Een korte, stormachtige nacht bij onze wildkampeerplek. Vroeg wakker door het geflapper van de tent en na een eenvoudig ontbijt (lees: zonder koffie, zonder jam op brood) en het pompen van het nodige water, zaten we net voor 7 uur op de fiets.

De lekke band soap van gisteren (waarbij ik vergat te melden dat het meisje van de winkel Erwin als Margriets vader zag…) ging vandaag nog even verder want… de achterband liep weer heel langzaam leeg. Het verwisselen van de band ging gelukkig een stuk sneller dan gisteren.

De tendens van de route tot Qacha’s Neck (de grens met Zuid-Afrika) was klimmen klimmen dalen klimmen klimmen dalen in het kwadraat. Af en toe bijna zigzagwaardige stijgingspercentages, gelukkig ook nog net voor de grensovergang. Maar iets daar voor moesten we nog wel van ons Lesothaanse geld afkomen. Het Lesothaanse geld is gekoppeld aan de Zuid-Afrikaanse Rand en je kunt er overal met Zuid-Afrikaans geld betalen. Soms krijg je dan Zuid-Afrikaans geld terug, soms Lesothaans. Lesothaanse geld wordt daarentegen niet in Zuid-Afrika geaccepteerd.

We kochten wat bananen, appels, pindakaas, yoghurt en makoenya’s (een soort van kleine, zoete oliebollen). Na de grens volgde er een onverharde afdaling maar gelukkig kwam het asfalt eerder in zicht dan gedacht, namelijk al bij Maluti. Zo rolden we richting Matatiele waar we ons intrek hebben genomen in Resthaven Guesthouse http://www.resthaven.co.za/wmenu.php ; de basic kamer voelt na Lesotho als een 5-sterren kamer. De kamer is ruim genoeg om – zoals de eigenaar ons aanbeval – de fietsen in de kamer te stallen. En… de cappuccino is er erg goed. Zo dadelijk het plaatje maar eens verkennen, ’t leek bij binnenkomst 1 grote markt.

GPS track: https://www.strava.com/activities/443034706

Geschreven door Dappere-trappers