Het is donderdag 23 maart en in het stadje Segorbe, 5 km vanaf de camping, wordt de weekmarkt gehouden. Een gedeelte van de groep gaat op de fiets en een gedeelte met de auto. Maar voordat we kunnen vertrekken worden we allemaal bij elkaar geroepen. Er moet een koppel terug naar huis, omdat moeder en schoonmoeder op sterven ligt. Met pijn in ons hart nemen we afscheid. Het was zo’n leuk stel die we erg gaan missen.

Segorbe is een heel leuk stadje en de markt is snel gevonden. De heren settelen zich bij een cafeetje en de dames slaan hun slag. Voor weinig geld kun je leuke kleding kopen. Tevreden gingen we weer naar de camping om ons voor te bereiden op het boulen.
Het viel ons al op dat er veel zware bewolking in de lucht hing en het vermoeden was dat het hier om een bosbrand ging. Maar ver weg, achter de berg.

Voor de vrijdag stond er een excursie op het programma waarbij we onder begeleiding van Petra, een Nederlandse gids, een wandeling door Segorbe zouden maken (hierover later meer). De bus stopte bij het gemeentehuis, waar ook net een bus arriveerde met daarin militairen. Er was verder ook veel politie op de been. Bij navraag bij onze gids bleek dat er een bosbrand was bij Villanueva de Vivir ongeveer 30 km van onze camping af en dat er in Segorbe en omgeving evacués opgevangen werden. Wij kwamen na onze excursie opgewekt bij de camping aan voor een paella lunch, maar werden opgewacht door politie, brandweer, televisie en tientallen ontredderde evacués. Later lazen we op het nieuws dat er 1600 mensen werden weggehaald uit het bedreigde gebied.

De camping en omgeving werd goed in de gaten gehouden door de veiligheidsregio, maar langzaam aan werd de lucht donkerder en de brandlucht sterker. Toch hebben we allemaal goed geslapen ondanks het geluid van blaffende honden, meegebracht door de evacués. Deze waren natuurlijk ook helemaal van slag en voelde waarschijnlijk de stress van hun baasjes.
Zaterdagmorgen werd de lucht steeds slechter en de smog steeds erger. We zagen helicopters met waterzakken onder het toestel heen en weer vliegen. We stonden vlak bij een zendmast met luidsprekers waaruit een oproep werd gedaan van weet ik veel. Het was Spaans en waarschijnlijk een oproep om ramen en deuren te sluiten.

Via een van de groepsgenoten hoorde we dat Nico, onze reisleider, contact had met het Acsi hoofdkantoor en de leiding van de camping. Ook had hij geïnformeerd of we eerder op onze volgende bestemming terecht konden. De wind ging draaien en zou de omgeving van de camping, waarschijnlijk niet met vuur, maar wel met smog bereiken.
We waren blij dat we zaterdag rond 10.00 uur te horen kregen dat we konden vertrekken. Iedereen had te doen met de mensen die nog steeds in het ongewisse moesten blijven of huis haard nog bestond als het vuur onder controle was. Voor zover onze informatie nu, zaterdagavond 21.30 uur, is de brand nog steeds niet onder controle en heeft al meer dan 4000 hectare verwoest.

Wordt vervolgd.

Geschreven door Winterzon