Vandaag moesten we op tijd eruit, aangezien om 9:00 de boot vertrekt naar Saparua. Om half 7 gingen we uit bed, zodat we rustig konden ontbijten. De reistabletten werden ingenomen tegen zeebenen, aangezien de zee ruig kan zijn.

Bij de Tulehu haven aangekomen was het een drukte van jewelste. Het is daar gebruikelijk dat je koffers door iemand gepakt wordt om voor je te dragen en om die vervolgens te betalen. Maar de chauffeur vh hotel vertelde ons om het zelf te doen. Dat werd niet echt gewaardeerd en aangemeerd bij de haven van Haria werden de mannen zelf boos. Uiteindelijk hebben we ze wel wat geld gegeven. Ook de kapitein kreeg 50.000 roepia (ca 3 euro) omdat hij vanaf de boot 2 busjes voor ons had geregeld. 1 busje was voor alle koffers en in de andere bus werden we vervoerd naar onze accomodatie Putih Lessi Indah.
Na een aantal dorpjes werd het rustiger en werd de natuur mooier. Bij de accomodatie aangekomen konden we onze ogen niet geloven, wat een prachtplek. Een klein stukje paradijs op aarde. Ilyana vond het nogal eng ivm de aanwezige katten, eenden, kleine krabjes, die vrij rond lopen. Ze bleef dicht in de buurt van Alex en mij. We werden hartelijk ontvangen door de eigenaar en vertelde welke huisjes voor ons waren. 3 aan de zee en 4 achter. Alex en ik kozen de kamer waar we met 4 personen kunnen liggen. Na het beoordelen van de badkamer schoot de schrik er goed in...... Een koud water douche en het doorspoelen vd wc gebeurt met een bak water, volgens moluks gebruik. Er wordt geen gebruik gemaakt van wcpapier😁. Een hele angstige uitdaging voor sommigen.

Nadat iedereen de koffers naar de kamers had gebracht werd de vegetarische lunch geserveerd. A small lunch, volgens de eigenaar... Die lunch was een complete maaltijd 😀😀.
Na de lunch hebben we onze waterschoenen aan gedaan om richting de zee te lopen. (het was eb) onderweg zagen we verschillende vissen en zeesterren. Het meest indrukwekkend was de vondst van een zeekomkommer, een koraalduivel en een blauwe zeester.

We hebben flink stuk langs het strand gelopen. Terug gekomen nog ff gerelaxt voor het avondeten om 19:00u werd geserveerd. Om 20:00u had ik mijn lampje uit en vertrokken we naar ons huisje. We sliepen op een bed zonder dekens met een klamboe er boven. In de hoek vd kamer zag ik een cicak (salamander). Ik hield me wijselijk stil, want anders zouden de meiden misschien wel bang worden. Gelukkig hadden ze niks door. Toen we goed en wel lagen begon het onder het bed van Alex en Davinia te kraken en zakten ze een stuk omlaag. Bleek dat er 1 plank gebroken was. Alex zag direct de oorzaak, houtworm. Er werd adequaat gehandeld en per direct zaagden ze een nieuwe plank die op het bed paste. Daarna konden we gaan slapen.

Zondag 28 juli
Na het heerlijke pannenkoek ontbijt met fruit en kokos hadden we tijd om even in de zee te zwemmen en snorkelen.tot ik werd geroepen om een leguaan te bekijken die op het terrein liep. Toen ik daar aankwam, zag ik er 3. Geweldig!!

Tot ca 13:00u konden we relaxen, omdat we pas na kerktijd op pad konden gaan. Davinia pakte haar zakmes en wilde een bootje maken. Willy, de tolk die met ons mee was, heeft de kinderen laten zien hoe ze dat het best konden doen. En hij maakte prachtige bootjes. De kinderen vonden het geweldig.

Op een gegeven moment klom Willy met blote voeten tot de top van kokosboom en plukte 2 kokosnoten. Het water hebben we gedronken en de klapa muda gegeten. Mmmm, wat was dat lekker om zo vers uit de boom een vrucht te eten.

