En dan opeens ben je alleen. (Schrijf tijd!) Lisanna op zakenreis naar Sydney en net afscheid genomen van Chantal aka Chanti aka mooi mens Chantal heb ik met oud en nieuw leren kennen en sindsdien hebben we heel veel tijd met elkaar doorgebracht. 7 weken vol goede gesprekken, lange dagen op het strand, wijntjes in het park, etentjes, samen koken en avondjes stappen. Wat kan je in een korte tijd veel om iemand gaan geven. En wat heb ik veel over mezelf geleerd met hulp van deze bijzondere vrouw. Lieve Chantal wat ben ik blij dat ik jou heb leren kennen en wat gaat het stil worden in St Kilda zonder jou!

Afgelopen zaterdag ben ik op een trip geweest naar de Grampians, een bijzonder mooi natuur gebied zo’n 3 uur rijden vanaf het centrum van Melbourne. Dit was de eerste keer sinds m’n vlucht van Auckland naar Melbourne dat ik weer helemaal alleen op pad ging. Heerlijk. Doordat m’n batterij van m’n telefoon bijna leeg was en ik het grootste deel van m’n reis toch geen bereik kwam ik niet in de verleiding om onderweg te appen of zinloos te scrollen door Facebook. Reizen met de bus vind ik fijn. Heerlijk met je neus tegen het raam aangedrukt ( net als die 100 andere voor jou #goedvoordeweerstand) starend naar een steeds veranderend landschap.
Zaterdag was een dag vol geluk momentjes. Ik betrapte mezelf weer op een suffe glimlach die opkwam bij het bedenken van alle mooie momenten van de afgelopen 4 maanden. Opeens moest ik denken aan alle buschauffeurs die ik heb gehad, aan alle bijzondere mensen in hostels die ik heb ontmoet en aan de mooie mensen die thuis op mij zitten te wachten. Volgens mij heb ik het al een paar eerder geschreven maar we doen het gewoon nog een keer: ik ben een gezegend mens! Dit gevoel werd even extra bevestigd door een ruziënd Nederlands stel waarvan de vrouw vond dat de man te snel had gelopen maar dat natuurlijk pas aan het einde van de 2 uur durende wandeling besloot te vertellen ( nou ja vertellen….mokkend op een grote steen ging zitten mug/olifant verhaal gok ik zo, ik moet toegeven, zijn wij vrouwen goed in) waardoor de man iets wat verontwaardigd was en vroeg waarom ze dat dan niet eerder had aangegeven “want dan had hij er tenminste wat aan kunnen doen”. Uiteindelijk liepen ze weg en probeerde de man, tevergeefs, zijn arm om de vrouw te slaan….Soms ben ik zo blij dat ik vrijgezel ben. Twee jaar geleden ging ik nog niet eens alleen de stad in, nu vind ik momenten alleen stiekem vaak het fijnst. Eigenlijk ben ik best een beetje trots als ik in m’n eentje op zo’n bus of vliegtuig stap. Het is een fijn gevoel om niemand nodig te hebben, al is dat natuurlijk niet helemaal waar want ik een heleboel lieve mensen waarop ik altijd kan terugvallen.
Maar goed The Grampians, het deed me een beetje aan de Grand Canyon denken, erg mooi. Het was een heerlijk warme dag, helaas betekende dit wel dat alle kangoeroes die meestal worden gezien tijdens deze trip, zich hadden terug getrokken naar een koeler plekje.
( Nog een mooi-, lachmomentje van deze dag was het moment waarop een man heerlijk ging zitten in een soort bushokje en een sigaret op stak onder het ‘ verboden te roken’ boordje. Heerlijk simpele humor.)

