Nieuwe maand, wat gaat de tijd snel.
Na de ochtendrituelen gaan we met de fiets op stap naar de kant waar we nog niet geweest zijn.Loes heeft blaren onder haar voeten dus de fietsen is een uitkomst. In de buurt van het hotel komen we uit bij Waring Janis Setla. Ruim en schoon.
Voor zit een stel jongens aan het bier, de lege flesjes passen bijna niet meer op de tafel. Wij houden het bij een heerlijke soto met thee.
Bij ons hotel worden de voorbereidingen voor een bruiloft getroffen. Iedereen is in het wit en het bruidspaar zit in een versierde partytent. In de avond blijven we op de kamer, Loes is erg moe, en daarom scoort Hetty ergens pizza. Lopen hier in het donker doen we liever niet want er is nauwelijks verlichting.

Op vrijdag blijven we na het ontbijt eerst op ons eigen strand. Onze oudere buurman heeft het goed voor elkaar een aardige Indonesische vrouw , Maria, regelt alles voor hem. Zijn vrouw is overleden.
We genieten op onze fietsjes en het rijden langs de kust. Het valt niet mee voor de toeristen dat er links gefietst wordt wat ons geregeld een noodstop oplevert. Ineens kunnen we niet verder en keren om, om bij een stalletje wat te eten en een shake te nuttigen. Daarna terug naar het hotel.
In de avond kunnen we de heenweg langs het strand naar de avondmarkt om daar gezellig te kletsen en eten met Nederlanders en Australiërs. In de avond gaan we altijd over de autoweg terug langs de kust is het te donker en toeristen zijn “ alleen op de wereld”.

Zaterdag alweer, de tijd gaat toch wel rap. We starten rustig en fietsen nadat we een paar uurtjes op het strand zijn geweest, naar het tentje van gisteren waar we een heerlijke mie goreng eten. Er lopen allemaal dames rond die her en der elektrische sigaretten proberen te slijten.
Het is inderdaad opvallend dat er over het geheel minder gerookt wordt, maar dit alternatief is ook niet goed.
Maar als ik eerlijk ben dan denk ik toch wel terug aan het sigaartje van vroeger, maar blijf sterk!
We hebben nog een stapeltje dollars die al lang in de kast liggen die wisselen we in voor roepia’s.
Op de terugweg een hevige regenbui dus duiken een barretje in voor een frisje.
Later bij ons hotel komt pluvius als bij donderslag naar beneden als we nog even nagenieten aan de kust. Als het iets minder wordt nemen we een troostbiertje bij het barretje van het hotel. Komen er pas later achter dat het boter bij de vis is dus niets wordt op rekening gezet, loop dus even terug als het droog is om te betalen.
In de avond blijven we bij het hotel niet lekker om weg te gaan.

Vandaag is het zondag dat wordt een soort rustdag waarschijnlijk. Na het ontbijt willen we nog even op het strand zijn.
Loes gaat de zee in en wordt ineens overvallen door een hoosbui. Ze wisselt de zee voor het zwembad en Hetty helpt de jongens om de matrassen op te bergen.
Terug naar de kamer. De temperatuur is goed maar zon en regen gaan hand in hand. Het is heerlijk op het balkon met een bak thee, lezen en verslag schrijven. Hopelijk vanmiddag weer fietsen!
Sampai bertemu lagi!

Hetty dan Loes

Geschreven door Loes.en.Hetty.op.pad