Het is 7 dagen geleden dat ik de vorige blog heb geplaatst. Zoals ik al geschreven had stond ons een vol programma in Crevillente te wachten. De temperatuur steeg met de dag en tikte regelmatig de 30 graden aan. Ik wil niet klagen, maar voor mij mag het ook iets koeler zijn.
Nico, onze reisleider zorgde er weer voor dat iedereen een mooi plekje kreeg op camping Alannia Costa Blanca, een grote camping met veel buitenlandse overwinteraars. Met de Acsigroep bezochten we eerst woensdag de dichtstbijzijnde grote stad Alicante en in het landbouwgebied bij Elche een bodega, waar we natuurlijk de nodige wijn geproefd hebben.

Het bezoek aan Jack en Mariet op donderdag en vrijdag was ontzettend gezellig. Zij waren al vanaf midden januari in Orihuela Costa, waar Jack een tweede huis heeft, en hadden hun thuisreis uitgesteld tot na ons bezoek. In de middag werden we meegenomen naar een gelegenheid waar we buiten op het terras, onder het genot van een heerlijke wijn, konden genieten van jazzmuziek. Iedere muzikant die een instrument bij zich had kon meedoen bij de jamsessies en dat streelde je oor.
Na een heerlijke, door Jack gemaakte, paella gegeten te hebben moesten we natuurlijk ook nog even rikken. Dat hadden we sinds december niet meer gedaan. Onze kaartpot zat behoorlijk vol en aangezien we daar niet aan toe gekomen waren voordat Jack en Mariet naar Spanje vertrokken, werd afgesproken om in Spanje uit eten te gaan. Alleen stond nog niet vast waar. Mariet wilde gaan eten bij de Chinees waar de bestellingen met robots werden opgenomen en gebracht, Jack ging het liefst naar een soort wereldkeuken. Tot op het laatste moment was onzeker welke locatie het zou worden maar uiteindelijk zaten we aan tafel bij de wereldkeuken. Daar kon je kiezen uit allerlei kleine gerechtjes, zoveel als je op kon. Mariet mocht van Jack geen frietjes bestellen, dat deed je niet bij een oosters restaurant. Maar ja als iets niet mag doet Jan het toch, dus de frietjes kwamen onder grote hilariteit op tafel. Na een bezoek op vrijdagmiddag bij vrienden in Rojales reden we weer terug naar de camping waar iedereen belangstellend vroeg of we het leuk hadden gehad.

Zaterdagmorgen om 7 uur ging de wekker af. Weer een excursie dag, nu naar Orihuela dat een stukje in het binnenland ligt. Op het programma stond een bezoek aan een klooster gesticht door de dominicanen. Bij aankomst bleek echter de deur gesloten en ondanks diverse telefoontjes van onze Nederlandse gids bleef hij ook gesloten. Maar daardoor konden we een, niet gepland, bezoek brengen aan het woonhuis van schrijver/dichter Miguel Hernández, een van de grootste dichters van Spanje. Hij wordt herinnerd als een martelaar die stierf onder de onderdrukking van het regime van Franco. In de wijk San Isidro, een van de arme buitenwijken van Orihuela, staan de muren vol met gedichten en “Murales”, oftewel muurschilderingen, die herinneren aan Miguel. Het lopen in de steile, smalle straatjes en steegjes om deze muurschilderingen te bekijken zorgde voor kippenvel, ondanks de hitte van de dag. Ben je in de gelegenheid om deze wijk te bezoeken, liefst met een groepje en niet alleen, het is er niet helemaal ongevaarlijk, dan kan ik je dat ten zeerste aanraden.

Wordt vervolgd.

Geschreven door Winterzon