Maandag 22 juli begon onze reis naar de Molukken. Voor mij begon de reis eigenlijk al op zaterdag 20 juli, want toen bleven Ilyana en ik al bij mijn ouders slapen. Het is traditie dat we, voordat de vakantie van 1 van de gezinsleden begint, we gezellig samen eten. Zodoende, maar daar zal ik niet veel tijd aan besteden😊Het betekent wel dat dan voor mij de reis wel begonnen is, want de voorpret van deze vakantie doet ook veel goeds.

Ik merk dat met name mijn vader, die op zijn 18e naar Nederland verhuisde erg in zijn nopjes is dat hij wederom met een aantal van zijn 5 kinderen naar zijn thuisland, zijn roots, mag. Het land waar hij eigenlijk wel weer naar terug zou willen gaan om zich daar voorgoed te vestigen. Reeds eerder was hij al met mijn oudste broer en zijn gezin en mijn jongste broertje terug geweest. Het verschil met toen, is dat deze reis volledig is gericht op de roots van mijn vader en de roots van mijn moeder, die als halfbloed ook haar roots op de Molukken heeft. En omdat de roots van mijn schoonzusje zich ook op dat zelfde eiland bevinden, vangen we twee vliegen in 1 klap. Helaas kunnen we het eiland Banda ( hier hebben mijn beide ouders ook hun roots) niet aandoen, ivm de slechte weersomstandighedenom de Bandazee en de boot met grote zekerheid niet zal varen. Hiervoor zullen we dus een keer terug moeten keren.

Maar goed, de reis begint in Hoogeveen. Met mijn zus en haar gezin, mijn ouders en mijn gezin vertrekken we om 13:00 met de trein naar Schiphol. We worden uitgezwaaid door schoonzus Cindy, die de vorige reis met mijn vader heeft beleefd, en door de vriendin van mijn moeder die als verrassing ook op het station komt. Het is toch altijd leuk om uitgezwaaid te worden. We beloven Cindy om de volgende dag op haar verjaardag te proosten, waar we dit jaar niet bij zullen zijn, en vervolgens onze weg. Het is een dolle boel in de trein en de kinderen zijn in een opperbeste stemming. In Zwolle moeten we tot Kampen met de bus verder en van daaruit kunnen we lekker in de trein blijven zitten tot Schiphol. Dat geeft toch wat rust, want het een heel gesjouw met al die koffers en tassen.

Op Schiphol aangekomen zien we ineens een bekend gezicht, blijkt het mijn tante Leonien te zijn die vanuit Lisse met de fiets naar Schiphol is gekomen om ons uit te zwaaien. Wat een verrassing. Gezellig hoor, de stemming wordt er nog beter van. We gaan gezamenlijk bij starbucks wat lekkere koffie drinken, voordat de koffers ingecheckt gaan worden. Alhoewel lekker.......... daar zijn de meningen ietwat over verdeeld, want als je een ijskoffie besteld en je krijgt koude koffie met ijsklontsjes dan begint de gezichtuitdrukking wel erg te trekken, helaas het was geen lekkere frappuccino... dat was een tegenvaller.

Na afscheid genomen te hebben van mijn tante is het tijd om de koffers in te checken en door de douane te gaan. Mijn ouders, Ilyana en ik reizen alleen met handbagage en hebben de boardingpassen al in bezit en kunnen rechtstreeks naar de douane. Ik was erg goed voorbereid en verwachtte geen problemen....❌ fout...... blijkbaar zijn de apparaten wel erg goed afgesteld, want ik was de bok. Blijkbaar had ik, volgens de scanner verdachte middelen in mijn tas..... had ik net deze ochtend een klein potje 60ml wax gekocht, want ja na een lange reis wil ik me toch altijd wel ff opfrissen en mijn haar ook modelleren. Dat ging dus mooi niet door, mijn waxpotje moest achterblijven.... en voor de tweede keer moest ik gefouilleerd worden. Gelukkig kreeg ik dezelfde douanier, dus was ze vrij snel klaar met mee.
Nu was het wachten op de overige 6, zodat we nog samen konden eten, maar het duurde en duurde maar, totdat Alex en ik een uur voor hun vliegtijd elkaar telefonisch te pakken kregen...Helaas dat werd dus niet samen eten, maar gelijk afscheid nemen... en dat is raar hoor. Alex en Davinia die niet met ons de vliegreis maken, maar met mijn zus... gelukkig zouden we elkaar de volgende dag in Jakarta weer ontmoeten.

