Dinsdag 4 april

Vrijheid. Je gelooft het niet maar echt waar, het klinkt leuker dan dat het werkelijk is, of nou ja dat is mijn mening, ik word er in ieder geval onrustig van. Ik heb een jaar vrijheid, een jaar waarin ik alle ruimte heb om keuzes te maken. Maar een mens, of in ieder geval een Nadine mens, is altijd bang om de verkeerde keuzes te maken. Ik ben en blijf een control freak. Ik wil graag weten waar ik aan toe ben, ik hou van plannen, van regelen. Dingen aan het toeval overlaten vind ik maar moeilijk. Ik denk dat al dit boven beschreven wel genoeg zegt over de mate ‘reiziger’ ik ben…Begrijp me niet verkeerd, het is nog steeds de beste keuze die ik ook ooit heb gemaakt. Ik kan deze conclusie namelijk alleen maar trekken omdat ik ook daadwerkelijk ben gaan reizen. En ik kan niet wachten om de komende weken eindelijk weer wat meer te zien van dit bijzondere land. (En hopelijk de aankomende jaren nog veel meer van deze mooie planeet.)

Het is super fijn om te lezen hoe trots iedereen op mij is dat ik deze keuze heb gemaakt en hoe graag veel van jullie dit ook gedaan zouden willen hebben. Maar echt iedereen kan dit, het is allemaal niet zo bijzonder, kwestie van ticket boeken en gaan. We vertellen onszelf altijd dat we overal aan vast zitten en verplichtingen hebben, maar het is best makkelijk om punten te zetten en gewoon te gaan. (heb ik natuurlijk wel makkelijk praten zonder kinderen of man) Lekker wegrennen voor het ‘echte’ leven. Maar veel veiliger dan ik het heb gedaan kun je het eigenlijk niet doen, geld opzak om te overleven en bijdehand genoeg om de weg te vragen. Ik denk dat het uiteindelijk de uitdaging is, om waar je ook bent, te zorgen dat je doet waar je ‘blij’ van wordt. “Lekker makkelijk praten Knoester, je bent al 6 maanden ‘vakantie’ aan het vieren” ( Ja, Me,Myself and I hebben het weer druk daarboven….) Ik denk dat het de uitdaging is om de uitdaging met jezelf aan te blijven gaan. Om stil te staan bij de dingen die je allemaal hebt. De afgelopen 6 maanden heb ik kunnen ‘helikopteren’ (nieuw werkwoord?!) over mijn leven. Ik heb alle tijd gehad om te bedenken wie ik nou eigenlijk ben en wat ik nou wil/verwacht. Conclusie: #1 geen verwachtingen hebben, scheelt weer teleurstellingen. #2 een leven opbouwen. #3 nieuwe uitdaging op werk-, studiegebied. #4 ‘mijn’ mensen om me heen hebben. #5 fit zijn.

