26 augustus is het dan zover, mijn lange reis begint. Met een backpack van 13,2 kg stapte ik om 04:45 in de auto richting Schiphol. Na een lange vlucht kwam ik uiteindelijk om 18:30 lokale tijd aan. Gelijk al vrienden gemaakt in het hostel en gemerkt hoe makkelijk je in contact komt met anderen. Om jetlag te voorkomen wou ik niet te vroeg gaan slapen. Daarom ben ik met een Turkse vriendin, Duygu, die hier al 2 maanden zit en een vriend van haar een drankje gaan doen op de boulevard in Copacabana. Rond 01:00 ging ik uiteindelijk naar bed, na 26 uur wakker geweest te zijn.

Ondanks het slaaptekort werd ik de volgende dag wel om 07:00 wakker. In de ochtend heb ik even genoten van het strand van Copacabana en de plaatselijke markt. Op die markt keek ik echt mijn ogen uit. Zoveel kleuren, zoveel vers fruit en zoveel fruitsoorten die ik nog nooit eerder heb gezien. Later op de dag ben ik met Rex, een Nederlandse kamergenoot, naar de Botanische Tuinen geweest. Een indrukwekkend stukje natuur midden in de stad. Daarna hebben we de bus gepakt richting de wijken Ipanema en Leblon, waar we onze eerste kokosnoot hebben gedronken/gegeten. Onze Nederlandse droge kokosnoten zijn er helemaal niks bij. Deze kokosnoten zit tot de nok gevuld met kokosmelk en ook de kokos zelf is veel sappiger en lekkerder. En dat voor maar een euro! In de avond zijn we met een hele bende naar Lapa geweest, dé uitgaansbuurt in Rio. We gingen naar een van de vele samba barren. Er was een livebandje van 6 man die heerlijke muziek speelden en de sfeer was geweldig! En wat kunnen die Brazilianen dansen zeg.

De dag erna ben ik naar de grootste favela van Brazilie geweest, Rocinha. Deze buurten staan bekend als de armste en gevaarlijkste buurten van Rio. Daarom koos ik ervoor om dit met een tourguide te doen. En wat was het indrukwekkend! We begonnen bovenaan de favela en hoe hoger je zit, hoe beter de huizen zijn, voor zover je daarover kan spreken. Na een paar geweldige uitzichten gezien te hebben liepen we door de gehele favela naar beneden via de smalle gangetjes. Je merkte dan ook echt wel dat de gangetjes nog smaller , vervuilder en ook gladder werden door de slechte waterafvoer (terwijl het lekker weer was). Ondanks het `slechte´imago van deze buurten, heb ik me echter geen moment onveilig gevoeld. Integendeel zelfs, er hangt een hele relaxte rustige sfeer, er rennen spelende kinderen met rugzakjes door de paadjes, heel veel (goed verzorgde) honden en katten, en ook de mensen zagen er gelukkig en goed uit. Ze proberen gewoon er het beste van te maken. Al met al een echte aanrader als je in Rio bent!

Zaterdag was ook heel tof! We hebben met Duygu & co naar de Dois Irmaoes bergen beklommen, een iets minder toeristische berg. Eerst moesten we naar Vidigal, een andere favela. Daar hebben we de mototaxi genomen door de favela heen, al enorm gaaf. Na een redelijk zware loop op onverharde en soms hele steile jungleachtige paden, was het uitzicht op de top onvergetelijk. Toen we na zonsondergang naar beneden gingen, was het nogal donker. We zagen enorme insecten, hoorden de typische oerwoudgeluiden en het was dan ook best wel spannend om zo steil naar beneden te lopen in het donker. Tot overmaat van ramp vloog er een of ander of insect in de oor van een meisje en ze voelde hem bewegen maar kon hem er niet uitkrijgen. Ik zou helemaaaaal gek worden, maar ze bleef er relatief rustig onder. Eenmaal uit de jungle was er geen taxi meer bekennen en stonden we midden in de favela. Dus hebben we maar een heerlijk stuk kip van een favela barbecuestandje genomen en uiteindelijk toch een taxibusje kunnen regelen voor 50 eurocent de man. Nog even naar de apotheek geweest voor wat oordruppels voor het meisje, maar het mocht tot nu nog niet baten. Het beest zat er nog op het moment van schrijven. Wat een avontuur was dit!

Al met al waren mijn eerste 4 dagen in Rio al legendarisch! By the way: Als je het interessant vindt om mijn verhalen te blijven volgen, op deze pagina kan je ook je e-mail opgeven om alerts te krijgen zodra ik een nieuwe blog geschreven heb!

Boa Noite!

Geschreven door Vatosiros