Vanmorgen om half vijf al wakker van de schapen met hun bellen om de nek. Toch weer in slaap gevallen maar Marijke ging om kwart voor zeven van bed af. "Ben klaarwakker", ze was al op van de zenuwen, eerst van de klim van tien procent en 27 haarspeldbochten met de camper en later de klim naar de Kjerag. Daarom om even na achten al op stap. De klim naar boven verliep feilloos. Op de parkeerplaats boven bij de Kjerag de camper neergezet(300 kronen) en alles in gereedheid gebracht voor de tocht naar de kei tussen de twee rotswanden, de Kjeragbolten. In 2018 deze tocht met Lars al een keer gelopen. Lars liep hier ook al eens in 2015 en zei toen al dat dit niks voor ma was. Maar veel geoefend dus we zouden wel eens zien hoever we kwamen. Direct in het begin gaat het al steil omhoog en via kettingen die gespannen zijn kun je naar boven klimmen. Marijke gleed al twee keer weer naar beneden, dat krijg je met wandelschoenen ipv bergschoenen. Maar toch stug doorzetten. Na weer een glijpartij zakte de moed haar in de schoenen. Na wat opbeurende woorden van mij toch weer verder. Na een uur en 1,3 km waren we over de eerste bergrug. Dan ga je weer een stuk dalen en niet veel later komt de tweede hindernis. Zoals ik gisteren al zei lag er nog veel sneeuw en hoe hoger we kwamen hoe meer sneeuw er lag. Op een bepaald moment moesten we over een flink steil stuk met veel sneeuw. Dat kostte veel moeite en deed me beseffen dat dit eigenlijk geen zin meer had. "Loop maar alleen door als je dat wil, ik red me wel". Samen uit, samen thuis, zei ik en we besloten om weer terug te gaan. Dat verliep gelukkig zonder problemen en om 12.00 uur zaten we in de Øygardstol om een kop koffie te nuttigen. Van hier uit heb je een prachtig uitzicht over de Lysefjord en de haarspeldbochten.
Even later weer de weg naar beneden gereden. Opnieuw langs hoge muren sneeuw en passen en meten om elkaar voorbij te kunnen gaan. Gelukkig ging alles weer goed. Tijd om daar een foto te maken lukt niet want je moet alle aandacht bij de weg houden. Uiteindelijk kwamen we weer op grote weg en toen maar even getankt. Diesel kost ongeveer 1,65 euro in Noorwegen. Via een tolweg op weg naar de boot richting Lauvvik. We zagen al een bord staan met: Ferry Lauvvik-Oanes stengt. Inderdaad was de boot uit de vaart en ja wat nu. Was ook geen enkele informatie te vinden wanneer dat ding weer ging varen. De dichtstbijzijnde camping was in Sandnes en daar naar toe gereden. Een rustige camping vlakbij Stavanger. Om bij de Preikestolen te komen hoeven we niet persé met de boot zei de dame van de camping. Bij Stavanger is een nieuwe tunnel van 12 km en via deze tunnel kom je er net zo snel vertelde ze. Dat is dus een meevaller voor morgen. Hoewel we in Noorwegen zijn blijven we het voetbal op de voet volgen. Vandaag was het er op of onder voor mijn cluppie Musselkanaal. Het werd niks. Een 4-3 nederlaag tegen Annen en dat betekent nacompetitie. Werd op de hoogte gehouden door Daniel Lubben. Musselkanaal mag het op 11 en hopelijk 18 juni proberen om in de 2e klasse te blijven. Dus morgen op weg naar de Preekstoel/Preikestolen. Wordt ook een flinke klim maar lang niet zo steil als vanmorgen. En in 1994 zijn we hier al een keer met Suzanne, Marina en Lars geweest. Heb van de kei nog even een foto gemaakt van een ansichtkaart. Groeten, Marijke en Bert

Geschreven door Aan.raize.deur.Scandinavie