Goedemorgen lieve lezers,

Vanochtend wakker geworden in Ubud. Het is vandaag dag 8 in Bali. Het is hier fijn, wel heel anders dan Australië. Waar je op de meeste plekken in Australië van de grond kunt eten, raad ik dat hier toch wel af. De stoep (als deze er is) ligt bezaaid met kleine offers die de hele dag worden neer gezet. Ook de geuren zijn hier heel anders; wierook, rijst maar helaas ook riool en de geur van verbrand afval dat steek je hier namelijk gewoon voor je huis of een andere fijne plek in de fik. O en het verkeer is anders, heel anders....
In de afgelopen 7 dagen heb ik eigenlijk al best veel gezien; rijstvelden, stranden, vulkanenvan een afstand en tempels, best veel tempels.

Mijn Bali trip begon in Sanur, een klein plekje aan het strand zo'n half uur vanaf het vliegveld. Hier sliep ik in een idyllisch 'hotelletje' met een klein zwembad. Samen met mijn Deense vriend hebben we de omgeving verkend en zijn we een dagje met Gede (de lieve glimlachende chauffeur) op pad geweest naar Uluwatu waar we onze eerste tempel hebben bezocht. De tempel van Uluwatu is gelegen op een klif met een super mooi uitzicht. En er zijn apen, heel veel apen. Na de tempel hebben we een stop gemaakt bij een heerlijk strand (nog meer apen) waar we hebben genoten van een uurtje zon en een lunch gemaakt door een vriendelijke vrouw met maar 4 tanden in haar mond in de meest minimalistische keuken die ik ooit heb gezien. Het was zowaar nog lekker ook. Op de terugweg zijn we gestopt bij het strand van Jimbaran waar ik heb genoten van mijn eerste Balinese zonsondergang. Nog niet zo indrukwekkend als de gemiddelde zonsondergang in Australië maar toch ook wel erg mooi! Ik moet erg wennen aan het hebben van een 'eigen' chauffeur, alsof ik personeel heb. Mijn lieve Gede bleef trouw in zijn auto wachten tot wij er klaar voor waren om weer verder te gaan. Misschien is dat ook wel de rede waarom ik niet zo heb kunnen genieten van de zonsondergang, ik kan niet rustig zitten als ik weet dat er iemand op mij 'wacht'. Al lijkt de gemiddelde Indo het niet heel erg te vinden om te wachten. In Australië zijn ze relaxed, maar hier kunnen ze er ook wat van.
Tijdens ons verblijf in Sanur hebben we een paar keer bij hetzelfde tentje gegeten, little Bird. Tijdens onze eerste avond hier was er live muziek, 2 mannetjes met een gitaar ( 1 met een elektrische en 1 met een akoestische) en een microfoon en de rest van het personeel wat zo nu en dan een trommel pakte en luidkeels mee zong. Iedereen was iets wat onder invloed van de lokale drank; Arak. De man met de elektrische gitaar kon nauwelijks zijn ogen meer openhouden maar speelde alsnog de sterren van de hemel. Toen we de volgende dag weer langs kwamen voor ons avondeten werden we begroet met een hoop gezwaai en brede glimlachen. Ik hou daar van. Op 1 van de avonden in Sanur hebben we wat gegeten bij de night market. Een plein vol allemaal 'eetkaretjes' vol lokale lekkernijen. Mijn Deense vriend is iets wat angstig en durft zo goed als niets te eten omdat hij bang is om ziek te worden..... of misschien ben ik wel naïef zoals hij mij noemde (hij schrok er zelf van)toen ik bij de mevrouw met de 4 tanden lunch bestelde zonder eerst naar de prijzen te vragen. (uiteindelijk moesten we 75.000 rupiah betalen, nog geen 7 euro voor 2 personen)

Na 4 nachten Sanur was het tijd om afscheid te nemen van Sebastian, het idyllische hotelletje en het super lieve personeel. Tijd om alleen verder te gaan. Om 8 uur stond Gede alweer klaar voor een dag tripje naar Lovina, een klein dorpje in het oosten. Onderweg zijn we een paar keer gestopt voor wat mooie foto's, een waterval, veel te dure aardbeien (misschien toch naïef?!) en natuurlijk......een tempel! Ik had geluk, het was een speciale dag waardoor er een optocht van mensen in Balinese klederdracht met bijzonder mooie attributen door de tuinen van de tempel liepen. Gede ( die gelukkig niet in de auto bleef zitten) probeerde mij uit te leggen te leggen wat het allemaal voorstelde, helaas is zijn engels niet heel goed dus heb ik er niet veel van begrepen.
Ik word blij van Bali, en vooral van de cultuur, dat heb ik in Australië toch wel een beetje gemist.

De accommodatie waar ik verbleef in Lovina was fantastisch. Bij aankomst kreeg ik een lekker drankje, een fruit salade en een voetmassage! Het was een gedeelde kamer met heerlijke bedden en een badkamer in de buitenlucht. ( douchen in de ochtendzon!) Het voordeel van een gedeelde kamer; je leert makkelijker nieuwe mensen kennen. Niet lang nadat ik was gearriveerd checkte er een ander Nederlands meisje in. Al snel raakte we aan de praat en hielden we niet meer op. Super gezellig! De volgende dag zijn we op tour gegaan. Een locale gids reedt ons door locale dorpjes, waar hij om de zoveel meter stopte voor een praatje, rijstvelden en bracht ons naar de mooiste waterval die ik ooit heb gezien. Ook de welbekende Balinese Hot springs stonden op de planning, je weet wel die ene foto die iedere toerist heeft die in Bali is geweest, niet? Google it dan weet je meteen wat ik bedoel;). Het is dat je het eigenlijk wel gezien moet hebben, maar heel eerlijk; het water het een aparte kleur en ruikt niet heel aangenaam, ik geloof niet dat ik de geur ooit nog uit m'n bikini krijg. Op een zeker moment kreeg de chauffeur haast en begon hij heel hard te rijden, de ergste beelden schoten door m'n hoofd..... Toen 1 van mijn mede tourgenote vroeg hoe lang we nog moesten en de chauffeur antwoorden; 5 minuten, heb ik hem vriendelijk gevraagd daar 10 van te maken. Veilig en wel kwamen we weer aan bij ons verblijf. Ik ben echt heel blij met mijn lief lachende Gede.
De laatste dag in Lovina hebben Marjolijn en ik doorgebracht als 2 prinsesjes op het strand. Voor 20 euro hebben we de hele dag ( tot zonsondergang)genoten van lekkere drankjes, lunch en heerlijk ligbedjes. Luxe leven.

Gisteren heb ik afscheid genomen van Marjolijn en heeft Gede mij naar Ubud gebracht. Ik slaap hier in een super grote luxe kamer een stukje van het centrum af. Gisteren had ik het briljante plan om een stukje te gaan wandelen, opzoek naar een leuk tentje op te lunchen. Helaas had ik de verkeerde straat gekozen en kwam ik vooral winkels tegen waar ze hout bewerken...Na 1,5 uur strompelen(Diene heeft der teen op dag 2 waarschijnlijk gebroken door per ongeluk tegen een steen aan te schoppen, conclusie: voetballen met Balineese stenen is geen goed plan.) en een paar liter zweet, besloot ik om om te keren. De rest van de dag hebben ik heerlijk rustig aan gedaan en ben ik optijd gaan slapen.

Oké....en toen was het opeens zaterdag 27 mei en zijn we alweer 5 dagen verder. 5 dagen waarin ik een aantal keer heel graag de tijd even stil had willen zetten. Afgelopen maandag, toen ik begon met schrijven van dit blog, heb ik heerlijk ontbeten (deze keer de goede straat gekozen) en ben ik daarna bij het zwembad gaan liggen om wat te schrijven en te lezen. Aan het einde van de middag kwam Daan(mooi mens uit de mooie mensengroep) gezellig langs en hebben we samen Ubud bekeken. Daan en zijn vriendjes zijn bezig met hun farm work in Australië om zo hun 2e jaar visum te krijgen, gezien door het weer het werk op de farm stil kwam te liggen konden ze lastminute een weekje met vakantie naar Bali. De volgende dag ben ik met Daan mee gegaan naar Kuta, waar hij en z'n vriendjes een villa hebben gehuurd(ja villa, privé zwembad enzo...heel vervelend) Het was super leuk om die gasten weer even te zien. Samen zijn met deze mensen betekend feesten! Nou dit avondje stappen maakte veel van onze iets wat tegenvallende avondjes in Australië wel goed😅 Donderdagochtend werd ik opgehaald bij de villa voor de volgende stop: de haven van Sanur om daar een boot te pakken naar Nusa Lembongan. Nusa Lembongan is een klein eilandje een uurtje van Bali af. Gisteren ben ik uit lunchen geweest met de vrouw die mij heeft geholpen met het samenstellen van mijn reis hier. En vandaag heb ik een scooter gehuurd en tour ik een beetje over het eiland. Heerlijk. Scooter rijden is fijn. Ik voel me weer 16.....al gaat deze scooter iets wat harder dan de Vivacity van toenOp dit moment zit ik bij een tentje met uitzicht op zee en een heleboel bootjes. Vandaag is zo'n dag dat ik het heel jammer vind dat ik geen videocamera bij me heb. Ik zou zo graag met jullie willen delen hoe het is om hier te zijn. Hoe het is om hobbelend over het eiland te crossen. Om te zien hoe primitief te mensen hier leven. (er komt hier bijv. alleen koud-, zoutwater uit de kraan) Ik heb zoveel plaatjes in mijn hoofd maar er zijn geen woorden die kunnen omschrijven hoe het is/voelt om hier te zijn. Heel soms vind ik het jammer om alleen te zijn. Aan de andere kant merk ik dat als ik alleen ben alles veel meer binnenkomt omdat ik m'n aandacht nergens anders op hoef te focussen. Potverdikkie wat is mijn leven op dit moment toch weer bijzonder fijn!

xXx

Geschreven door Nadine.geniet