Vanmorgen pas om 08.40 uur wakker. Kwam vast van de tocht naar de Preikestolen gisteren. Waar we vandaag een zonnetje hadden verwacht was het vanmorgen grijs en grauw. Even later begon het opnieuw wat te miezeren maar vanmiddag kwam de zon toch te voorschijn en was het prima weer. Gisteren hebben we op weg naar de Preikestolen de eerste 1000 km van deze vakantie afgelegd.
We hadden vandaag in de planning om naar Voss te rijden maar zover zijn we bij lange na niet gekomen. RV(rijksweg)13 is zo mooi en spectaculair dat het niet echt opschiet en dat vinden we ook niet erg. De RV13 behoort in Noorwegen tot de tien mooiste wegen van het land. Wanneer je door het Fjordengebied van Noorwegen rijdt dan weet je dat je af en toe met een boot over zo'n fjord moet varen om de weg te vervolgen. De eerste overtocht in Noorwegen ging van Hjelmeland naar Nesvik, een kwartiertje varen. Tijdens zo'n overtocht is het ook even tijd voor een sanitaire stop. Terwijl ik naar het toilet loop zie ik wat druppels voor de deur liggen. Ik til de deurmat op en zie dat die helemaal nat is. "Wat kan dat zijn", vraag ik Marijke. Het ruikt niet verkeerd en kan geen olie zijn wat ik eerst denk. "Ik weet het al, het is sojasaus, bovenin stond een flesje en die is waarschijnlijk omgevallen", aldus Marijke. Inderdaad omgevallen en alles zat onder de sojasaus. Van de boot af en snel een parkeerplaats opgezocht. Alles schoongemaakt, wat een troep was het en na een half uurtje konden we verder. Het blijft een geweldige weg, soms heel breed maar ook dikwijls zo smal dat je weer moet stoppen. Af en toe komt er een vrachtauto voorbij en dan is het weer passen en meten om verder te kunnen rijden. Iets verderop ook weer een smal stuk, wij al ruimschoots zoveel mogelijk naar rechts, komt er van de andere kant een Duitse camper aan, de Go Pro uit het raam en maar filmen. De bestuurder let meer op de filmer dan op de weg met als gevolg dat de spiegels elkaar raken. Die van ons klapte naar binnen maar gelukkig geen schade. Geregeld zie je watervallen en bij de mooiste hebben ze een uitzichtpunt gemaakt. Zo ook bij de Flesefossen. Ruim 20 km verderop zie je opeens allemaal water over de weg vliegen. Daar was er een dubbele waterval die nog veel mooier was, de Låtefoss, deze stort 165 meter naar beneden. Wel heel druk hier, het was uitkijken daar want het overige verkeer rijdt gewoon door. Opeens liep er een vrouw voor de camper langs en die klopte bij ons aan. Ze vroeg waar wij die mooie atlas vandaan hadden, die zag ze liggen voor in de camper. Die hebben we gekocht bij Nederlandse Kampeer Club, haar de gegevens gegeven van de Duitse uitgever: Freytag & Berndt. Ze hadden nu een oude autoatlas bij zich die niet helemaal meer klopte. Inmiddels was het al bijna 17.00 uur en daarom maar besloten om de camping in Odda op te zoeken. De Trolltunga camping. Juist morgen beginnen de eerste tochten onder leiding van een gids weer naar de Trolltunga. Je bent 10 tot 12 uur onderweg om één van de hoogtepunten van Noorwegen te bezoeken. Trolltunga is een indrukwekkende klif waar je op kunt klimmen. Vorig jaar kwam daar nog een dame uit Australië om het leven, heeft waarschijnlijk iets te ver over de rand gekeken. Odda is een leuk plaatsje, stroomt een woeste rivier door heen en staat vooral bekend om zijn zink, aluminium en carbid. Ook de gletsjer Buabreen hier is vlakbij. Jullie merken het wel dat hier in het westen van de Hardangervidda veel te beleven is. Om op de vraag van Tineke antwoord te geven of we het vandaag rustig aan zouden doen: Ja, eigenlijk wel we hebben geen wandeltocht gemaakt maar wel weer heel veel gezien. En het verveelt niet.
Ik zei het al eerder, het voetballen gaat gewoon door, de voorzitter met vragen op de app, de rode kaart van Floris, de wedstrijdsecretaris van EHS'85 aan de lijn, ballenactie van Musselkanaal, uitslag JO15-1 verwerken, op de iPad luisteren naar RTV Drenthe en nu nog de finale van de Euro League volgen en tussentijds ook nog tijd gevonden voor Rummikub met ons tweeën. De tijd vliegt voorbij, we zijn al een week onderweg.

Se deg eller høre,

Groeten, Marijke en Bert

Geschreven door Aan.raize.deur.Scandinavie