Hoe ik onze aankomst in Hanoi in één woord kan beschrijven? Gewoon GAOTISCH en snikheet!

Misschien ken je dat liedje van 9 million bicycles in Bejing wel hier is het volgens de gids 5 million scooters in hanoï.

Overal brommers en scooters met soms 4 a 5 personen op die lekker zigzaggen tussen de weinige auto's die hier rond rijden. Een helm? sommigen hebben hier er het nut van gezien en sommigen niet. Opvallend is ....... ze dragen hier nog zoveel mondmaskers!!!!! Is het uit benauwdheid voor covid of door de smog? Who knows maar wuhan ligt hier niet ver van dus mogelijk is het uit veiligheidsoverwegingen.

Opvallend is letterlijk alles wordt hier gerecupereerd en bestaat er een shop van. Van het ijzeren gestel van een dubbele matras die ze dan nog per fiets vervoeren, een zadel van een brommer, een microgolfoven anno 1985 letterlijk alles kun je hier nog op de kop tikken.

Uit de taal kun je letterlijk niets halen. Best dat google translate bestaat want velen hebben zelfs geen basis van de Engelse taal. Zo krijg je een menukaart en wijs je een mooi fotootje aan tot je het voor je neus krijgt. Yves vroeg een beefsteak krijgt hij daar taaie sneetjes beef, sneetjes ananas, sneetjes wortel enzo en een pak wontonvellen. Het lag voor de hand dat hij alle ingrediënten netjes in die wontonvellen moest draaien en dippen in de sausjes die erbij geleverd werden. De spinnen, kevers en schorpioenen op satéstokjes hebben we hier nog niet gezien maar dat komt misschien nog. Het duurde nogal lang toen ik vroeg of we een bestek konden krijgen want er werd een pot stokjes op tafel gezet. We kregen enkel een vork zodat we het toch in onze handen moesten nemen om de taaie sneetjes doormidden te bijten. 't heeft ook z'n charmes. Ben al blij - door ons te mengen met de locals - dat we niet ziek zijn na de maaltijd wat veel het geval is.

Het moet zijn dat de Aziaten een bijzondere gezonde voeding eten want zwaarlijvige mensen bestaan hier gewoon niet, integendeel erg mager zelfs. Ook foodsharing is hier een normale gang van zaken. Ze zitten met 8 aan een minitafel en ministoeltjes, bestellen elk iets en alles wordt in het midden gezet. Opvallend is dat het meestal groepen mannen zijn. Elk eet - met stokjes uiteraard - van mekaars prakje ... heerlijk toch? Ook kinderen zien we hier nauwelijks.

Gisteren ingecheckt bij een familie en een propere schone kamer gekregen met alles erop en eraan zoals tv, warm water koker, propere lakens warm water enz. Ik kom pas van eentje te roken buiten ('s nachts) en gans de familie zelf ligt op de grond in de gang. Ze cijferen zichzelf gewoon weg voor de gasten zodat ik me nu enorm schuldig voel omdat er 4 mensen kunnen liggen op onze kamer.

Naar de befaamde trainstreet geweest waar de trein passeert in een smalle straat en alle handelaars hun koopwaar snel naar binnen halen zodat de trein zou kunnen passeren. Blijkbaar was er vorige week een dodelijk ongeval zodat alle toegangen naar de trainstreet werden afgesloten. Je kon er enkel binnen mits uitnodiging van een restaurant dus toen een meisje ons vroeg om iets te komen drinken bij haar zeiden we geen neen en volgden haar netjes.

Vietnamezen zijn twee koppen kleiner zijn dan ons met als gevolg dat letterlijk alle stoeltjes in gans Hanoi in kleuterformaat zijn. In restaurants, ontbijt, koffieshops ja overal staan van die ministoeltjes. Het meisje gaf ons zo'n ministoeltje en nu wachten op die train.

Plots riep ze police police want deze patrouilleert vlak voor de trein passeert. We moesten allemaal snel naar binnen, deuren dicht geramd en als sardienen muisstil wachten tot ze gepasseerd waren.

Eens weg konden we terug naar buiten en genoten we van de treinpassage. Daar m'n eerste kennismaking gehad met eggkoffie : zoet maar lekker!

Vandaag op een hop on hop off citybus gekropen. Na de tour wisten we - gezien de tijdsdruk - wat wel en wat niet de moeite was. Zo zijn we na een Mc Donald naar de oudste brug van Hanoi gegaan.

Genoeg shops gezien voor 't moment. Morgen up naar Halong Bay en daarna met de nachtbus naar Sapa. Spannend

Geschreven door Trinyyves.reisverhalen