Vanochtend weer vroeg wakker. Nou ja, relatief dan, het was zes uur geweest... ;-) Op tijd op pad dus, voor een niet al te lange reisdag, naar Mua-Mission (http://www.malawitourism.com/pages/attractions/the_attraction.asp?AttractionsID=12 ), een van de oudste missie-nederzettingen van Malawi. Onderweg genoten van de mooie stadjes en de veranderende vegetatie: kaler, droger, vlakker, veel Baobab-bomen. Meer zoals we ons de tropen hadden voorgesteld. We waren op tijd, tegen 12 uur reden we het dorp in. De camping is er niet, wel een veld, maar dan zonder water of sanitair. We mogen bij het hotel op een parkeerplaats staan en krijgen dan de sleutel van een van de lodges om van het sanitair gebruik te maken. Onze plek blijkt wel looppad voor de lodges, wel gezellig maar ook druk. Zoals trouwens de hele nederzetting druk is, en gezellig.
Na installatie gaan we de showroom, het museum en de tentoonstelling bezoeken. De missie is inmiddels zo opgezet dat er gewerkt wordt met de plaatselijke bevolking, vooral houtbewerkers en kunstenaars. Die worden opgeleid om zichzelf te kunnen onderhouden met hun ambacht. Ze krijgen hulp door opleiding, niet door financiële ondersteuning. Opgezet vanuit de Norbertijnen Witte Heren, zoals we die ook in Nederland kennen, is er hier een gemeenschap opgebouwd die respect heeft voor de plaatselijke gebruiken, en die inbed in het christelijke denken. Het museum is dan ook gewijd aan de drie grootste stammen van Malawi, hun geschiedenis, cultuur en gebruiken, en de hele opzet van de missie is deze cultuur te behouden. Zoals een kameleon met een oog naar voren en met het andere oog naar achteren kijkt, en van kleur verandert om met de achtergrond mee te gaan, zo moet de bevolking van Malawi met een oog gericht op de toekomst, en het andere oog terugkijkend naar het verleden zich aanpassen aan de tijd. Als het verleden daarbij uit het oog wordt verloren, heeft de eigen cultuur geen plaats in de toekomst.
We hebben een goed gesprek met een van de priesters, een Canadees die hier al 40 jaar werkzaam is. Hij is nu bezig aan een schildering van het paasverhaal, voor een van de kerken in de regio. Daar gaat nog wel een maandje werk inzitten. We kopen nog wat houtsnijwerken, waaronder een mooie kop. Hier ben ik blijer mee dan met het eerder gekochte toeristische werk.
Na een bezoek aan het indrukwekkende museum, waar vooral de honderden symbolische maskers, ieder met een eigen les en verhaal, indruk maken. We spreken over het verloren gaan van die culturen in de steden, terwijl ze in de dorpen nog steeds volgens de oude stamculturen leven. Ook in de politiek leeft het nog, de lokale chiefs zijn verbonden aan de regering, en de grensoverschrijdende stammen hebben hun eigen machtsstructuren. Zo is de ‘ koning’ van een van de stammen in Zambia, maar hij heeft wel invloed op alle stamleden, in welk land ze ook leven en wonen.

We lopen door het stadje en genieten van een muzikale repetitie, waarschijnlijk voor een van de komende kerkdiensten. Een groepje kinderen vraagt weer eens om ‘money’ en ik besluit de raad van een van de toeristen op te volgen: ik vraag hen om money. Daar moeten ze erg om lachen, en we komen tot een soort van gesprek. We wisselen in ieder geval namen uit. Ze blijven wel achter ons aanlopen tot het hek van het hotelcomplex, blijkbaar mogen ze niet verder.

We besluiten weer zelf te koken: pasta met een blikje ‘hot and spicy’ groentemix en cornedbeef, dat we vanmiddag in de supermarkt kochten. Het blijft speciaal, koken in de duisternis bij het licht van je hoofdlampje. Onhandig wel dat er geen water is, we behelpen ons met de thermosflessen die we in de lodge vullen, ook voor de afwas. Het is inmiddels acht uur, en we proberen nog even niet in bed te kruipen, maar dat gaan we waarschijnlijk niet zo lang meer volhouden. ;-)

Morgen weer een lange dag, naar de thee-plantages in het zuiden. Hopelijk weer zo’n mooie tocht langs de dorpen en stadjes die mij zo intrigeren. Het Afrika van vandaag: een mengeling tussen oude gebruiken en nieuwe westerse gemakken, in een kakofonie van geur en geluid in zo’n stadje, ik vind het prachtig.

Geschreven door PM3-reisdagboek