Dag lieve, trouwe blog-volgers van me,

De afgelopen week is voorbij gevlogen, voor m'n gevoel lag ik gisteren nog op het strand m'n laatste blog te schrijven....maar we zijn toch echt alweer een week verder. Een week waarin het echte backpacken/reizen is begonnen. Ik schrijf iedere dag even kort in een schrift wat er die dag is gebeurd zodat ik niets vergeet. Gezien ik hier geen besef meer heb van tijd/datum haal ik anders alles door elkaar.
Afgelopen zondag hebben we, met pijn in ons hart, onze backpacks weer ingepakt. Na 2 fantastisch weken bij AST was het dan echt tijd om verder te gaan. Die middag zijn we op de bus gestapt naar Wollongong, een universiteitsstad zo'n 20 minuten verderop. Gezien alle studenten deze week klaar waren met hun laatste tentamens/examens van dit jaar, zou het volgens de kenners een spetterend weekend worden met veel goede feestjes. Vol goede moed trokken Janine en ik onze stapkleding aan, (lees: spijkerbroek en simpel shirtje want meer hebben wij arme Backpackers niet...) en vertrokken we richting het hotel waar het feestje zou zijn.(hotels zijn hier geen hotels zoals wij ze kennen) Al in de rij kwamen wij (beide broodnuchter) er, door de heerlijke geur van alcohol, achter dat de meeste al een aardig biertje op hadden. Oké stappen in Australië is anders. Ik ben niet de beste danser, maar zeker na een paar drankjes doe ik altijd wel m'n best...maar de muziek die op dit feestje werd gedraaid kon ik echt helemaal niets mee. Gelukkig hadden de Aussies hier niet zo'n last van, al waren de meeste wel aardig onder invloed van het één of ander. Wat ook heel anders hier is zijn de mensen, vooral de mannen/jongens. Ik heb m'n ogen uit gekeken....aller eerst is het Australische model over het algemeen een stukje groter en breder/gespierder dan de Nederlandse(waar dat surfen wel niet goed voor is) en veel hebben er lang haar, sommige dragen dit los, in een staart/knotje en ik heb er zelfs 1 gezien met twee invlechten (bijzonder genoeg stond dit nog best leuk ook.)
Toen het dansen na 5 drankjes nog niet echt wilde lukken zijn we lekker terug gegaan naar het hostel. Dit was een vrij klein hostel met zo'n 20 kamers, de eerste nacht hebben we de kamer gedeeld met 2 Duitse meisjes en de tweede nacht hadden we de kamer voor ons alleen, best fijn. Het is best gek dat Janine en ik elkaar 5 weken geleden nog niet kende en dat we nu 24/7 bij elkaar zijn....en elkaar nog steeds aardig vinden ook. Ik heb nog nooit met iemand zoveel tijd samen doorgebracht, dat gaat wennen worden als we uit elkaar gaan.
Maandag hebben we heerlijk uitgeslapen, wat gewinkeld en de trein terug naar Thirroul gepakt om nog even een AST bbq mee te kunnen maken. Stiekem wilde we beide niet meer weg.
Dinsdag was het tijd om weer terug te gaan naar Sydney, van klein hostel met 20 kamers kwamen we terrecht in een mega hostel met 8 verdiepingen in het centrum. Alles heeft zo z'n charme. Het is fantastisch om naar alle mensen te kijken, vooral naar wat die mensen eten. Op een gegeven moment zag ik een meisje voor de 3e keer in 2uur tijd eten, dit maal had ze een half pakket spaghetti gekookt. Een bord vol dampende slierten werd op tafel gezet en uit het grijze, plastic zakje van de supermarkt kwam een fles Heinz tomatenketchup tevoorschijn.....heerlijk wat een verwennerij.
Het opvallende van dit hostel was dat er aardig wat gezinnen en oudere mensen waren tussen alle jonge Backpackers. Super leuk om te zien dat dat gewoon allemaal kan.
O ja heb ik al verteld dat de mensen hier zich niet druk maken? Aardbevingen in Nieuw-Zeeland halen hier niet eens het nieuws, blijkbaar in Nederland wel want m'n telefoon stond roodgloeiend....wel fijn dat er zoveel mensen zich zorgen maken om mij.
Onze eerste dag terug in Sydney hebben we wat rondgelopen en geluncht in China town met Ashley, onze sexy surfchick die nog een keer afscheid van ons wilde nemen. Ze bracht ons naar een ondergrondse ruimte ergens achterin een supermarkt waar je voor 7 dollar een gigantisch bord vol eten kreeg....I like, I like😏 Op woensdag zijn we nog een dagje naar Bondi geweest, heerlijk dagje in de zon samen met ons Zwitserse vriendinnetje van het surfkamp die ook nog een dagje in Sydney verbleef. Donderdag zijn we naar Darling Harbour geweest, hier hebben ze een dierentuin en een groot aquarium waar wij als 2 blije kinderen de dag hebben doorgebracht. Iedere avond om half 9 werd er in de cinema van het hostel een film afgespeeld....nou ja half 9, twee maal kwam de medewerker van het hostel pas een uur later binnen sjokken. Maar ook daar maakt niemand zich druk over. Vrijdag hebben we onze laatste dag (samen met M een meisje dat ik in Nederland al een keer had ontmoet), heerlijk lui doorgebracht op het strand van Manly. Om naar Manly te komen vanuit central moet je een stuk met de trein en de ferry. Hier kwam ik in gesprek met een Engelse dame die op haar 10e na de oorlog met haar ouders in Australië was komen wonen. Ze vertelde me waar ze allemaal had gewoond en hoe Australië was veranderd door de jaren heen. De mensen hier lijken socialer, vriendelijker, iedereen zegt je gedag en als ze even de tijd hebben vragen ze je waar je vandaan komt en wat je gaat doen. De mensen lijken hier meer om zich heen te kijken, vooral in de drukke stad valt het mij op dat je vaak oogcontact hebt, meestal gevolgd door een glimlach. Kleine dingen waar ik erg blij van kan worden. Vrijdagavond was het tijd voor een stapavond, eerst even een uur terug naar central om de bikini op te ruilen voor onze stapoutfit. Gezien Janine (verstandig), in het hostel bleef en M in een ander deel van de stad woont, heb ik voor het eerst sinds Ik hier ben alleen moeten reizen om terug te komen in Manly, wonder boven wonder ben ik veilig, op tijd en zonder stress (de mensen die mij een beetje kennen weten dat dat best uitzonderlijk is, ik ben niet zo stoer alleen) aangekomen. Helaas liep de terugweg iets anders....rond een uurtje of 3 besloten M en ik dat het tijd was om te gaan. Gezien er om dit tijdstip geen ferry's meer gaan moesten we met de bus. Het stuk in de bus konden we gelukkig samen doen......tja en dan kom je er na, een vies vet broodje, 30 minuten op de bus wachten en zo'n 40 minuten in de bus, achter dat je wel de goede bus hebt alleen wel de verkeerde kant op.......oké om een lang verhaal kort te houden, Diene lag om 7 uur pas in der bedje.
Na een uurtje slaap heb gisteren al m'n spullen in m'n backpack gepropt en was het tijd om naar het vliegveld te gaan. Verbazingwekkend was ik er nog best goed aan. De 3 uur durende vlucht was, na een uurtje slapen, wat eten en een stukje film, zo voorbij. Aankomen op het vliegveld moesten we toch echt even naar het toilet. Daar zat ik dan, achteruit ingeparkeerd bepakt met twee rugzakken, te bedenken of ik ooit nog overeind zou komen....gelukt! Het omhoog trekken van m'n broek was een grotere uitdaging, maar ook dat is gelukt. Na ruim een uur in de rij te hebben gestaan, afvragend waarom sommige mensen zo'n onaangename geur bij zich dragen en hoe het kon dat mijn backpack per minuut zwaarder leek te worden, kwamen we aan bij de laatste controle. Het hele vliegveld staat vol waarschuwingen over voedsel dat je niet mee het land mag innemen en de boete die je hiervoor kan krijgen. Na een stuk of 10keer m'n tas te hebben gecontroleerd wist ik zo goed als zeker dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Helaas dacht de, vrolijk-ogende, tegen-mij-opspringende, beagle daar anders over....lieve mensen mocht je ooit naar Nieuw-Zeeland gaan....snij dan 's-ochtends niet, met je net gekochte,plastic-maar-bijzonder-scherpe -reisbestek je sinaasappel. Zeker als je iets wat brak bent is dat niet goed voor je stresslevel. Ook weer overleefd.

