Elke dag een broodje gezond, maar niet elke dag een gekookt ei. Lekker.

En nu moet ik dus bijkomen, stilteruimte nodig, met beweging, want ik zit al de ochtend met tekenen. Stilte ruimte, omdat ze zo’n harde muziek draaiden met dansen hier en schreeuwen er boven uit. Mijn oren piepten ervan.

Daar gaan we. Naar het van Gogh museum x Pokémon in Amsterdam!

200 bladzijden avontuur deze blog net als het Pokémon stripboek die elke 2 maanden verschijnt 🫠 mijn avonturen zijn net zo dik. Lees maar verder:

Pokémon!

Casper: wat is het toch lastig rijden over de trambanen in Amsterdam. Haha.
We kwamen aan op het museumplein, ja volgens mij nog nooit geweest, ik zei ze hebben wel veel musea hier. Casper: daarom heet het ook museumplein. Slim he. Nooit gedacht.

Een half uurtje te vroeg, maar op tijd voor onze tijdslot van 14:15 uur stond op het TV scherm bij het museum. We liepen helemaal rondom het museum terug naar de parkeergarage zo lang was de rij voor de ingang in de regen. Hij ging wel snel en ik had veel afleiding van Pokémon spelen Eevee bij me houden in de app besjes geven zodat hij mee loopt. De mensen van het museum droegen gele regenjasjes met het van Gogh logo en achterop Vincent zijn handtekening erop. Jeej we waren binnen in alle hectiek, wat gingen we doen? Trap af naar de garderobe, even denken wat handig was, maar wist het niet. Iedereen deed zijn jas uit. Ik al lopend en toen….. in de rij van de kassa we switchten zo vaak van rij wisten nog niet wat we moesten doen denk ik. Ik voelde mijn arm en het geen wat ik voelde was… ANGST!

Leeg…!

Angst, voelde ik. Ik heb mijn polsbandje altijd om. Daarmee durf ik namelijk zelf met mijn stepje naar buiten wandelen. Zonder heb ik heel veel angst. Dus hij is heel belangrijk voor mij. Ook dat nog. Ik ging even in stress verder. De audiotour pakken, maar was nog met mijn hoofd bij mijn polsbandje.

Ik vond het allemaal leuk. Alles in het museum van van Gogh. We begonnen de speurtocht op de begane grond bij de van Gogh schilderijen. Ik mocht hem bewaren de speurtocht. Het is dat ik goed in mijn vel zit en daardoor veel aankan, want als je goed in je vel zit en ruimte in je hoofd heb daardoor en geen stress dan heb je ruimte om informatie op te nemen. Aldus mijn begeleidster van de GGZ.

Daar was die hyperfocus weer toen we de trap op liepen en vanaf de trap de rij naar de Pokémon tentoonstelling al begon helemaal om de trap heen door de ruimte. We vulden de speurtocht in en ik las wat naast de schilderijen stond en we luisterden naar de audio toer voor informatie die we konden gebruiken voor de speurtocht net als informatie opzoeken in de pokédex van Pokémon GO hoeveel Pokémon er zijn. Wij dachten meer dan 1000.
En toen startte ik het bandje op de audio toer liet hem eerst vallen, ja onhandig veel prikkels, en toen huh waarom komt er geen geluid uit, ja maar het stekkertje erin doen leek me wel zo handig. Toen deed die het weer. Door de drukte kon je moeilijk verstaan dus moest hij harder.

Ik mocht in de rij dat mijn broer in de rij stond mocht ik kijken bij de schilderijen, maar durfde niet helemaal de ruimte in te gaan denk ik. Ik weet het niet. Niet gedaan.
Na de laatste bocht, toen alweer een uur verder was of anderhalf uur in de rij gewacht te hebben kwamen de prikkels wel binnen en de angst van het polsbandje. Nog eventjes en dan waren we er. Focus op je boekje met de speurtocht en toen we eindelijk aan de beurt waren vergat ik alles weer en had ik zoveel afleiding alles lezen wat naast de Pokémonschilderijen staan en naar kijken deed niet heel lang. Zo gefocust op het volgende schilderij. Mijn broer maakte een foto van 2 andere bezoekers bij het Pikachu schilderij en die 2 mensen wilden later ook van ons maken.

Jaaa door. Naar de aardappeleters hoeveel mensen er om de tafel zaten moesten we invullen en nu wist ik ook al de oplossing van de speurtocht. Het was: wat voor Pokémon trainer wil je zijn? Trainer was het woord dat we zochten. Zat al met wat moet dat voor Pokémon zijn?
Mijn broer had hem al opgelost na de 2de bocht van de lange rij na driekwartier zoiets en bar op het Internet kijken, maar dan moeten we sterretjes zetten hè mama, haha. Ik wist wel dat rood, geel en blauw de primaire kleuren zijn dat dat zo heet. Die wist ik dan weer uit mijn hoofd.

Nog een rondje langs de andere schilderijen van van Gogh, de zonnebloemen zo groot en wat er op het schilderij lag in de slaapkamer in het plaatsje Arles in Frankrijk. Ja weer wat geleerd. Het waren flessen water, een water kan, een borstel en een waskom. Langs het schilderij op zee met de golven en waarom dat kistje met wol in een glazen kas?
Mijn broer wilde verder naar beneden waar we de schilderij zagen van van Gogh met zijn naam erop die we moesten invullen. Ik zag het meteen. Vincent 58 stond er. Inmiddels al 16:00 uur.

Het winkeltje was erg leuk. Zag in de vitrine van Pokémon, de spulletjes zelf kon je niet kopen, maar zag een klein schildersezeltje met print van Pikachu erop. Die wilde ik wel. En ja hoor even verder een setje mini schildersezel met canvasje voor als ik dagbesteding doe kan ik Pikachu proberen na te schilderen, zo leuk en de print kregen we na het inleveren van de speurtocht. In plaats van de pikachu Pokémon kaart.

Als laatste ging het avontuur nog verder kwamen we bij de informatiebalie ging mijn broer vragen of daar de gevonden voorwerpen waren, omdat ik mijn polsbandje kwijt was en ze wist meteen over welke we het hadden en pakte hem. Hele opluchting!

Buiten wilden we ook wel een route badge in Pokémon GO als sourvernir en liepen de route naar het Rijksmuseum en terug, maar wel met hindernissen, want als je Pokémon vangt tussendoor en screenshots maakt pauzeert de route volgens mij en moet je terug naar het begin om hem verder te gaan waar je gebleven was.

Oke klaar we gingen terug naar de auto. Casper wilde via andere weg, maar die was niet bekend voor mij dan zouden we moeten zoeken waar de auto was. Bij de D van Ditto, haha. Dus liepen we dezelfde weg terug even hem uit het oog was hij om gelopen via mijn linkerkant. Hij was er weer zei hij. Oef.
Gingen we weer de drukke stad in met de vele stoplichten zou papa ook zeggen in Amsterdam zijn er nog veel meer dan naar Alkmaar!
Kon ik tenminste mijn fruit opeten en drinken 😅

Dat was ‘m weer mijn of beter gezegd onze avonturen. Tot de volgende keer!

Geschreven door Eva.van.huis