Vanochtend bij zonsopkomst vertrokken. Gisteravond besloten dat ik op de snelweg zou gaan rijden totdat ik eraf gehaald zou worden. De politie kwam regelmatig langs maar zoals de mensen me vertelden hadden die er weinig problemen mee dat ik op de vluchtstrook reed.

Kilometers vlogen voorbij, het ging hooguit 100 meter omhoog en dan weer vlak of omlaag. Na 100 kilometer was het nog maar 2 uur en dacht ik met 35 kilometer op mijn bestemming aan te komen. Daar was vlak voor een toltunnel een wegwerker die me zei om te draaien naar de afslag 1 kilometer terug, bij de toltunnel zouden ze me zeker op de bon slingeren.....

Goed dan maar terug en over de berg, de wegwerker zei me dat het 12 kilometer klimmen was en dan dalen. Hij had gelijk, de 12 kilometer waren zwaar en dat duurde ongeveer 2 uur maar het wad het waard. Wat een heerlijke afdaling weer!

Toen het weer vlak werd was het ongeveer half 5, tijd om een overnachtingsplek te vinden. Rechts naast de weg stond een restaurant met groot grasveld, vragen of ik daar mag slapen als ik bij ze kom eten.

Het restaurant bleek gesloten, de zoon van de eigenaar Bill (22 jaar) woont alleen in dit verlaten pand en liet me hier mijn tent opzetten. Hij vertelde me een aangrijpend verhaal over de tragiek van de normale Griek. Er is geen werk, alles gaat hier failliet en hij zoekt naar een mogelijkheid om Griekenland te verlaten.

Moeilijk om zo te praten met hem als ik juist 2 jaar voor mijn plezier de wereld rondga. Toch vind hij het ontzettend leuk dat ik langskom en een avond met hem kan samen zijn. Hij heeft lekker gekookt, ik heb het gevoel dat ik op een camping ben maar dan een stuk luxer dan een officiële camping. Zijn vader kwam even langs en speelt muziek op een Grieks banjo achtig (kan niet verstaan hoe het heet) muziekinstrument.

We gaan nog even een film kijken en vooral praten over de verschillende culturen die ik ben tegen gekomen op weg. Hij is nooit buiten Griekenland geweest en is erg benieuwd naar mijn ervaringen.

Geschreven door SjoerdNijkampOpReis