Ik zag een beetje op tegen deze dag, niet om de inhoud maar meer om de duur van het programma en mijn eigen energie. Vroeg weg, een stuk lopen en eten bij mensen thuis en weer lopen en dan reizen naar Tam Coc. Het viel enorm mee!

Om half 9 staan we bij de receptie met alle bagage, dat was nog een uitdaging want die moest allemaal trappetjes op. Maar daarna mogen we het overlaten aan de chauffeur en onze gids, die nemen alles mee naar de auto. Eerst een rit naar nationaal park Pu Luong, een groot natuurgebied waar het toerisme nog in de kinderschoenen staat. Ik zei gisteren al dat het vandaag waarschijnlijk nog mooier zou worden en dat klopt helemaal. Wat een prachtige rit! In een uur of twee bereiken we Pu Luong, waar de rijstvelden in terrassen boven elkaar liggen. Het perfecte Vietnamplaatje! We stappen uit en wandelen dan in rustig tempo door de dorpjes (meer streken lang de weg) en langs de rijstterrassen. Steeds min of meer bergafwaarts en over de ‘gewone’ weg, dus ook voor mij geen probleem, op het feit dat het bloedheet is na dan, het is zweten. Eindelijk hebben we de fotomomenten ook zelf in de hand (in de auto kun je niet zomaar stilstaan, er is maar 1 momentje ingelast, maar wandelend kan dat natuurlijk wel…). Na ongeveer 2 uur wandelen zien we de auto weer staan. Nu een half uurtje rijden naar de lunchplek. Daar aangekomen blijkt de eigenaar van een home stay voor ons te hebben gekookt, we herkennen een aantal gerechtjes van onze streetfoodtour in Hanoi! Heerlijk wederom.

Eenmaal uitgegeten trekken we onze badkleding aan om af te koelen onder de waterval. Zonder overdrijven heeft deze plek iets paradijselijks, zwemmen bij een waterval tussen palmen, mangobomen, rood bloeiende bloemen en ander weelderig groen, terwijl je de vlinders die er rondzwermen niet meer kan tellen. Het water is heerlijk koel en we brengen hier een lekkere anderhalf uur door. Als we ons afdrogen zijn wij opeens de attractie geworden en willen locale mensen met ons op de foto…Om half drie stappen we voldaan in de auto. Jammer dat we nu nog 3,5 uur moeten rijden, dat is wel een beetje een domper. Ook nu weer een mooie rit hoor, we rijden de bergen uit en komen in een wat vlakker gebied waaruit karstbergen oprijzen en het blijft maar groen. Het verkeer is rustig (of eigenlijk is onze chauffeur heel rustig), er rijden wel veel brommers op de grote weg dus hard kun je nooit. Er wordt rechts en links ingehaald, maar telkens met vooraf een toeter als waarschuwing ‘ik kom eraan’. Blijkbaar werkt dat vlekkeloos, want we zien nauwelijks ergens schade of heel gekke situaties. In de dorpjes waar je doorheen rijdt kom je altijd verrassende tafereeltjes tegen, ganzen in nare kleine rennen, hoog opgestapelde bagage op brommertjes etcetera.

Rond half zeven zijn we uiteindelijk bij Tam Coc Ricefields resort. De bungalows zijn een kopie van die in Mai Chau, maar een stuk minder luxe (wat prima is). Het personeel is moeilijk verstaanbaar, maar we begrijpen de dame die met ons naar de bungalow loopt dat we bij haar terecht kunnen voor vragen (maar of we dan een verstaanbaar antwoord krijgen vragen we ons af). Ook het eten verloopt wat bijzonder. We moeten het vooraf bestellen, maar het is al half acht als we daar aantoe zijn en eigenlijk hebben we dan ook honger. Een spraakverwarring volgt, maar uiteindelijk bestellen we eten. Wat we willen drinken, we krijgen de drankenkaart. Luc en Alwin willen wel bier. Er staan verschillende merken bier op de kaart, maar dat wat zij willen is er niet. Dan maar frisdrank. Van alles wat op de kaart staat is er cola. Heeft Luc geen zin in, doe maar water (dat kan). Wij willen dan wel icetea. Dat kan, we krijgen elk een glas thee met in een aparte beker de ijsblokjes, als we dat mengen krijgen we ijsthee, logisch toch? Het duurt nogal voordat we het eten krijgen, maar dat komt door onszelf, want wij hebben zo laat ingecheckt dat we het niet meer konden bestellen….oké, het zal. Maar morgen zijn we ook niet heel op tijd terug, dus eens kijken hoe we dat dan gaan regelen. Terug bij de bungalow krijgen we nog een voetenbadje, speciaal aangeboden door het hotel, maar als het is geregeld vraagt de verzorgster ervan wel om een fooi, hahaha. Nou ja, vooruit dan maar, het was een mooie dag.

Geschreven door Familie.smit.op.reis