Het is even wennen aan elkaars ochtend schema. Ik ben redelijk efficiënt als het op vertrekken aan komt. Mijn tassen staan 90% ingepakt klaar voor ik ga slapen en met een half uur kan ik weg uit een hotel als ik de tijd neem voor een ontbijt.

Vanochtend moest ik daarna nog drie kwartier wachten tot we werkelijk weg konden, net als gisteren, waardoor vandaag mijn vertrek in de boeken gaat als op 2 na laatste vertrek. Voor Philipp was dit juist een erg vroeg vertrek. Ik ben heel nieuwsgierig hoe dit zich gaat ontwikkelen.

De route ging over een zijstraat van een zijstraat van de hoofdweg. Dat hebben we gemerkt, Philipp moest zijn fiets 2x omhoog duwen omdat het te steil was. Ik heb gelukkig alles kunnen fietsen maar het moet niet steiler worden.

Na 3 uur hadden we een indrukwekkende 20 kilometer afgelegd en namen we even pauze bij een camping. Op de camping zag ik dat alle documenten binnen waren gekomen om het visum voor Azerbeidzjan aan te vragen en dus besloten we te stoppen en de tijd te nemen om het visum aan te vragen. Philipp moest nog wat aan zijn fiets sleutelen en zo hebben we de middag op de camping doorgebracht. Hier kreeg ik gezelschap van een erg opdringerige hond die de hele tijd voor mijn tent heeft gelegen. Er zijn enorm veel straathonden sinds we Istanbul verlaten hebben, en eigenlijk in de stad zelf ook al wel.

Morgen moeten we nog ongeveer 4 kilometer tot we op de D020 zitten, deze weg is nog steeds heuvelachtig maar als het goed is al wat beter te fietsen. Als we die weg 100 kilometer bereden hebben zullen we de D010 bereiken. Dit is de kustweg die ons als het goed is helemaal naar Georgië zal brengen.

We hebben een visum voor 19 oktober voor Kazachstan bemachtigd. Hier zullen we met de boot vanaf Baku naartoe gaan. Baku is vanaf hier nog ongeveer 2.400 kilometer en we hebben ongeveer 36 dagen. We hebben daarom als doel om vanaf nu iedere dag minimaal 60 kilometer te doen, op die manier kunnen we op een heel rustig tempo naar Kazachstan gaan.

Geschreven door SjoerdNijkampOpReis