Terug opstaan om 6u30. De wekker wordt wel tot driemaal toe uitgeduwd, maar als we voor de Spaanse middagzon zoveel mogelijk km willen halen, dan moeten we zo vroeg mogelijk vertrekken.

We zoeken nog een bakker op voor ons ontbijt en proberen de schelpen van de Camino terug te vinden om onze tocht te hervatten. We vinden dat ze er hier in Pamplona mee overdrijven. Bijna om de 2 meter ligt er een schelp te blinken.
De Camino wordt aangeduid met: schelpen, gele pijlen, wit-rode internationale wandelstrepen, borden, ... Nabij de universidad passeren we een man in een keurig zwart pak en een wit boordje vooraan, net onder de kin. Hij wenste ons nadrukkelijk een 'buen camino'.

Eenmaal uit Pamplona kwamen we in een andere omgeving terecht. Eerst langs een stuk industrieel gebied, daarna bijna duingebied. Dan ferm klimwerk richting 100-den windmolens en het kunstwerk van de pelgrims om dan af te dalen tussen grote stukken rotsblokken en steengruis. Knieën, scheenbenen en ook mijn T4 (rugwervel) hebben afgezien. Onze voeten gingen sneller naar beneden dan dat we met onze armen en wandelstokken konden volgen. Het was moeilijk om je eigen vaart te minderen.

Het was naar ons gevoel opnieuw een lange tocht. Na elke bocht dachten we: "en nu zal het niet meer stijgen" of 'en nu zijn we er bijna". En dan kom je eindelijk een km-paal tegen die je ook weer in het ongewisse laat.

Na een vermoeide tocht, toegekomen in onze albergue, met een heerlijk zwembad!
Maar eerst een douche en de kleren met een handwasje proper krijgen. De stevige wind die hier staat, zorgt er wel voor dat alles voor het slapengaan droog wordt.

En het zwembad?
Frrrrreezing cold. Tot aan onze knieën en verder niet. Geen wonder dat er niemand in het zwembad zat.

Om 19u kregen we het pelgrimsmenu. En hadden we een gesprek met andere pelgrims over de Camino, politiek, (waarom staat in deze streek overal geschreven: dit is Spanje niet), en over voetbal natuurlijk, want er zaten 2 Belgen aan tafel. 😉
Dit keer hebben we het kunnen ombuigen naar chocolade en 🍺 en iedereen was tevreden.

Om 20u30 doken we terug in onze linnen slaapzak.

Geschreven door The.way.we.walk