De dag begon al vroeg vanmorgen. Kwam niet door het geraas van de waterval achter ons maar omdat Marijke al wakker was. Dit omdat het mijn voornemen was om over de Aurlandsvegen te rijden en niet door de 24 km lange Laerdaltunnel te gaan. Het begin van de Aurlandsvegen is nogal steil en smal. Waar Marijke beren op de weg ziet, zie ik het als een uitdaging, al blijft het wel spannend wanneer het 9% omhoog gaat en er komt een tegenligger aan. "Als we nu vroeg weggaan, komen we misschien geen tegenliggers tegen", aldus Marijke. Nog even weer in slaap gevallen maar om zeven uur van bed af. Om half negen reden we al weer. Door twee lange tunnels kom je langs Flåm, bekend van de beroemde spoorlijn, deze keer zijn we doorgereden omdat we in 2016 al met de trein de tocht hadden gedaan. Even later begon de klim. Rustig in zijn 2 en af en toe in de 3 naar boven. Twee keer een tegenligger maar er zijn voldoende uitwijkplaatsen. Even werd het hachelijk toen er een grote kraan op de weg stond. Hij werkte rustig door en daar sta je dan met de handrem aangetrokken en de voet op de rem. Na een paar minuten besloot hij toch maar om iets terug te rijden en konden we hem voorbij. Niet veel later kom je dan bij het opwindende uitzichtpunt Stegastein. We waren vroeg dus geen problemen met parkeren. Stegastein is een loopbrug van 30 meter die boven de afgrond uitsteekt. Een dikke glazen wand scheidt(met dt volgens mij) je van een grandioos uitzicht over de Naerøfjord. Je kijkt 650 meter omlaag naar de fjord. We kwamen in gesprek met twee Amerikanen uit Florida. Ze deden een cruise en waren ook in Amsterdam geweest. Onder andere het Red Light district bezocht. Was veel te druk volgens de man, hij had weinig gezien. Daarna weer verder omhoog op één van de toeristische wegen van Noorwegen. Hoe hoger je komt hoe meer sneeuw er ligt. De weg was gisteren pas weer geopend. Je rijdt op een gegeven moment door muren van sneeuw. De weg wordt daarom ook wel de Sneeuwweg genoemd. Wel hadden wij het idee dat er in 2016 meer sneeuw lag. Maar het is zo geweldig om hier te rijden. Wat een prachtige natuur. De weg is bijna 45 km lang maar verveelt geen moment. Via weg 5 moet je weer een fjord oversteken. 10 minuten duurt de overtocht Fodnes - Mannheller. Vanaf de boot rij je zo weer een tunnel in. Via Sogndal moesten we bij Byrkjelo de 5/E39 verlaten richting Loen. Het ging weer flink omhoog en later weer naar beneden (9%) om bij de Nordfjord uit te komen. Langs deze fjord richting Olden en Loen. Via het meer Lovatnet naar één van de campings langs dit meer. We staan op een leuke camping pal aan het water. In de verte kunnen we één van de gletsjers zien liggen, de Kjenndalsbreen. Dit gebied staat bekend om zijn gletsjers waarvan de Jostedaalsbreen de grootste is. Het weer: was gisteren uitstekend en vandaag ook. In de avond wat meer bewolking maar we klagen niet. En dan de tunnels, in 2016 kwamen we tot iets meer dan 200 maar volgens ons hebben we die nu al ruimschoots gehaald, we zijn de tel kwijt geraakt. Oh ja Suzanne, de kookkunsten van je moeder zijn geweldig en daar gebruikt ze soms ook ketjap of sojasaus bij, onder andere door roerbakgroente.

Det er fortsatt gøy hver dag (het is nog elke dag genieten).

Groeten, Marijke en Bert

Geschreven door Aan.raize.deur.Scandinavie