En daar zitten we dan, in het vliegtuig van Nairobi naar Lusaka. ‘ genieten’ van het wind- en motorgeruis in een smalle vliegtuigstoel van Kenia Airlines. Het is niet eens heel erg tegengevallen....

Wat wel tegenviel was de temperatuur in het vliegtuig. Warm, warmer, warmst... En dat gedurende een hele nacht. De stoelen waren gelukkig goed, de leuning kon naar achteren. Geen extra ruimte, vliegtuig was redelijk vol. Na een onrustige nacht, een warme maaltijd en een ontbijt, landden we volgens schema in Nairobi. 90 minuten overstaptijd, geen probleem dus. En nu vliegen we dus over een mooi, grotendeels verlaten, heuvelachtig Afrikaans landschap. Genieten van het uitzicht. De zon, die in Kenia nog niet te zien was, is doorgebroken, de bewolking is weg. We hebben de Kilimanjaro gezien, en zijn benieuwd wat deze vakantie ons verder zal brengen... Nog een uur vliegen, dan zijn we in Lusaka.

En nu zijn we er dan echt. Netjes door een chauffeur en oude landrover op het vliegveld opgepikt, en afgeleverd bij Pioneer Camp (www.pioneercampzambia.com ), half uurtje rijden. Droogte? Ja nu wel, maar in de regentijd is er genoeg gevallen, een deel van de toplaag van de (zand)wegen is weggespoeld. Het is een hobbelige tocht geworden.
Het is hier heerlijk rustig. Een soort huisje / hut (nr. 13!) met bed, toilet en badkamer met verzonken bad, leuk. Maar dat de douchekop eraf valt als je er water doorheen laat stromen... Nou ja, that’s Africa!

Ja, de cultuurschok is begonnen. Uitgebreid gesproken met de chauffeur, over de volgeladen fietsen langs de weg: houtskool en mais. Houtskool wordt steeds moeilijker, vanwege de bescherming van het bos. Kost inmiddels ongeveer 20 dollar per baal (en daar sjouwen ze er 4-6 van met de fiets mee). Gemiddeld maandloon hier, als je een baan hebt, 50 dollar (hij moest stevig rekenen...). Ik heb wat lokaal geld gepind, dat kan op het vliegveld dus prima. Net zoals we vlot het visum kregen. Nou ja, tegen betaling dan natuurlijk: 50 dollar per stuk.

Nu opfrissen, voor de tent lekker genieten van zon, rust, krekels, vlinders, vogels die ik allemaal niet aan de roep herken, en ze zien is me ook nog niet gelukt. Wel muggen, dus goed ingesmeerd en vanavond de malariapillen niet vergeten!

We gaan na de lunch lekker lopen hier. Over de zandwegen, en er zou ook een bos moeten zijn in de buurt. De Garmin heeft een kaart, OSM is dus gelukt, en we durven dus op pad. ;-)

Het is inmiddels tien over vijf, ik zit het op de veranda te genieten. De zon gaat snel onder, de krekels maken nog steeds lawaai, de kinderen van het dorp verderop zijn zo te horen met de honden aan het spelen, ik hoor de haan, kippen en allerlei vogels. Verder niks. Heerlijk.

Na een lekkere lunch (soort kippasteitjes) zijn we gaan wandelen rondom het kamp. Hoe warm het was en niet zo ver... ;-)
Paadjes, zand, bush. Steeds in de buurt van een groep kinderen die er met honden liep. Warm. En een soort superkleefkruid-zaadjes waar we nog lang last van zullen hebben, wat een rotwerk om ze van de kleding te verwijderen. We hebben zo’n vier km. gelopen in anderhalf uur, dat schiet dus niet echt op. Maar het is hier wel mooi! Dorpje met wassende vrouwen (durfde in niet op de foto te zetten) en een huis waar een man houtskool aan het maken was, wel foto van. Daarna weer biertje op de camping. Merina ligt nu half uurtje (heb ik voor de lunch gedaan) en vanavond gaan we lekker eten in het restaurant. Begin al aardig trek te krijgen moet ik zeggen...

Geschreven door PM3-reisdagboek