Het voelt alsof we al heel lang onderweg zijn, maar toch begonnen we pas 2 dagen geleden met fietsen. Eerst nog door de stad. Maar al snel verschijnt er een grote glimlach op onze gezichten; we fietsen over een rustige weg en overal om ons heen is het groen.

We fietsen over de RN9 - de oude snelweg tussen Salta en San Salvador de Jujuy - waar we in 2003 in tegenovergestelde richting fietsten. En weer genieten we van dit stukje subtropisch regenwoud. De weg wordt smaller en smaller, gaat steeds meer slingeren en dan zien we plots ver voor ons weer de vlakte.

We dalen naar de camping en El Carmen, installeren ons en willen gaan koken. Maar helaas, de pomp van onze benzinebrander pompt niet. En dat is redelijk essentieel. Gelukkig is er een klein barretje bij het zwembad van de camping en daar eten we een pizza.

Ondertussen hebben we en leuk gesprek met de man achter de bar. Over hoe het terrein vroeger een vogelreservaat was, hier vroeger overal wijn werd verbouwd en dat nu geheel vervangen is door tabak en over waar je in Jujuy de beste koffie kan drinken.

Dat die koffie goed is kunnen we nu bevestigen. Want nadat we een gasbrandertje hadden gekocht (de verkoopstee wilde ons eerst op pad sturen met een gasfles van meerdere kilo's) is de allereerste koffiebar die we - eindelijk - tegenkomen die bewuste bar.

We slaan brood in en vervolgen onze route. Het idee is om in 2 dagen naar Purmamarca te fietsen, maar de wind die onze afdaling richting Jujuy zo tegenzat, blaast ons nu omhoog.

En zo komt het dat we vandaag een rustdag hebben in het supertoeristische Purmamarca.

Morgen willen we vroeg op de fiets zitten; we gaan de Andes in. 80 kilometer met zo'n 1.900 hoogtemeters.

Geschreven door Dappere-trappers