Vandaag dus vanuit Nieuw-Zeeland!!
Even een vakantie in een vakantie....In Nederland eigenlijk nooit echt de plannen gehad om hier heen te gaan. Maar na het zien van een aantal foto's en vooral het enthousiasme en de schittering in de ogen waarmee er over deze foto's werd verteld kwam ik tot de conclusie dat ik wel moest gaan. Nou moet ik eerlijk toegeven dat mijn enthousiasme gisterenavond ver te zoeken was. Waarschijnlijk was het een combinatie van brak zijn, de bewolking en het 'iets-wat-anders-dan-gewend' soort hostel. We hebben een 8 persoons-, gemengde kamer op de 6e verdieping naast de bar van een hostel dat iets wat naar alcohol(ik drink noooooooit meer na vrijdagavond zoals jullie begrijpen....) en wiet ruikt met muren zo dik als een paar papiertjes. Gelukkig viel ik, na het schrijven van het eerste deel van dit blog, in een bijzonder diepe slaap. Nu is het zondag ochtend, heb ik net ontbeten in bed (waar ik nog steeds in lig en een stuk beter is dan het keiharde variant waar ik de laatste nachten op heb gelegen) met een paar heerlijke koekjes en voel ik me gelukkig wat beter. Het stukje lucht wat ik vanuit hieruit kan zien ziet er wat beter uit dan die van gisteren. Ik heb eigenlijk geen flauw idee wat ik van Nieuw-Zeeland moet verwachten....Janine kijkt al haar hele leven uit naar het moment dat ze hier zou aankomen en stond gisteren vanaf de eerste stap op het vliegveld te springen van enthousiaste. Volgens mij ben ik te nuchter om zo enthousiast te zijn over wat dat ook. Ik ben benieuwd, ik laat het allemaal maar over me heen komen. Aanstaande dinsdag stappen we op de bus die ons over beide eilanden gaat rijden....ik hou jullie op de hoogte!

Succes allemaal met het koude weer, de sinterklaas inkopen en de donkere dagen voor kerst.....

Geschreven door Nadine.geniet