Iedere zondag betekent voor vele Balinezen een dagje strand, mits het weer het toelaat.
Al vroeg worden de kleedjes voorzichtig in het zand gedrapeerd. Plastic tasjes met meegenomen etenswaren en drinken worden uitgepakt.
Snel wordt alles in stelling gebracht om te water te gaan. Kinderen zijn niét te houden en zijn al kopje onder voordat de ouders er erg in hebben. Dan ontdekt het jonge grut de stapels opblaasbandjes en -eendjes. Pa en ma zullen de portemonnee moeten trekken zodat de kinderen weer lekker bezig gaan en de "eendenman" geld in het laatje krijgt.

Deze, ons bekende ondernemer beheert ook een allegaartjeswinkel, of moet ik het toko noemen, in de buurt van het strand. Hij verschijnt al jaren iedere zondag. Blijkbaar levert de verhuur genoeg op, want op andere zonnige momenten zit tegenwoordig een eigenaar van een strand-warung ook al met zulke eendjes.

Kinderen in het water, ouders dus ook. Gaan kinderen in zwemkleding, de volwassenen hebben die vaak niet. Voor de mannen is dat niet zo'n groot probleem, voor de vrouwen wel.
Althans, de westerling vindt het erg vreemd wanneer de Indonesische dames zich met alle kleding aan in de golven wagen.De dames die Allah vereren, houden echt alle voorgeschreven kleding aan.
Ik heb voor hen nog nooit droge kleding zien verschijnen. Zij gaan doorweekt weer naar huis, op de motor of in de auto.
Al het strandplezier is er niet minder om. Eigenlijk bekijk je het hele schouwspel met een lach.

Al snel dwarrelt de geur van gado gado in mijn neus. Eén van de aanwezige mobiele warungs heeft vlak voor ons plaatsgenomen in het zand. Blijkbaar is het meegenomen voedsel voor velen niet voldoende, want er is voldoende animo. De klantenkring bestaat niet alleen uit lokale mensen, ook de toerist is een reguliere klant. Mijn blik in zo'n keukentje zegt mij géén klant te worden.

Tussen 11.00u en 15.00u keert de rust even terug met alleen een paar toeristen in het zand.
Dit is hét moment om eventueel te kort gekomen slaap in te halen. Wij komen geen slaap tekort, maar de warmte maakt je slaperig. Wij geven toe.......

Wij hebben een eetafspraak met Robert en Marjon.
In 2017 huurden wij hun apartement in Taman Agung (Sanur). Voor de trouwe volgers bekend van de daar volop aanwezige Deense dames, maar dit ter zijde.
Zij hebben ooit de stap gewaagd om naar Bali te emigreren. Zij kopen handelswaar in voor diverse Pasar Malams en winkels in Nederland . Zij hadden ook twee interieurwinkels in Sanur maar die zijn van de hand gedaan. In de ook voor hen zware Covid-periode waren zij erg actief met het opzetten en/of ondersteunen van acties tbv de lokale bevolking.
Waterfilters, voedselpakketten, matrassen, je kunt het zo gek niet bedenken of er was behoefte aan.
Vanuit de daaruit ontstane hernieuwde contacten, gaan wij nu gezamenlijk wat nuttigen.
Lekker buiten in de open lucht, praten wij bij over wat er in de afgelopen jaren is gebeurd. Na een héél gezellige avondje keren wij terug in het hotel.

☆
Gegeten bij Luhtu's
☆
Het weer.
Vandaag: max. temperatuur: 30°C / onbewolkt/ droog/ windstil.

Geschreven door Beaenleoopreis