Ze verzinnen hier ook van alles om maar een ceremonie te kunnen houden.
Nu blijkt er vandaag een ceremonie op ons terrein te zijn, genaamd Odelan.
Iedere 210 dagen wordt dan de bouw van de familie-tempel van het hotel gevierd met een ceremonie waarbij er gebeden wordt voor alle mensen die betrokken zijn bij het hotel en naar verluidt, ook voor het commerciële succes.
De afgelopen dagen zag ik al mensen met allerlei attributen sjouwen, maar ja, daar kijk je hier op Bali niet meer van op.
Vanochtend zien wij dat het tempeltje al behoorlijk versierd is en dat vrouwen bezig zijn met het maken van extra versierselen, een nationale hobby lijkt het wel.
En ja hoor, onze ketelbinkies zijn er ook weer voor de muzikale omlijsting. Het orkest bestaat geheel uit familieleden van de familie Agung, de eigenaars van dit hotel.
Overigens is dit één van de rijkere families op Bali, en met veel aanzien.
Veel aanzien betekent ook veel macht. Nu weten wij ook inmiddels dat de oude dame die hier regelmatig de offertjes brengt, de visjes voert, en in de regen met een plastic zak op haar hoofd loopt, moeder Agung is. En dan te bedenken dat Bea vond dat ik haar ook af en toe een fooitje zou moeten geven, maar daar is door mijn spaarzaamheid gelukkig niets van gekomen.

Alle mensen die hier middels een lease contract van 5 jaar een appartement hebben gehuurd, worden geacht om uit respect voor de familie Agung, bij deze ceremonie aanwezig te zijn, en dan wel in traditionele kledij.
Toon je door jouw afwezigheid, niet voldoende respect, dan kan je dit duur komen te staan. Dwz ten tijde dat jouw contract afloopt, kan dit meespelen bij het wel of niet aanbieden van een nieuw contract. De Balinezen schijnen een stalen geheugen te hebben.

Het orkest heeft alles klaar staan, alle versieringen zijn aangebracht, iedere aanwezige krijgt een stukje natte cake en een superzoet kopje thee, de priester is gearriveerd, dus het feest kan beginnen.
Zodra het orkest stil valt, blijkt er ook nog een oude mannen koor in de tempel te schuilen, en bedeesd klinken de eerste tonen uit de spelonken. Het zijn blijkbaar de wijze Agung ouderen, machtige heren.
Zingen doen ze niet graag, maar zingen brengt geluk, zegt men hier, dus het is: kunt u wel of niet zingen, zing dan mee.
Na ruim een uur is het ceremoniële gedeelte voorbij en stort iedereen zich op een klein, lopend buffet.

Wij hebben vandaag onze zesde, grote kakkerlak mogen offeren, ditmaal aan de vissen. Niet zo handig want ik heb, zoals te doen gebruikelijk de kakkerlak van een extra dodelijke laklaag voorzien. Morgen maar even zien of de vissen nog wel leven.
Wat wel erg vreemd is, is dat de kakkerlakken allemaal al min of meer verlamd zijn voordat ik in actie ben gekomen. De meeste lagen zelfs al op hun rug te spartelen. Dat blijkt ook voor deze beestjes dodelijk, net als bij schapen. Nu spuit ik preventief in hoeken en gaatjes, dus misschien helpt het wel.

Geschreven door Beaenleoopreis