Daar zitten we weer….donderdagmiddag 23 maart met de laptop in de tuin.
Het is vandaag een goede dag, sterker nog een hele goede dag. (wind-mee-dag) Het werk loopt bijzonder soepel en de zon schijnt. (wat wil een mens nog meer..)Dat was de afgelopen dagen wel anders.(hier kan het ook heel hard regenen) Gisteren heb ik het grootste deel van de dag in bed doorgebracht….Diene voelde zich niet helemaal top, slapen lukte niet zo goed afgelopen week. Een deel de schuld van een paar muggen, die om de een of andere duistere reden alleen mij moeten hebben en deel de schuld van alle gedachten die de laatste dagen door mijn hoofd gaan.
Een dag of 3 geleden kwam namelijk opeens het besef dat mijn tijd in Melbourne er bijna op zit. Hoe erg ik ook uitkijk naar het moment dat ik mijn lieve vriendinnetje kan knuffelen….komt ook het besef dat ik bijna afscheid moet gaan nemen van de lieve mensen die ik hier ontmoet heb.

De laatste keer dat ik geschreven heb is alweer 3 weken geleden. In de tussentijd is Lisanna alweer ruim een week terug uit Nederland, heb ik gedag gezegd tegen Lisanne en heb ik voor de zoveelste keer afscheid genomen van de ‘bijzonder-mooie-mannen’ van de ‘ bijzonder-mooie-mensenclub’ die ik met oud en nieuw heb leren kennen. ( al komen ze dinsdag nog heeeeel even langs om de auto op te halen na 3 weken vakantie in Bali)
De tijd dat Lisanna in Nederland was, was weer erg leerzaam….samen wonen met 2 wildvreemde en werken terwijl je alleen contact met je collega in Nederland heb t via Skype. Challenging, but proud to say: we nailed it!! ( naar mijn mening dan….Big thanks to Heleen #teamwork!) Best apart om dagelijks contact te hebben met iemand die je nooit in person hebt ontmoet. Gelukkig komt Heleen straks voor een paar weken ook naar Australie en komen we elkaar 1 hele dag tegen in Arlie Beach. Ben benieuwd of we elkaar in ‘real-live’ net zo leuk vinden als online…..

deja-vu….maar afgelopen weken is het weer een aardig wervelwind van verschillende gevoelens en gedachten geweest. Momenten waar ik heel gelukkig was en momenten waar ik niet heel goed wist wat ik nou allemaal wil met dat leven van me. Al moet ik toegeven dat ik stukje bij beetje steeds dichterbij lijkt te komen, dichter bij het ‘master plan’. Mijn planning tot 6 oktober is zo goed als af….de 2,5/3 weken op Bali zijn ingevuld en het plan voor 6/8 weken Thailand ligt ook al zo goed als klaar. Het enige grote vraagteken is nog als wat en waar ik ga werken in de 3 maanden die ik nog heb in te vullen in Australie. Op dit moment zou ik het liefst gaan werken als au-pair op een ranch/cattle station, zodat ik een beetje kan helpen met het huishouden, de kinderen en de beesten. Wie weet. First things first, eerst 6 weken genieten met Marthe! What a life!

Sinds mijn laatste blog heb ik bijna dagelijks een berichtje aan mezelf geschreven…Verschillende quotes als; ‘blijft trouw aan jezelf’ en ‘Simplicity is key’ (heb ik die niet eerder ergens gezien?!)komen voorbij. Ook staan er korte notities die in onderweg in m’n ‘werk-iPhone’ maak als: Mooie zwangere vrouw en dansende broertjes…. Afgelopen zondag was het heerlijk weer, had ik iets wat hoofdpijn en besloot ik om heerlijk, in de schaduw, alleen met een boek en Spotify naar the Botanical Gardens te gaan. Ik heb de hele dag dat boek niet aangeraakt en alleen maar om me heen gekeken naar alle blije mensen, kinderverjaardag-feestjes en die ene mooie zwangere vrouw….zondag was een mooie dag.
Dansende broertjes is een aantekening van zo’n 3 weken geleden die ik waarschijnlijk, net na het schrijven van mijn laatste blog, heb gemaakt…. Ik heb jullie al een paar keer eerder(zo goed als in ieder blog sinds oud&nieuw)verteld over de mooie mensen die ik met oud en nieuw heb ontmoet, en volgens mij ook over de 2 broertjes. Daan en Bas zijn twee gezonde, goed opgevoede, Brabantse jongens. Nog nooit eerder heb ik 2 broertjes ontmoet die zo leuk met elkaar omgaan….en wat kunnen die gasten samen dansen, zonder schaamte samen losgaan. Helaas heb ik het nooit gefilmd. Ik geloof dat iedereen blij zou worden van dat filmpje. Wat zou het fijn zijn als iedereen blij was…..fijn, maar ook wel weer een beetje saai.

Lieve mensen, dit was een beetje een blog ‘in-opdracht-van’….maar wat vind ik het stiekem leuk om te horen dat mensen zitten te wachten op mijn volgende schrijven…
Nog 12 dagen en dan komt mijn lieve vriendinnetje….ik heb zo’n voorgevoel dat ik in die 12 dagen nog wel een keer,voor de laatste keer, deze MacBook Air pak om nog een fijn stukje voor jullie te schrijven.
Het was me weer een waar genoegen, tot snel lieve vriendjes! xxx

Geschreven door Nadine.geniet