Aan de Winterzon reis van de Acsi is een einde gekomen. Na 40 dagen samen rondreizen, vele gezellige gezamenlijke maaltijden en borreluurtjes, hebben we tijdens het laatste diner op de maandagavond afscheid van elkaar genomen. Het was een heel gezellige groep die goed met elkaar overweg kon en dat is volgens onze reisleiding niet vanzelfsprekend. Zij hebben meegemaakt dat er wel eens koppels tussentijds naar huis gingen omdat de ruzies onderling te groot werden. Hebben wij dus geluk gehad.

De campings die we bezochten zijn allemaal goed bevallen en waren voorzien van goede sanitairgebouwen en volop mogelijkheden om het beddengoed te wassen. Op de laatste camping in Peñíscola hadden we zelfs een kastje met eigen Wifi, en nog gratis ook.
Dat is anders op de camping waar we nu staan. Zelfs de telefoon heeft regelmatig geen bereik en dan merk je pas hoe digitaal afhankelijk je bent van een goede verbinding.

Camping El Templo del Sol is toch weer een beetje thuiskomen. De sfeer is nog steeds heerlijk, het ruisen van de zee een heerlijk achtergrond muziekje en het in adam en eva kostuum buiten verblijven is een weldaad voor onze huid. Er zijn nog geen Nederlandse kennissen aanwezig, maar we worden hartelijk verwelkomt door de Spaanse mensen die we in de loop van alle jaren hier hebben leren kennen. Het is niet overdreven druk op de camping, maar zo tegen het paasweekend komen er meer Spanjaarden binnen die een lang weekend vrij hebben. In Catalonië is, in tegenstelling tot andere provincies, Goede Vrijdag een vrije dag, evenals tweede paasdag.

Wij wilden op Goede Vrijdag de processies in Tarragona meemaken. Deze worden georganiseerd door katholieke broederschappen die bij een bepaalde parochie behoren. De routes die door de stad worden gelopen kunnen soms uren duren en bestaan uit verschillende paso’s, oftewel passietaferelen.
Paso’s zijn grote tafelvormige constructies waarop een Mariabeeld of een scène uit het lijden van Christus worden afgebeeld. De beelden zijn levensgroot en gemaakt uit hout waarna zij worden aangekleed met goud geborduurde kostuums. Deze loeizware beeldengroepen worden gedragen door de leden van een broederschap. Voor deze tientallen dragers is het een hele eer om de beelden te dragen en vaak moeten ze daar ook voor betalen.

Rond 16.00 uur beginnen de groepen zich op te stellen op de Rambla Nova en de trommelaars slaan om het hardst. In de verte klinkt trompetgeschal. Een staccato stampvoetend, blauw - zilver gekleed leger, loopt voorbij de pasos om zich op te stellen voor de processie.
In 2019 hebben we op verschillende dagen de processies meegemaakt in Cáceres in Extremadura en het valt ons op dat daar de devotie echter leek en ons meerdere keren kippenvel bezorgde. Maar misschien mogen we geen vergelijking trekken.

Nu nog drie dagen genieten van de zon voordat we de reis naar het noorden gaan maken.

Wordt vervolgd.

Geschreven door Winterzon