Ik zou gisteren mijn fiets op kunnen halen bij de fietsenmaker. Een telefoontje naar Azië voordat we vertrokken bleek geen overbodige luxe. Mijn fiets was er slechter aan toe en ik kon beter wachten op een telefoontje dat de fiets klaar was. Om half 7 in de avond was het zo ver, echter ging de zaak om 7 uur dicht.

Vandaag hadden we dus een lekker vol programma na een dag lang wachten en niks doen. Eerst de fiets ophalen waar we te horen kregen dat dit de eerste keer was dat dit probleem zich voordeed. Een hele dag video conference met de Rohloff fabriek in Duitsland was nodig om het weer voor elkaar te krijgen.

Weer heel wat tips en enkele reserve spullen later kwamen we om ongeveer half 2 bij het hostel terug. Snel wat eten en daarna op pad naar het andere uiteinde van Istanbul om onze visa's op te halen. 17 kilometer door de stad en gelukkig, beiden hebben we toegang gekregen tot Kazachstan vanaf 19 oktober. We kunnen vanaf die datum 30 dagen blijven om ongeveer 3.000 kilometer te fietsen, een flinke uitdaging. Eerst maar eens zien of we er überhaupt op tijd zullen zijn.

Om onze kansen optimaal te laten zijn en zo ver mogelijk te komen voordat het regen seizoen de noord kust onprettig maakt willen we graag morgen vertrekken. Om deze reden heb ik de receptionist gevraagd het pakket in ontvangst te nemen en naar een nader te bepalen stad te zenden. Voor een beetje extra geld was dit redelijk snel geregeld, al met al voordeliger dan 2 nachten met zijn tweeën in dit hostel blijven.

Morgenvroeg gaan we proberen over de Bosphorusbrug te fietsen. Dit is een snelweg en het is officieel niet toegestaan hier te fietsen. Zaterdag ochtend tussen 6 en 7 in de ochtend lijkt ons 1 van de weinige mogelijkheden om toch in Turkije van Europa naar Azië te fietsen.

Geschreven door SjoerdNijkampOpReis