Onze Camino begon vandaag met een mooie zonsopgang over Puenta la Reina Gares. We probeerden de helling al 🎿 naar beneden uit, maar schakelden toch weer vlug over naar gewoon stappend.

Nog geen 5 min later konden we een achtervolging meemaken van de gendarmerie ... De verkeersovertreder werd met gierende banden halt gehouden en met veel theatrale armbewegingen werd er gecommuniceerd. Wij vonden het amusant om het te zien en fantaseerden er hele conversaties bij.

Later op de dag, moesten wij zelf halt houden, want ik voelde een blaar opkomen. Even controleren en ja hoor, de Compeed werd bevestigd en een verse wandelkous werd aangedaan. 2 verschillende kousen... Tja, gek zijn is gezond.

Rond de middag liepen we op een stukje oude heerweg (lastig om op te wandelen) en daarlangs was er een olive-garden in opbouw met stoeltjes en tafeltjes her en der verspreid. Een magische zen-plaats. De jonge eigenaar met een zeer lange vlecht, stond er met een zelf gemaakt kraampje. Je kon er appel, tomaat, schijfjes ananas en allerlei drankjes nemen en een vrijwillige donatie geven, zodat hij verder zijn project kon uitwerken.
De jongeman vertelde dat hij de 'camino-race' die de laatste jaren bezig is, wil terugbrengen naar weer meer genieten, tijd nemen om te rusten tussendoor en te praten met de mensen. Een prachtig project! We blijven er onbewust heel lang zitten.

En dan roept de Camino opnieuw met al zijn pijlen ...
Tot we over een bruggetje lopen en net als anderen onze oververhitte voeten in het ijskoude water willen onderdompelen. Ik doe het als eerste en verbijt de pijn. Timon twijfelt en begint er dan ook aan, maar het lijkt alsof hij een bevalling aan het ondergaan is. Hij houdt het maar enkele seconden uit.

De laatste 2 à 3 km terug muziek in de oren. Mijn voetzolen branden, ik voel vocht in mijn rechterknie komen, de zon brandt. Het is 32°C ... mijn water raakt op. Timon heeft nog steeds last van zijn blaar op zijn kleine teen.
En daar ... Eindelijk ... Onze eindbestemming ... Na 100 km afzien, zijn we in Estella aangekomen.

Geschreven door The.way.we.walk