Een soort van verplicht toeristisch uitstapje wanneer je in San Pedro de Atacama bent, is een bezoek aan de Vallei van de maan. Veel toeristen doen dit georganiseerd en aan het einde van de middag, om zo daar de zonsondergang te bewonderen. Heel veel andere toeristen – niet-fietsers – bezoeken de vallei overdag en op een gehuurde fiets. Dit omdat dit volgens de Lonely Planet reisgids goed te doen is. Wanneer je maar genoeg water en zonnebrandcrème meeneemt.

Dit levert leuke taferelen op. De fietsers dragen keurig de verplichte gele hesjes en moeten al snel te voet wanneer er wat hoogteverschil is. Wat de Lonely Planet ook niet beschrijft is dat je op de terugweg – over een lange rechte asfaltweg – voor 99 % zeker de wind tegen gaat hebben. Zelfs wij vonden dat geen fijn stuk.

Maar dan de vallei. Zo mooi! Bizarre rotsformaties en zandduinen. Af en toe parkeren we onze fiets om een stukje lopend te verkennen. Zo ook een oude zoutmijn.

Bij terugkomst een heerlijke sinaasappelwortelsap bij de buren gedronken en daarna een fijne douche. De kleren weer gewassen en nadenken over de komende dagen. Want morgen gaat er weer echt gefietst worden. We beginnen aan onze reis terug de Andes over naar Argentinië. Zeer waarschijnlijk hebben we een groot aantal dagen geen internet. Misschien zelfs pas weer in San Antonio de los Cobres waar we over een dag of 5 à 6 hopen te zijn.

Deze oversteek van de Andes gaat nog een stukje ruiger zijn dan de heenreis. Hier na onze overnachting morgen in Socaire helemaal geen dorpjes meer.

Geschreven door Dappere-trappers