Vrijdag 2 augustus
Omdat de vlucht van 3 augustus naar Sorong is geannulleerd moesten we Latuhalat 1 dag eerder dan gepland verlaten. Tijdens het eerste verblijf op Ambon vroeg Daniel Leasa via facebook of hij het voor ons moest regelen. Daniel werkt namelijk bij luchtvaartmaatschappij Sriwijaya. We weten alleen dat hij dezelfde achternaam heeft, maar of het ergens familie is, is onbekend. Het was dus wel even spannend of het goed zou komen.

Maar goed, de ochtend van vertrek konden we rustig aan doen. Onderhand had Ilyana erge hoofdpijn en Alex oorpijn. Heel vervelend.
Omdat Alex gisteren helemaal nat was geworden door de golven stonden zijn schoenen buiten te drogen. Maar bij het opstaan stond er nog maar 1 schoen. Bleek dat een hond er vannacht mee aan de wandel was gegaan. 😬 Mijn vader vond m terug aan de andere kant van het terrein.


Om 13:00u kwamen we aan bij luchthaven Pattimura.

Bij het loket Sriwijaya hebben we gevraagd naar Daniel en toen werd alles voor ons geregeld. Van inchecken tot boarding passen regelen.

Toen bracht hij ons naar de executive lounge met lederen stoelen/banken en gratis eten en koffie. Geweldig, hoe dat hier kan gaan. Ik maak het niet vaak mee dat ik een voorkeursbehandeling krijg op een vliegveld, maar ik kan er eerlijk gezegd best wel aan wennen. Hahaha.

Het vliegtuig zou om 15:50u vertrekken en het boarden begon een half uur vantevoren. Daniel zou ons ophalen om naar het vliegtuig te brengen. Om half 4, geen Daniel, kwart voor 4 nog geen Daniel. We begonnen aardig onrustig te worden, maar we konden niks, want hij had alle boarding passen. Om 15:50u kwam hij druk gebarend aanlopen dat we mee moesten lopen. Heel snel moest onze handbagage door de scanner en razendsnel naar de gate. Niet iedereen liep even snel, dus kreeg ik alle boardingpassen in mijn hand gedrukt, terwijl Daniel de rest ophaalde. Op een gegeven moment moest ik het vliegtuig in,... met alle boardingpassen.... mijn god, wat een chaos.....
We gingen als laatste het vliegtuig in en toen konden we vertrekken. We maken wat mee, met zn allen. Hilarisch gewoon....

Om ca 16:50u landden we op Nieuw-Guinea. We werden opgehaald door oom Yopi, tante Susan en Gres. En ook de ophaaldienst van het hotel stond al paraat.
Gres verwelkomde Melea al "happy birthday" zingend met een mooie verjaardagstaart. Hartstikke lief.

Na het inchecken in het hotel en de kamerverdeling hebben we op het dakterras de taart opgegeten.
Hierna hebben we ons opgefrist om uit eten te gaan.
Na het eten, ca 21:30u gingen we naar onze kamers. Ilyana had nog steeds hoofdpijn en Alex last van zijn oor.

Zaterdag 3 augustus

Ilyana had een onrustige nacht ivm haar hoofdpijn, dus het slapen was iets minder. Maar wat een heerlijke douche hebben we. De eerste, echt, heerlijke douche met een sterke stralen en zeer warme temperatuus die je kunt instellen. Wat in Nederland zo vanzelfsprekend is, is hier een genot. Ik heb er dan ook extra lang onder gestaan. Wat was dat genieten zeg....

Na het ontbijt maakten we ons op om naar de oude school van mijn vader te gaan. Maar eersr moest er gepind worden, want we hadden bij aankomst niet voldoende om alles in eens te betalen. Het restant wilden we vandaag betalen. Bij het ziekenhuis, naast ons hotel was gelukkig een pinautomaat die onze betaalpassen accepteerde. Maar helaas. Na 3 pinbeurten was de pinautomaat alweer leeg en wederom had niet iedereen kunnen pinnen.
Op naar de volgende bank, die in de richting van de school was. Toen we daar aankwamen was er een groot festijn bij de kerk aan de gang. Volgens mij waren ze bezig met een loterij of iets dergelijks.
Een vrouw gebaarde dat we erbij moesten komen. Dat wilden we wel. Maar toen was het hek weer van de dam. We moesten weer met allerlei mensen op de foto. Alex had een diepzinnig gesprek met een msn die engekse les had en zijn uitspraak wilde oefenen met Alex.

Na ca eeb half uur besloten we een einde te maken aan de fotosessie om vervolgens met 2 taxibussen naar de school te gaan. Toen we de straat van de school inreden herkende ik de naam van de school, Don Bosco.
Toen we uitlegden waarom we bij de school waren werden we spontaan uitgenodigd om het schoolplein te betreden. Iedereen was zeer vriendelijk. Volgens mijn vader was er niet veel veranderd, behalve dat er een verdieping op is geplaatst. Vroeger was deze school opgedeeld in 3 scholen. De maleise school, de nederlandse school en de katholieke school. Mijn vader heeft op alle 3 de scholen gezeten, omdat hij vanwege baldadigheid van alle scholen is afgestuurd. 😊
Leerlingen waren bezig met een ceremonie om de schoolweek af te sluiten. Op zaterdag hadden de leerlingen een scoutinguniform aan. En een blauw/witte vlag werd gehesen. Leuk om mee te maken.

De leraren maakten foto's van ons. En toen begon de pauze voor de leerlingen. Een storm van kinderen kwam op ons af. Wat een drukte. Davinia pakte haar basketbal en begon over te gooien met de kinderen. Op een ander plein was 1 basket dus gingen ze daar uiteindelijk heen. Maar wat een gekte. Een zwerm van kinderen om iedereen heen. Naiobi had het het zwaarst, want ze zaten aan haar en er werd zelfs de grond voor haar schoongemaakt door de jongens.

Bij de basket maakte een lerares ruimte zodat Davinia 1 tegen 1 kon spelen tegen een aantal kinderen. De schoolkinderen werden steeds drukker en drukker, waardoor we besloten dat het genoeg was geweest. Tijd om terug naar het hotel te gaan.

Na de lunch was iedereen vrij om te doen wat ze wilden. Een aantal ging naar een zwembad, anderen gingen naar de winkel en de rest bleef in het hotel om rust te pakken, zowel op bed als ook op het dakterras.

Alex was met mn vader naar een arts geweest voor zijn oor, maar die was gesloten en zou om 18:00u weer aanwezig zijn. Iets over zes gingen zij er weer heen. Daar hebben ze ca een half uur gezeten. Zich verwonderend over de mensen in de wachtkamer die allerlei eten mee hadden, kroepoek, nasi, etc. Toen de arts om ca 18:30u aankwam ging die eerst nog eten. Alex had het wel gezien en besloot weg te gaan. Hier wilde hij zich niet laten helpen. Het leek hem niet echt hygiënisch. Verstandig besluit denk ik.

Toen ze terug in het hotel waren gingen we onze diner bestellen. De familie uit Sorong was er ook weer bij. En terwijl we na ca anderhalf wachten nog niks hadden kwam de anak serani(pleegkind) van mijn opa en oma ook nog langs. Een gezellige avond was het.

Geschreven door ReizenMetTalitha