Zondag stond heel St Kilda op z’n kop door het St Kilda Festival! Een festival waar jaarlijks duizenden mensen op af komen, live muziek, kermis, en een braderie. Kortom: weer een goed excuus om wat drankjes te doen! ( lees: heel erg dronken te worden) Ik ben er niet vies van een drankje, zeker de afgelopen tijd niet, maar blijf verbaast over hoe dronken de mensen hier worden. Uiteindelijk heb ik het grootste deel van de dag doorgebracht op het terras van Banff, een leuk eettentje waar het zusje van Lisanna (zondag was haar laatste dag) werkt(e). De live muziek bij ‘the main stage’ was niet helemaal mijn ding en het was best een beetje koud ( graad of 16, best even wennen na de 37 van een paar dagen daarvoor) dus echt wild heb ik het niet gemaakt.

Ik ben deze week precies 4 maanden van huis. Gezien ik geen idee had hoe dit jaar zou gaan lopen en ik 6 maanden al heel lang vond klinken, heb ik er bij het boeken van mijn ticket voor gekozen om m’n terug vlucht in april te zetten…Na lang wikken en wegen heb ik deze omgezet naar oktober en vlieg ik niet terug vanuit Australie maar vanuit Thailand! De afgelopen 4 maanden zijn heel snel gegaan en ik heb nog niet gezien wat ik wil zien, nog niet gedaan wat ik gedaan wil hebben…. Gezien ik zo goed als zeker weet dat ik bij terug komst in Nederland na een week of 2 weer terug wil naar het relaxte leven hier, heb ik er voor gekozen dat ik het maximale uit dit jaar wil halen. Once in a lifetime! ( O een een wijs meisje vertelde mij afgelopen week dat de kans groot is dat ik een jaar of 80 ga worden en dat ik dus maar 1/80 deel van m’n leven in Australie zou zitten….en dat ik 1/80 deel optimaal moest genieten! Wat moet ik toch zonder dit soort fijne mensen?!)
Zo als het er nu uit ziet land ik zaterdag 8 oktober (save the date! Ik verwacht natuurlijk wel minstens een spandoek en die man van Hello,Goodbye!) rond half 8 ’s ochtend op Schiphol! Stel dat ik nou opeens heel erg last van heimwee krijg en dat die laatste paar maanden op eens een stuk langzamer gaan, kom ik gewoon eerder naar huis! (Nee ik heb nog steeds geen brede, knappe, lieve, intelligente (rijke) Australische man gevonden waarvoor ik hier wil blijven!)

Naast afscheid nemen heb ik deze week ook het genoegen mogen hebben om mijn lieve vriendinnetje Janine weer te mogen knuffelen! ( ze blijft voorlopig nog even gezellig in de buurt, jippie!) Gisteren zijn we met Niels (een andere jongen van de eerste gezamenlijke week) gezellig uit eten geweest! Australie is mega groot maar het is frappant hoe vaak je ‘ oude bekenden’ tegenkomt. It’s a small world!

Morgenochtend vroeg vertrek ik voor een 2 daagse Great-Ocean-Road-tour (google it….) Voordeel van stage lopen bij een reisbureau…..tourtjes uitproberen, moet ook gebeuren. Tough job, someone has to do it….;) Weer fijn alleen op stap dus.

Ik ben benieuwd naar het moment dat ik straks er echt alleen voor sta. Nog 48 dagen en dan komt mijn liefste vriendinnetje mij hier opzoeken en gaan we 6 weken reizen door dit machtig mooie land. Na deze 6 weken ben ik van plan om, voor een maand of 3, aan het werk te gaan in de outback bij een ranch/farm….Dat gaat waarschijnlijk wel even omschakelen worden. Maar ja dat is dan. Nu is nu. Leerles 1 van deze reis, je leeft nu, geniet nu, geen zorgen voor morgen! No worries mate!

Eigenlijk zou ik jullie nog meer willen vertellen, over m’n werk, over alle dingen die ik heb geleerd en over de fases waar ik weer doorheen ben gegaan….Maar Diene is moe, de muziek is afgelopen ( Tracy Chapman), het wekkertje gaat over 6uur en ik moet m’n tas nu echt gaan pakken!

Cheers! ( jep zo doen we dat hier!)

Geschreven door Nadine.geniet