De afgelopen nacht en deel van de ochtend heb ik lekker wat slaaptekort ingehaald. De wind was behoorlijk afgenomen en de kwieke quickstep van de golven afgezwakt naar een slow shuffle. Af en toe prikt een waterig zonnetje door de wolken, voorwaar een mooie dag voor de eerste vaartocht in het nieuwe jaar.

Omstreeks 12 uur steek ik van wal, na eerst water te hebben ingeslagen. Buitengaats, als je dat zo mag noemen op een meer, rol ik de fok uit en laat ik me met ruime wind de Fluessen op voeren. De serene stilte en rust op het water is overweldigend. Er is verder geen drijvend tuig te bekennen, afgezien van roedels waterkoeten en nog meer koeten.

Mijn bedoeling is om af te meren bij Gaastmeer en daar morgen een wandeling te maken. Als ik echter de Langehoekspolle, ook wel Konijneneiland genoemd, nader, zie ik min of meer tot mijn verbazing dat daar een motorjacht aan de kade ligt. Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen, ofwel: wie heeft het lef om zich in deze tijd van het jaar in mijn territorium te begeven?, en leg aan op een mooi plekje in de luwte aan hogerwal. Bij aankomst zwaai ik naar de schipper die aan dek van het motorjacht staat en hij zwaait terug. Dat is zo het gebruik op het water. Motorrijders hebben dezelfde afwijking.

Kennelijk kan de bemanning van het motorjacht, een echtpaar uit Koudum, tenminste dat vermoed ik omdat dat als thuishaven op de spiegel staat vermeldt (bij mij staat er nog Hoorn op, niets is zeker), hun nieuwsgierigheid ook niet bedwingen en gaan zij als ik nèt ben aangemeerd een rondje lopen met de hond. Even later lopen ze bij me langs en maken we een praatje. Ze wonen inderdaad in Koudum en zijn op de terugweg. Het doel was Terschelling, maar de harde wind gooide roet in het eten. Ze delen wat wetenswaardigheden, met name omtrent jachthavens die buiten het seizoen geopend zijn, maar daar zal ik jullie niet mee vermoeien...ik verwacht niet dat iemand zich vóór 1 april nog op het water waagt hier. Ondertussen wordt hun hond, 3/4 Friese Stabij en een kwart iets wat ik niet verstond, tot vermoeiens toe bezig gehouden met apporteren van een bal.
Ik moet me, tbv dit blog, gaan aanwennen om mensen naar hun naam te vragen, dat staat op schrift misschien wat vriendelijker. Het is geen gebrek aan interesse, mocht je dat soms denken, maar ik vergeet namen meteen weer, dus er alleen voor mezelf naar vragen heeft geen enkele zin. Dat is m'n hele leven al best wel een dingetje geweest als ik me aan iemand voorstel...ik ben zó gefocust op het goed uitspreken van m'n eigen naam, dat ik niet eens luister naar de naam van de ander. Als ik 't echt moet weten, dan vraag ik 't nog een keer. Onder het voorwendsel dat ik het niet verstaan heb.

_ De Langehoekspolle of Langehoekspôlle, ook wel Konijneneiland (Knine-eilân of Knynepôlle) genoemd, is een kunstmatig eiland in de Fluessen ter hoogte van Gaastmeer. Het bestaat al sinds de jaren 70 en is aangelegd als buffer voor golfslag en wind richting Heeg, die vroeger ongestoord konden versnellen tot aan de haven van Heeg, wat leidde tot ongewenste, extreme situaties in de haven.
Om het aan te leggen zijn er eerst 40 boten afgezonken als fundering, waarna de rest van het eiland daarop is gebouwd.
De bijnaam “konijneneiland” heeft ermee te maken dat, met name tussen 1975 en 2010, er veel konijnen op het eiland waren. De paar konijnen, die daar in de jaren zeventig waren achtergelaten door vakantiegangers, waren onbedreigd en konden uitgroeien tot een enorme populatie. Ziekte onder de konijnen heeft ervoor gezorgd dat de populatie vrijwel is uitgestorven._
Aldus Wikipedia. Er mogen dan geen konijnen meer zijn, maar aan mollen is geen gebrek. Om maar niet te zwijgen over ganzenstront.

Een lange wandeling zit er hier vandaag niet in, maar die stond ook voor morgen pas op de planning. Een rondje om het eiland meet zo'n 1,7 kilometer dat ik drie keer afleg. Dat is dan inclusief drie korte strandwandelingen. Langs het strand is in het water een zwemzone aangebracht met een boeienlijn. Er is zelfs gedacht aan een afzonderlijk peuterbadje.
Een of andere lolbroek heeft op het strand door middel van pijlen een puzzelroute uitgezet. Volgen van de pijlen leidt echter nergens toe. Wel knap dat alle pijlen gelijkvormig en even groot zijn ingetekend.

Inmiddels is de hemel geheel open getrokken, en geniet ik met m'n giechel in de zon in de kuip van een bakkie pleur. Gisterenavond zag ik dat de maan ook weer bijna in volle wasdom is. Misschien kan ik die weer verleiden om vanavond een maanregenboog te schilderen. Op 9 november van het afgelopen jaar was hij al eens zo vriendelijk om me voor het eerst in m'n nog jonge leven, dat dan weer wel, van dit zeldzame natuurverschijnsel te laten genieten.

Ik ga kokkerellen. Morgen weer aan de wandel. ¡Hasta mañana!

Geschreven door Pepe.delaPlata