We zijn inmiddels op 5 februari beland en getuige van een trouwerij. Het is wel grappig om te zien dat iedereen inclusief kinderen en erg netjes uitziet terwijl wij in bikini ernaast op het strandbedje liggen of een duik in het water nemen.
Overdag fietsen we naar Norma die Loes om de paar dagen lekker onder handen neemt.
In het begin fietsten we in de avond terug langs de weg maar het kustpad is veel lekkerder fietsen al moet je soms vaak roepen als wandelaars het hele pad inclusief fietsgedeelte in beslag nemen. Er wordt links gereden en dat snapt ook niet iedereen. Gelukkig hebben we een bel en luide stem. Op de avond markt ontmoeten we telkens weer andere mensen en alles wordt vers bereid.
Toevallig kwam Hetty er achter dat er damesvolleybal op tv is. We genieten van een prachtige spannende wedstrijd tussen Indonesië en Vietnam. De laatsten zijn langer wat uiteindelijk de winst oplevert na een intens gevecht.
De volgende dag gaan we op zoek naar nieuwe crocsen die hier een stuk voordeliger zijn. Afdingen helpt altijd natuurlijk met een lach.
Aan het eind van de dag weer op het fietsje naar de avondmarkt. Onze stal is overgegaan op saté dus bestellen we bij een andere stalletje overheerlijke rudjak erbij. Naast ons zit een Indonesische die getrouwd is met een Australiër, ze wonen in Perth. Voor haar familie was de corona tijd ook erg zwaar, het toerisme lag stil. Zij konden zelf door vakantie ook een tijd niet samen zijn.

Op woensdag gaat Hetty vroeg naar de dagmarkt. We kochten ooit op Sumatra grote kaneelstengels en die zijn op. Hier is het nauwelijks te vinden en te duur, maar misschien is dit hier ook erg in prijs gestegen, jammer nog maar eens zoeken. Overdag scharrelen we wat in de buurt en gaan in de avond vlak bij ons op het strand met uitzicht op de baai eten op advies van iemand. We nemen het er van met een goed maal compleet met shake en biertje.

Nu is het donderdag en deze dag loopt toch wat anders dan andere. Natuurlijk de gewone dingen stuk fietsen naar Warung Sweet Heart voor de lunch en gaan nog even kijken bij een boot die naar Nusa Penida gaat. Ineens hoor ik roepen hoi Hetty en stomverbaasd zien we Yvette staan een ergotherapeute waarmee ik in Reade gewerkt heb en die naar Utrecht is gegaan. Een hartelijke ontmoeting. Ze is naar Bali gekomen om nog even op te trekken met hun dochter Coosje die 3 maanden op reis is en de laatste weken met haar ouders optrekt en nu met de boot oversteken voor twee dagen. Heel hartelijk en ontzettend leuk. Ik kan er nu nog om glimlachen!
We nemen afscheid en wij gaan naar Artha Sadana om nog wat inkopen te doen.
In de avond willen we op het fietsje stappen voor de avondmarkt maar lichte regen doet ons besluiten om om de hoek een heerlijke soto te eten die ook weer anders is.
Buiten is het wat benauwd maar we hebben geen klagen.
Sampai bertemu lagi!

Geschreven door Loes.en.Hetty.op.pad