Vandaag wilden we de dorpen Nolloth, Itawaka, Ouw en benteng (fort) Duurstede bezoeken. Met 2 gehuurde bussen gingen we eerst naar Nolloth. In dit dorp liggen de roots van mijn moeder. De familie Manuputty. Er woonden daar niet veel Manuputty's meer. Wel werden we naar de bapa raja gebracht. Dat is het dorpshoofd. Hier mochten we plaats nemen in de ontvangstkamer. Op een gegeven moment was hij aan het bellen. Bleek dat hij een nicht van mijn moeder aan de lijn had uit............. Je raadt het nooit............. Wormerveer, ha, ha, ha🤣🤣.
Grenzend aan Nolloth ligt Itawaka. In Itawaka heeft mijn schoonzus haar roots liggen. Ze weet dat hier nog een nicht van haar vader woont, maar ze wist geen naam. We voelden ons net alsof we in het programma spoorloos zaten. We vroegen de bewoners of ze bepaalde namen kennen. In eerste instantie werden we niets wijzer. En op het moment dat ze nog 1 laatste straatje in liepen kwam er een vrouw naar mijn schoonzus en de rest toe en vroeg wie ze zochten. Nadat ze uitlegden wie het was bleek het deze vrouw te zijn. Hoe bijzonder is dat? De vrouw was zo blij, prachtig om dat te zien. We werden allemaal binnen uitgenodigd om iets te drinken en een koekje te eten. Gelukkig konden Ilyana en ik hier nog gebruik maken van het toilet. Nee, geen gewoon toilet, maar hier moest je hurken. Ik kan dat wel, maar Ilyana had geen idee. Zoals het een goede moeder betaamt heb ik haar geholpen tijdens haar plas😏. Ach ja, het hoort er allemaal bij.

Aangezien de tijd al aardig begon te verstrijken besloten we om Ouw te laten voor wat het was en gingen we rechtstreeks naar benteng Duurstede. Daar aangekomen waren we wederom een bezienswaardigheid en voor de 6e keer, deze vakantie, wilde er iemand met Alex op de foto😁.

Dit fort stamt uit de tijd van de VOC. Toen mijn ouders en ik alweer buiten stonden kwam er een man op ons af. Hij herkende mijn vader nog van 5 jaar geleden en was blij om hem te zien. Hij vroeg of wij het museum nog in wilden en natuurlijk wilden we dat, dus mochten wij speciaal nog naar binnen. Achter verschillende ramen werd met behulp van poppen in vogelvlucht hey verhaal verteld over 2 molukse vrijheidsstrijders tegen de nederlanders. De kinderen vonden het een indrukwekkend verhaal. En waren het niet eens met hoe de nederlanders toen hebben gehandeld.

Op de terugreis moest er nog gepind worden, omdat we onze accomodatie met cash moeten betalen en het gisteren niet lukte om te pinnen. Maar ook vandaag lukte het niet. Helaas, dan maar even in overleg gaan met de eigenaar van ons verblijf.

Na het avondeten ging Willy nog met een aantal kinderen een kampvuur maken. En daarna was het tijd om op bed te gaan.

Maandag 29 juli
Vandaag hebben we de tante van mijn schoonzusje opgehaald uit Itawaka om bij ons op visite te komen. Voordat we naar Itawaka gingen deden we een 3e poging om geld te pinnen. Van elj gezin moest er dus 1 persoon mee om te pinnen. Mijn broertje moest 7x pinnen met zn creditcard om het benodigde geld voor het verblijf bij elkaar te krijgen. De wereldpassen met maestro logo werkten hier niet.
Met de creditcard kon het dus wel, maar we mochten maar 1.000.000 roepia per keer pinnen. Omgerekend is dit ca €64. Maar na 2x pinnen mocht ik niet meer. Omdat mijn daglimiet bereikt was. Oke, dan maar weer omschakelen........ Misschien kunnen we 6.800.000 rp wel via de bank overschrijven naar de eigenaar van ons verblijf. Straks maar overleggen.

Nu eerst doorrijden om de tante van Naomi te halen en vermoedelijk nog een neef. We waren namelijk al een uur later. Daar aangekomen stonden er meerdere mensen klaar en stapten er 7 mensen in het busje. Oei meer dan we hadden verwacht. Terwijl we 4 personen hadden doorgegeven aan Aziz, de eigenaar. Nou ja, het zal wel goed komen. En dat kwam het ook. Aziz had een feestmaal voorbereid. Super gewoon!
Halverwege de middag vertrok de familie van Naomi naar huis.

Voordat we hier vertrekken wil zelf ook de onderwaterwereld gezien hebben. Gewapend met een snorkelmasker ben ik nog even de zee ingegaan. Wat een prachtige vissen en koraal. Felblauwe, paarse, witte visjes in allerlei vormen. Aziz vertelde dat Raja Ampat, waar wij ook nog heen gaan, nog mooier is. Terwijl het hier al zo mooi is, ik ben benieuwd en we zullen het zien.

Na het snorkelen kon ik eindelijk een flink stuk lezen in mijn e-reader. Heerlijk liggend in een hangmat........ Wat een weelde.

De laatste avond hebben we afgesloten met een spelletje hints, wat natuurlijk de nodige lachsalvo's met zich meebrengt.

Morgen om 10:00 worden we opgehaald met 2 speedboats om ons weer naar Ambon te brengen.

Geschreven door ReizenMetTalitha