Vanmorgen om zes uur wakker van de wekker. We werden om zeven uur opgehaald door de Perama toeristenbus om naar Ubud te reizen voor een dagje. En daar zijn we nu net aangekomen. Ons eerste doel was een bezoek brengen aan ‘Sjakie Tari Us’, een schooltje voor kinderen met een verstandelijke beperking. Helaas voor ons is dit al meer dan een jaar verhuisd naar een ander dorp. Zo maar eens googelen of dat in de buurt is, maar eerst even bijkomen met een koffie en een Healthy fruitdrankje.

Inmiddels zijn we een paar uur verder. Op de lokale markt belanden we in een grote ceremonie waar we de tijd voor namen. Wat kunnen toeristen toch horken zijn. Gewoon dwars door zo’n ceremonie heen willen lopen, zo respectloos. Daarvoor was er net een schoolceremonie afgelopen en raakten we aan de praat met een meisje van 12 jaar dat al redelijk goed Engels sprak. Ze zat in de zesde klas.

Nu weer even uitrusten met een hete thee en een grote fles koud water.

We eten een mie goring, wat voor een muis is. Met wat kroepoek erbij kunnen we er weer even tegen. We lopen een eind door en komen dan in de rijstvelden en Loes haar lievelingen, de enorme kokospalmen. Maken wat foto’s en keren weer om. Gaan tegen een huis aanzitten om wat te lezen, maar dat bleek al snel te hard. Dus weer verder gelopen en belanden dan bij een tempel waar het erg druk is met komen en gaan van de mensen. Daar vinden we een paar stoelen waar we kunnen zitten om wat te lezen en lekker mensen kijken.

Na 45 minuten krijgt Loes last van haar rug en besluiten we om ergens comfortabeler te gaan zitten in een warung waar we thee en een noedelsoep bestellen. Om half zes lopen we het laatste stuk terug naar de bus die mooi op tijd om zes uur weer vertrekt naar Sanur. Het was een gezellig dagje.

Geschreven door Loes.en.Hetty.op.pad