. Bij het inchecken in onze accommodatie hebben we een aantal opties uitgelegd gekregen. Publieke onsen, om de hoek of specialere waar we heen gebracht kunnen worden, maar ook een 'privé' onsen die we kunnen reserveren en waar we samen heen kunnen. Publieke onsen zijn namelijk allemaal geschieden. De publieke onsen in ons straatje zie ik niet zo zitten. Ze zijn blijkbaar erg klein en ik zie mezelf nog niet tussen allemaal kakelende Japanse vrouwtjes wringen. Louis al helemaal niet. Maar er is een onsen, een van de oudste van dit stadje waar ik eigenlijk wel nieuwsgierig naar ben. Met lood in m'n schoenen besluit ik op het laatste moment om toch te gaan. Ik heb een kwartier om me om te kleden. Meer moet ik ook niet hebben want straks bedenk ik me nog. Ik vind het reuze spannend. Is niet niks voor mij, in een vreemd land, in m'n upje en in m'n nixie in zo een publiek warmwaterbad.
Ik heb mijn katoenen kimono, yukata, strak om mijn lijf gewikkeld en met een brede stoffen riem vastgezet. Beneden zijn mijn Geta's klaargezet. Om me heen lopen mensen in soortgelijk kostuum, en het geklepper van de houten teenslippers weerklinkt in het smalle straatje. Een lange wandeling moet ik er niet op maken, maar de paar meter tussen ons guesthouse, de auto en het badhuis gaat nog net. Er ontsnapt stoom uit de kieren van putdeksels, en voorzichtig schuifel ik over straat. Ik verheug me toch wel op het warm bad. Na een kort ritje word ik een prachtig hotel binnengelaten, waar m'n houten slippers worden vervangen voor leren slofjes. M'n chauffeur wijst me de weg en vanaf de ingang van de onsen mag ik het zelf gaan ontdekken. Bij het binnengaan wordt ik aangesproken door een westerse vrouw: "First time? Enjoy, it's very nice!" Dat had ik even nodig! Dapper stap ik binnen, zet m'n slofjes op de plank en kijk m'n ogen uit. De tussenruimte is van alle gemakken voorzien. Mandjes voor je eigen spullen, hele kaptafels met kammen, wattenschijfjes, wattenstokjes, föhn, body olie en body melk! Ik zie dat ik nagenoeg alleen ben. In het badhuis is genoeg plek om mezelf eerst schoon te poetsen op een klein houten krukje met een houten emmertje voor het water wat je over je heen gooit. Eerder mag je het bad niet in. Genoeg keuze aan grote pompflessen vol met badschuim, shampoo en conditioner. I Love it!! Het binnenbad probeer ik eerst uit. Pfoei, wat is dat heet. Daar ben ik echt niet voor gemaakt. Ik zie ook al dat ik m'n kleine handdoekje ben vergeten. Blijkbaar neem je dat mee naar binnen. Via m'n mandje met spulletjes loop ik naar buiten met m'n kleine handdoekje. Een prachtig buitenbad omringd door rotsen in een strak aangelegde Japanse tuin, ligt daar helemaal voor mij alleen. Wat is dat genieten. Het lijkt net of ik de film 'memories of a Geisha' ben binnen gelopen. Het is al donker, aan de lucht zie ik de sterren staan en om me heen allemaal lampjes. Maar och, wat is het heet. Ik zie een Japans dametje het bad in komen met een handdoekje om haar hoofd geknoopt. Dát moet ik ook doen! Ik loop naar binnen, gooi eerst een paar emmers, redelijk koud water over me heen, maak m'n handdoekje kletsnat met koud water en doe nog een rondje bad. Nu neem ik het stoombad ook mee. Als herboren en helemaal relaxed loop ik het bad uit en vermaak me nog een poos in de tussenruimte. Foto's maken is natuurlijk niet toegestaan maar ik zal proberen wat te zoeken. Het is echt zo gaaf! Ik wordt weer keurig optijd opgehaald en afgezet bij het guesthouse. Best trots op mezelf en super blij dat ik toch ben gegaan, schuif ik evenlater met Louis aan tafel! Na het eten proberen we met pijn en moeite Max te volgen via de Formule 1Radio. De WIFI houdt het maar moeilijk vol maar de start en het eerste uur krijgen we deels mee. Daarna mogen we samen klaar staan voor een bezoek samen aan een privé onsen. We hebben ons allebei in een Yakuta gewikkeld en beneden staan nu 2 paar Geta's klaar. Ha Ha, ook nu weer het totaalpakketje. We worden weer netjes gebracht en gehaald. Het is een warmwaterbad zonder toeters en bellen maar wel buiten onder de heldere sterren hemel met uitzicht over de verlichtte stad. Dat heeft ook wel wat. Wat zullen we slapen als roosjes na zo een warmwaterbad. Ik hoop dat we de wekker nog horen morgen! Er staat ons namelijk weer een lange treinreis te wachten naar een nieuwe bestemming!

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping