Zit ze dan, weer helemaal alleen in een vliegtuig. ( nou ja op mijn 18jarige Deense pleegkind 3 rijen voor me na dan>later meer) Inclusief stomme glimlach. Wat is het fijn geweest en wat heb ik vreselijk veel zin in het volgende hoofdstuk! In het speciaal; het morgen languit wakker worden in een tweepersoonsbed, douchen in een badkamer waar alleen ik toegang toe heb en ontbijten met vers fruit waar je geen godsvermogen voor betaald. O en natuurlijk de gado gado die ik ga eten als diner. 7 maanden zonder satésaus, het had niet veel langer moeten duren!
De afgelopen week was fijn. Zoals ik jullie de vorige keer al vertelde, de afgelopen weken waren aardig vol gepland. 'Chillen' was dan ook wel taak nummer 1 de afgelopen dagen. En Cairns is de perfecte plek om deze taak uit te voeren; heerlijk weer, een lagoon en heel veel andere 'chillende' levensgenieters (chillen en genieten, en jullie maar denken dat wij het hier makkelijk hebben, multitasking it is) Ons dagschema bestond uit; wakker worden, douchen, ontbijten, naar lagoon sloffen (soms met een kleine tussenstop voor een versgeperst sapje of een kopje koffie), bruin worden, afkoelen doormiddel van een plons in het water, nog een beetje bruin worden, lezen, zo nu en dan een gesprek voeren met elkaar (hoofdonderwerpen; zin van het leven, het veel te snel gaan van tijd, onze vriendschap, onze leuke eigenschappen, onze minder leuke eigenschappen en niet te vergeten; de bijzonder gave dingen die we de afgelopen weken hebben gedaan/gezien.), dan keken een paar minuten vol verbazing naar alle vleermuizen die met honderden tegelijk over cairns cirkelden om daarna weer sloffend, alle proppers, travel agents en dronken aboriginals ontwijkend richting hostel te vertrekken al bedenkende wat we die avond nou weer zouden kunnen eten. Na 6 weken samen reizen is het afgelopen week zowaar een keer gelukt om te koken!

Dat was het dan; Australië. Wat een machtig mooi land. Wat een gave tijd. En wat heb ik veel leuke mensen leren kennen. Weer een einde van een tijdperk. En jongens het is me gelukt; (onze Robert kan gewoon thuis blijven) ik ben NIET verliefd geworden op een Australische man! ( jaja mama is vast blij) Met gemixte gevoelens stapte ik een paar uur geleden in dit vliegtuig. Wat zijn die Ozzies toch een leuke mensen, iedereen leek vandaag ook wel weer extra aardig. Bij het inchecken gaf de easyJet mevrouw mij het advies om m'n lege waterfles vooral niet weg te gooien maar na de douane weer te vullen zodat ik die 6 dollar beter kon besteden aan een wijntje ipv een nieuw flesje water. ( niet dat ik daar behoefte aan het na de hoeveelheid glazen goon* van afgelopen week) Verder had ik nog een random leuk gesprekje met de man van de paspoortcontrole en degene die mij en mijn spullen controleerde op sporen van drugs. ( waar ik natuurlijk helemaal schone uitkwam)

Maar goed ik zit dus heerlijk in dat vliegtuig, net een beetje geslapen, zo nu en dan kijk ik een beetje om me heen. Ik hou van dat moment waarop mensen, door de moeheid, iets wat wanhopig worden omdat ze zich geen houding weten aan te nemen om goed te kunnen slapen en dan uiteindelijk met hun voorhoofd crashen op hun tafeltje. (ja klein beetje sadistisch is ik wel) Ik heb het geluk dat de stoel naast mij leeg is waardoor ik lekker met m'n voetjes omhoog kan. Oké tijd om af te breken, we gaan landen!

En nu..... nu ligt Nadine aan een klein zwembadje bij een schattig hotelletje in Sanur, Bali. Soms ben ik best wel content met het feit dat ik een control freak ben. Gisteren was zo'n dag.
Moment 1# Bij het inchecken in Cairns moest 40% van mijn mede reizigers lastminute nog een ticket uit Bali boeken gezien je het land niet meer inkomt zonder.> Diene kon zonder zorgen genieten in de departure lounge.
Moment 2# Na best een tijdje te hebben moeten wachten in de 'visa-rij' en op m'n bagage, liep ik door de schuifdeuren en daar stond hij dan, tussen ruim 100 andere mannen die heel graag wat wilen verdienen, al glimlachend met een bordje met mijn naam erop in zijn hand; mijn chauffeur voor de komende weken! > ik heb een groot deel van de reis door Bali geregeld via een klein reisbureau met een Nederlandse eigenaar.
Vanochtend werd ik languit wakker in m'n privé kamer, heb ik heerlijk gedouched en daarna genoten van een uitgebreid ontbijt voor de prijs waar je in Australië nog nauwelijks een kop koffie voor krijgt.

Maar goed, mijn 18jarige Deense pleegkind........Sebastian is zijn naam. Sebastian hebben we leren kennen op onze Fraser Island trip en zijn we daarna nog een paar keer tegen gekomen, zo ook de laatste week in Cairns. Geheel toevallig had Sebastian dezelfde vlucht naar Bali geboekt. Gezien Sebastian eigenlijk geen flauw idee had hoe wat waar, heb ik hem meegenomen op sleeptouw. En heel eerlijk; het is best gezellig! Wij gaan straks even het strand bekijken, opzoek naar een plek waar we goede massage kunnen krijgen en niet te vergeten een restaurant waar ze gado gado serveren! Waarschijnlijk scheiden onze wegen over een dag of 2.

Mijn leven is op dit moment bijzonder fijn, ik ben best wel heel erg happy.......

Dag lieve mensen. Geniet.

Geschreven door Nadine.geniet