Zondag 4 augustus
Een zienswijze hier is dat je pas echt in Sorong bent geweest als je op Sorong Doom bent geweest. Vandaag gingen we hier dan ook naar toe. Niet om de zienswijze, maar omdat tante Biak, het zusje van mijn vader, hier begraven ligt.

Daar aangekomen mochten de kinderen met becaks naar de begraafplaats aan de andere kant van het eiland. De rest ging lopen. Onderweg werden we verrast door een tropische regenbui, dus moesten we eerst even schuilen.

Gelukkig kwam vrij snel de warmte terug en konden we doorlopen. Bij de begraafpkaats aangekomen was het lastig om het graf van tante Biak te vinden. De graven lagen kris kras door elkaar en om het te vinden moesten vlak langs en sons half over de graven heen lopen. Heel bizar. Bij elk graf waar ik half overheen moest stappen verontschuldige ik me maar, omdat ik mijn tante zocht. Je weet maar nooit. En ik wil geen geesten kwaad maken oid. Wat een zoektocht, her en der ligt een geit op een graf, bedekt met keutels. Na ca een half uur zoeken had Davinia het graf gevonden, alhoewel, het was een grafje. Mijn tante was anderhalf toen ze overleed. Mijn vader was zichtbaar geëmotioneerd toen we tante Biak wilden verlaten. Dat kwam als dochter wel even binnen.
Blij dat we haar gevonden hadden vervolgden we onze weg terug. Wederom een bijzondere ervaring.....

In de middag heb ik mijn rust gepakt en is de rest naar een zandstrand geweest. Papa en mama gingen op bezoek bij de moeder van Johanna, de vrouw die gisteren langskwam.
s 'Avonds zijn Jennifer, Marcel, Zefanja, Naomi, Alex en ik uit eten geweest bij Sunshine beach, waar we getuige waren van een prachtige zonsondergang. Dit restaurant is ons zo goed bevallen dat we hier 10 augustus met zn allen willen eten, voor de verjaardag van ons nichtje Gloria.
De kleinkinderen bleven bij opa en oma in het hotel en hebben het, naar ik begreep, het erg gezellig gehad.

Maandag 5 augustus
Vandaag hebben we niet veel gedaan. We zijn eigenlijk alleen aan het winkelen geweest voor kleding, souvenirs en versnaperingen voor op Raja Ampat, waar we morgen heen gaan.

Tussendoor hebben we pisang goreng gegeten bij mijn oom en tante thuis. Eerst wilden ze niet dat we bij hun thuis kwamen, omdat ze zich schamen voor hun onderkomen. Met zn vieren wonen ze in 1 kamertje van ca 9 vierkante meter. Het is zo triest om te zien en te horen hoe hun leven is. Voor dit gezin hadden we dan ook kleding mee genomen vanuit Nederland en vandaag hebben we voor de oom en tante nog elk een paar schoenen gekocht.

Met elkaar hebben we besloten om na te denken hoe we hun verder tot steun kunnen zijn...

Nu is het tijd om te slapen, want morgen worden we om 8:00u opgehaald om naar de haven te gaan voor het laatste onderdeel van de reis; Raja Ampat

Geschreven door ReizenMetTalitha