Na een babanenpannekoek voor Erwin en een avocado omelet voor Margriet (we sliepen bij de enige locatie waar Nepal avocados groeien) zaten we al vroeg op de fiets. Er stond namelijk een lange klim op het programma.

We waren een klein beetje afgeschrokken door verhalen van andere fietsers die het heel zwaar vonden of die zelfs een lift naar de top nodig hadden. Maar het viel dus meer dan enorm mee en binnen 6 uur peddelen stonden we in Daman.

Daman staat er om bekend dat je er uitzicht hebt op een heel groot deel van het Himalaya gebergte. Na ons geïnstalleerd te hebben in een heel eenvoudig guesthouse met een koude douche, wandelen we war rond, op zoek naar een mooi uitzichtpunt. Uiteindelijk belanden we op de betaalde uitzichttoren. We verdenken de eigenaar hiervan een kapverbod te hebben bedongen, want alle eventuele andere uitzichtpunten hadden bomen die het zicht minder dan optimaal maakten 😉

Maar het was het betalen meer dan waard; een geweldige zonsondergang - alsof de bergen in brand stonden.

We zitten redelijk hoog en het is een heldere nacht dus behoorlijk koud. We hebben net eenvoudig maar lekker gegeten. De echtpaar wat de accommodatie kijkt aan een tafeltje naast ons via de telefoon naar de tv (prioriteit is duidelijk wifi en geen warme douche in Nepal). Het lijkt nogal aangrijpend te zijn, de vrouw huilt tranen met tuiten.

Morgen de laatste etappe: terug naar Kathmandu. Overmorgen doen we daar waarschijnlijk nog een rondrit, daarna gaan de fietsen terug naar de.verhuurder en moeten wij afscheid nemen van dit geweldige land.

Geschreven door Dappere-trappers