Aangezien mijn moeder momenteel wat slecht ter been was konden we tijdens het inchecken als eerste boarden, Dat is een voordeel, het scheelt namelijk lange rijen. De vlucht naar Londen was kort en daar aangekomen moesten we overstappen naar de vlucht richting Singapore. Bijzonder vond ik dat de vluchtmanager van British Airways had doorgegeven dat mijn moeder slecht ter been was, dus werd haar naam hier opgeroepen om alvast te boarden. Complimenten daarvoor!!!
In Singapore aangekomen zou de grootste uitdaging komen, namelijk op tijd bij de volgende terminal en gate aankomen. De snelste manier was met de trein....maar ik had geen idee hoe, of wat, of waar, etc. Ik was er namelijk nog nooit geweest en oen dat ik ben, had dat ook niet gegoogled....dus toen wij ruim op tijd met behulp van een rolstoel voor mijn moeder en de skytrain bijnde juiste gate waren, kwam ik tot de ontdekking dat ik de boardingpassen had moeten uitprinten..... shit.....vergeten.... en nu????? Ik had geen idee.....uhm, dan maar iemand vragen naar de incheckbalie van Garuda, want onze koffers moesten nu wel in het ruim mee....hellup.....paniek....

Na het vragen aan een beveiligingsmedewerker moesten we weer terug naar waar we vandaan kwamen, daar zou de balie zijn......oh jee, dit gaat krap worden, want in heel terminal 3 heb ik niet gezien waar we onze koffers konden checken. Dus maar weer terug via dezelfde weg als de heenweg, arme moedertje van me, die al zo slecht loopt.. gelukkig was de balie die we moesten hebben vrij snel gevonden en zei de vrouw aan de balie dat zij wel een te laat label op onze koffers zou doe. En dan zou het wel goed komen, oké dat zal dan wel, we zullen zien.
Precies 10 minuten voor het boarden waren we weer terug bij de gate en kon ik weer rustig ademhalen....pff gehaald....nu gaat het helemaal goed komen!! Hier sloten we ons aan bij mijn jongste broertje en zijn gezin, die al een paar dagen bij vrienden in Singapore waren.

In Jakarta sloot de rest van de groep zich aan en waren we compleet om de laatste vlucht met zijn 14-en te vervolgen.

Na een vermoeiende, doch enerverende reis zijn we vandaag dan op Ambon aangekomen!!! Eindelijk ben ik er, na zoveel jaren wensen en dromen om een puzzelstukje van mijn zijn te vinden. Op het vliegveld aangekomen werden we bestormd door allerlei mannen die ons wel wilden vervoeren, maar dit hadden we zelf al geregeld. En zoals we konden verwachten viel zonder enige waarschuwing het stroom uit op het vliegveld. Oh ja, dit kon gebeuren.....ik was het even vergeten....oftewel, het was tijd om de knop van snelheid en gejaagdheid om te zetten naar de relax-, ik laat alles op me afkomen modus.

Ik kan zeggen dat ik echt blij was om eindelijk op Ambon te zijn, het maakt tot nu toe mijn verwachtingen waar mbt met name de mooie natuur, maar daar tegen over is ook de schrijnende armoede zichtbaar...... vervallen gebouwen naast extreem luxe gebouwen van het ministerie of leger, etc.... maar ook dat is Ambon....het meest hilarisch was natuurlijk het vele geclaxonneer van de auto’s, bussen, scooters, etc.

Bij de thuisblijvers is het nu 17:00u en terwijl ik typ is hier net de donderdag begonnen. Om 6:50u zijn we hier vanochtend geland en nu zitten we de komende paar dagen in een heerlijk resort. Vandaag hebben we dan ook rustig aan gedaan. De 3 oudste pubers en het jongste kind hebben voornamelijk geslapen en verder hebben we een beetje gezwommen en gerelaxt.

Geschreven door ReizenMetTalitha