Het leuke aan reizen, misschien wel het leukste, zijn de mensen die je allemaal leert kennen, de nieuwe vrienden die je maakt. Maar toch kan het voor mij niet op tegen de vriendschappen van thuis. Ik mis soms een goed gesprek met iemand die mij kent. Natuurlijk kan je bellen, appen en mailen, maar dat is tog net een beetje anders.
Misschien merken jullie wel een beetje waar dit heen gaat; ik begin het Nederlandse leven te missen. Ik kijk ernaar uit om naar huis te gaan. Afgelopen 2 nachten heb ik tot een uur of 3 wakker gelegen. Voor een deel te maken met het feit dat mijn lieve vriendinnetje bijna komt. Maar hoofdzakelijk spook er door m’n hoofd wat ik nou eigelijk wil. Afgelopen weken heb ik aardig wat tijd besteed aan het afspeuren van het internet naar leuke baantjes. En heel eerlijk ben ik nog niet veel leuks tegen gekomen. Of misschien ben ik wel te kritisch. Er zijn genoeg baantjes als au pair, wat we ergens heel leuk lijkt omdat je dan het ‘echte’ Australische leven gaat ervaren. Minpunt van het werk als au pair is dat het meestal niet heel goed betaald. Verder heb ik gekeken naar horeca baantjes in de outback, waar de salarissen over het algemeen een stuk hoger liggen. Dit betekend dan meestal wel dat je in de middle of nowhere moet dealen met de lokale, meestal iets alcoholische, bevolking. Puntje bij paaltje trekt mij dat toch ook niet echt. Waarom zal ik ergens aan het werk gaan waar ik misschien wel beter verdien dan thuis maar me waarschijnlijk op m'n vrije dag dood verveel. Ik kan wel net doen alsof het niet zo is, maar ik ben en blijf toch een stadsmeisje die graag even de deur uit gaat om ergens een drankje te gaan doen of om een hapje te gaan eten.
Een week of 6 geleden besloot ik om mijn terugvlucht van april zo ver mogelijk door te schuiven naar oktober….onder het mom; ik MOET het optimale uit dit jaar halen. Op dit moment denk ik er over om na m’n reis met Marthe meteen door te gaan naar Azie. Dit zou betekenen dat ik in juli weer terug ben op Nederlandse bodem. Waarom zou ik langer weg blijven als ik al een tijdje het gevoel heb dat ik niet meer van deze reis ga leren dan dat ik al heb gedaan. Natuurlijk gaan er nog veel mooie momenten komen als ik hier zou blijven (en waarschijnlijk ook minder leuke) maar leuke momenten ga ik thuis ook hebben, zeker als ik in juli terug kom en nog heerlijk kan meegenieten van de Nederlandse zomer! Je weet van te voren nooit zeker of de beslissing die je maakt de juiste is, gelukkig is er altijd wel weer ruimte voor nieuwe keuzes. Nieuwe keuzes en nieuwe uitdagingen. De wereld is groot. En spijt is iets zinloos…..

Gezien niets zo veranderlijk is als een Diene, heb ik besloten dit schrijven de komende 2 dagen nog niet te delen. Donderdag maak ik een nieuw lijstje met voor- en nadelen en neem ik de beslissing of ik m’n vlucht naar Bali al ga boeken of hier nog even mee wacht.

eerder naar huis gaan….

voordelen:
Familie +Vrienden
in de zomer thuiskomen
ritme terug
leven opbouwen

Nadelen:
Platzak thuiskomen
spijt/ervaring minder?


Vrijdag 7 april

Op de bank met een dekentje en een kop thee…..Ik heb me weleens fitter gevoeld. Wat een avond. Gisteren is mijn vriendinnetje aangekomen. Best apart. Alles verliep ongelofelijk soepel. Binnen 2 uur nadat haar vliegtuig was geland stuurde Marthe mij al een berichtje dat ze bij de eerste busstop waren. Snelwandelend, met een grote smile op m’n gezicht, ben ik naar de bushalte gelopen. Nog geen halve minuut na mijn aankomst bij de halte zag ik de bus al de hoek omkomen! Het was een emotioneel weerzien, zelfs een totaal onbekende man moest er een beetje van huilen. Als je elkaar een half jaar niet gezien hebt, heb je elkaar zoveel te vertellen dat je niet weet waar je moet beginnen…. Beide waren we er stil van. Het gekke is dat het helemaal niet gek voelt om Marthe hier te hebben. Het voelt vertrouwd. Conclusie: Marthe en Nadine zijn ook aan de andere kant van de wereld gewoon Marthe en Nadine. Uiteindelijk waren we vannacht pas om half 3 een beetje bijgepraat…. Ik heb vreselijk veel zin in de komende 6 weken!

En……Ik heb een besluit genomen.
14 mei vlieg ik naar Bali. En 14 augustus ben ik terug in Nederland. Knopen doorhakken geeft rust. Al vind ik het wel een heel gek idee dat mijn tijd in Australie er over 6 weken al opzit. 6 weken optimaal genieten dan maar!

Nou ik geloof dat ik niet heel veel meer te vertellen heb…..
Ik ga genieten, jullie ook??!!

xxxx Enjoy!

Geschreven door Nadine.geniet