De kwaliteit van het eten, dat is vaak een heet hangijzer in dit soort landen. Ook in Bali moet je uitkijken waar en wat je eet. Op iedere hoek van de straat kan je hier eten kopen maar het is voor onze tere westerse magen niet altijd even geschikt.
Er zijn warungs waar het eten 's ochtends vers wordt gemaakt maar vervolgens de hele dag in een vitrine ligt, wel of niet in de zon, minstens in een temperatuur van 30 °C.
Het moge duidelijk zijn dat je dit niet moet eten.
Vaak wordt geroepen dat het eten uit de kraampjes op de Pasar Malam zo heerlijk eten is. Het zal wel lekker zijn maar of het altijd even veilig is?
Het probleem zit hem vaak in de hygiëne. Met doet de afwas en wast groenten in ondrinkbaar leidingwater, men droogt af met een lap die al 24 u in gebruik is, gaat tussen het wokken door naar het toilet en wast de handen vaak niet goed, etc etc.
Je kunt natuurlijk zelf ook maatregelen nemen door oa veel je handen te wassen, voor gebruik altijd het bestek en de glazen met een tissue afdoen en geen rauwe bladgroenten (sla) te eten. Ook niet erg dapper doen met het overmatig eten van de lokale sambal want dan kom je van de hete kermis thuis. En last, but not not least, iedere hap die je neemt controleren op bewegende delen.
Het allerbelangrijkste is natuurlijk het kiezen van de juiste eettentjes, daarbij geholpen door referenties die van alle kanten binnen stromen en je eigen instinct.
En mocht er toch nog iets naar binnen glijden wat ongerief kan veroorzaken, cola en bier doden een hoop verkeerde bacteriën, het nuttige en het aangename wordt hiermee verenigd.

Zowel op het strand als in de Kampong gebeuren vandaag geen vermeldingswaardige zaken.
Het sukkelt allemaal een beetje door.
Het is erg warm dus de bewegingssnelheid is op de laagste stand gezet.
De enige die hard werkt is de fruitverkoopster die ieder dag kilometers over het strand aflegt om haar fruit te verkopen en dat voor een habbekrats. Ze lacht wel.

Tot slot en hopelijk voor het laatst nog even over die Deense meiden. Vergeleken met de vorige groep zijn ze veel minder nadrukkelijk aanwezig, maar als ze er zijn zit je tegen benen en telefoontjes aan te kijken. Wij ergeren ons er maar zo min mogelijk aan en sluiten dit hoofdstuk af.

Geschreven door Beaenleoopreis