Sawat die Kha!

Hoe is het daar in het verre Nederland?

Hier is het iets wat snotterig en emotioneel.
Op dit moment verblijf ik in Surin Beach, een strand aan de andere kant van Phuket. Waarom aan de andere kant van Phuket? Nou ik heb eigenlijk geen flauw idee.... Nadine heeft soms plannen in haar hoofd, googled wat en voert deze dan soms net iets te impulsief meteen uit. Zelfs na 9 maanden reizen lukt het me nog steeds niet om dingen niet teveel te plannen. aard van het beestje?? Maar goed tijdens week 1 bootcamp dacht ik na 3 weken afzien wel behoefte te hebben aan een paar dagen strand. (had ook een strand aan dezelfde kant van Phuket kunnen uitkiezen) Om heel eerlijk te zijn heb ik op dit moment helemaal nergens zin in. Gisteren heb ik afscheid genomen van heel veel van mijn bootcamp vriendjes waaronder een Noors en Engels meisje waar ik de afgelopen weken heel hecht mee ben geworden. Afscheid nemen blijft een minder leuk onderdeel van het reizen maar ik dacht dat ik er beter in was geworden. Niet dus. De arme taxi chauffeur moest mij gisteren ongeveer weg trekken bij Karoline (Noorse meisje) Hij moet volgens mij gedacht hebben dat één van ons ongeneeslijk ziek was en verzekerde zo'n 10 keer dat hij echt heel goed voor me ging zorgen. ( kauwgompjes alles, top vent. Beetje jammer dat we op het laatst iets wat verdwaalde keer 4 hebben moeten stoppen om de weg te vragen. Arme man helemaal in de stress.) Het hotel waar ik nu verblijf is een stuk luxer dan de iets wat muffe kamer waar ik de afgelopen 3 weken heb door gebracht, dus best een fijne plek om nergens zin in te hebben. Ik heb net wel een kleine wandeling naar de supermarkt en het strand gemaakt maar alsof ik een excuus nodig had om weer terug naar m'n kamer te gaan om te netflixen, bloggen en lezen, begon het te regenen. #geenschuldgevoel

Twee weekenden geleden heb ik misschien wel het beste weekend ooit gehad. Hoewel ik echt van plan was om niet te feesten en drinken tijdens mijn bootcamp avontuur is het mijn trainer na dagen zeuren toch gelukt om mij wel mee te krijgen naar het party eiland van Thailand; koh Phi Phi. En gefeest heb ik, dansen met je voetjes in het zand blijft toch wel het fijnst. En poolparty kan ook weer van m'n bucketlist. De blauwe plekken die ik heb overgehouden aan m'n 2 meter hoge en brede typische Australische mede bootcamper die heel graag aan iedereen wilde laten zien hoe sterk hij is door mij de halve avond overal mee naar toe te slepen over z'n schouder, op z'n nek of gewoon aan m'n arm maken me dagelijks nog aan het lachen. De herinneringen van de voedselvergiftiging die ik heb opgelopen zijn alleen iets minder.....De nacht na terugkomst is mijn langste nacht ooit geweest. Ziek zijn in het buitenland is niet fijn, zeker niet als je alleen bent. Ik heb mezelf meerdere keren getriageerd# ( schatte mezelf op een U3) of het nog kon wachten met naar de dokter te gaan. Gelukkig namen de volgende ochtend, na het drinken van extra elektrolyten, de koorts, spierpijn en hartkloppingen af. Het leek wel alsof dit het startsein was voor mijn lichaam om meteen alle bacteriën er maar uit te werken want de rest van de week heb ik grotendeels in bed doorgebracht met een rol wc papier in m'n neus en paracetamol en ibuprofen als m'n beste vrienden. Weinig gebootcamp dus in mijn laatste week bootcamp....Gezien ik hier heel erg van baal, ik verder niet zo goed weet wat ik wil met de laatste weken van mijn reis, heb ik besloten om hier te blijven tot ik me weer helemaal top voel, vrijademen gaat nog niet helemaal soepel, en daarna terug te gaan naar de bootcamp om de laatste weken sportende door te brengen. Ik kan het echt iedereen aan om een keer te doen. Sporten in een omgeving die totaal is ingericht op fit worden werkt heel stimulerend. Alle restaurantjes hebben een health menu en iedereen komt met min of meer het zelfde doel. De afgelopen 3 weken zijn omgevlogen.

Het is een terugkerend fenomeen in mijn blogs; tijd. Ik kijk ernaar uit om iedereen weer te zien maar krijg het benauwd bij het idee weer terug te moeten naar het 'normale' leven. Ik weet niet of ik terug wil naar het "in-the-box" leven. Ik wil niet werken alleen om geld te verdienen, ik wil iets doen waar ik energie uit haal. Ik wist dat het een iets wat naïeve gedachten was dat ik met een plan terug zou komen. Feit is alleen wel dat de tijd heel snel gaat, mijn bankrekening leeg raakt en ik op een paar diensten bij de huisartsenpost na, nog geen plan heb. Terug naar fulltime werken als doktersassistente is iets wat ik liever niet wil gezien ik nieuwe dingen wil leren, weer uitgedaagd wil worden. Dus lieve lezers als iemand van jullie nog een leuke fulltime baan heeft/ weet per 1september voor dit enthousiaste, levenslustige, snel lerende multi talent; let me know!

Oké, de dames van Orange is the black roepen!

Het was me weer een waar genoegen. Fijne week allemaal ♡ Tot snel!

# wat ik doe bij de huisartsenpost als triagiste/ doktersassistente. Urgentie inschatten.
♡ zo blij dat ik dit ♡ heb gevonden op m'n toetsenbord #simplethingsinlife

Geschreven door Nadine.geniet