Hallo allemaal!

Deze keer niet vanuit een heerlijk bed maar een zon overgoten strand....ja inderdaad ik heb een heul zwaar leven. Gezien dit zware leven heb ik mezelf vanochtend bij het ontbijt maar weer verwend met een paar heerlijke pannenkoeken met chocola en bosbessen, niet veel later bij het aantrekken van mijn korte broek kwam ik tot de conclusie dat ik mezelf iets minder vaak moet verwennen....Jep ook hier aan de andere kant van de wereld blijft blij zijn met m'n eigen lichaam een dingetje.

Na een week genoten te hebben van het surfen en vooral de mensen rondom het surfen, hebben Janine en ik besloten om nog een weekje te blijven. Vol goede moed, na een Netflix zondag op de bank in de gezamenlijk woonkamer, trokken we maandag onze wetsuits weer aan. Beide hadden we verwacht dat je, na 2 best succesvolle dagen aan het einde van de 1ste week, zo op de plank zou springen om alle golfen te pakken. Je voelt 'm al aankomen....dit was duidelijk niet het geval. Maandag en dinsdag waren de golven gigantische, na een paar keer in een 'wasmachine' te hebben gezeten was ik er aardig klaar mee. Het feit dat ik niet de enige was waarbij het niet ging zoals het moest gaan zorgde ervoor dat ik niet helemaal heb opgegeven. Dinsdag-, en donderdagmiddag heb ik er wel voor gekozen om niet mee te gaan om even te genieten van een kamer voor mezelf alleen. Ik ben best gesteld op tijd voor mezelf en dat is iets wat je niet of nauwelijks hebt als backpacker, er zijn altijd mensen om je heen. De heerlijke luxe kamer hier hebben Janine en ik de afgelopen 2 weken gedeeld met E, een 24jarige, lieve, iets wat ondeugende Zwitserse schooljuf. Zoals ik al eerder in m'n blogs heb beschreven is samenleven met onbekenden best een beetje wennen...zo ook met E. ( ik heb toestemming gekregen van E om over haar te schrijven in m'n blog, dus ze weet ervan) Onze lieve E houdt er namelijk van om zo goed als naakt door de kamer te lopen, jep best een beetje schrikken de eerste keer dat je kamer binnen komt lopen. Het is bijzonder hoe snel je aan elkaar gewend raakt, E heeft ons net verlaten, het afscheid was toch een beetje emotioneel. Het leukste aan reizen is misschien wel het ontmoeten van mensen/ het maken van nieuwe vrienden. Als ik ooit in Zürich ben ben ik in ieder geval verzekerd van een slaapplek!

Gisteren was onze laatste surfdag. De planning was om de gele dag te surfen op the Farm, mijn favoriete strand. Volledig aangekleed met onze surfboards onder de arm kwamen we het strand oplopen....een strand bezaaid met, ik dacht in eerste instantie plastic, blauwe balletjes met sliertjes. Bleu bubble jellyfish, mijn eerste ontmoeting met een Australische kwal. Na een stuk of 10 keer; "o my god!" te hebben geroepen vertelde onze roodharige surfcoach Kristian( net z'n biologiestudie afgerond), ons dat hij als klein jongetje door zo'n kwal was gestoken. Het gif was in zijn zenuwbanen terecht gekomen waarna hij een dag huilend van de pijn naast z'n moeder heeft gezeten. Na een kort overleg besloten we om naar een ander strand te gaan. Helaas waren er op dit strand niet of nauwelijks golven, maar ondanks dat was het een super leuke en vooral relaxte ochtend. Het was fijn om even niet te hoeven vechten om na een poging van het pakken van een golf weer het water in te komen. Het is bizar om te ervaren hoe machteloos je bent als mens tegen de kracht van de natuur/zee. Na een aantal keer een golf vol op m'n hoofd te hebben gekregen vraag ik me wel af wat schadelijker is, een uurtje kickboksen of een uurtje surfen...volgens mij is de kans op een hersenbeschadiging even groot. Maar goed, om de week toch nog surfend af te sluiten zijn we 's middags weer terug gegaan naar the farm. Tijdens deze laatste sessie pakte ik mijn beste golf tot nu toe, wauw wat een gevoel! Adrenaline kick waar ik nog zeker een uur van heb kunnen na genieten, heerlijk. Ik maak eigenlijk teveel bijzondere dingen mee. Het is best een uitdaging om alles chronologisch te beschrijven in dit blog....De meeste van jullie zijn waarschijnlijk ook bevriend met mij op Facebook en zien m'n foto's wel voorbij komen...zo ook de foto's van dinsdagochtend. Dinsdagochtend om 10 voor 5 ging de wekker, zo'n 15 minuten later stonden we allemaal bij het strand om in het donker onze koude, natte wetsuits aan te trekken. Tijd om de wilde zee in te gaan. De zonsopgang die 10 minuten later steeds mooier en mooier werd was het vroege opstaan, het vechten tegen de golven en de koude wetsuits meer dan waard. Wauw wat een ervaring.

Ik kan blijven schrijven over de heerlijke bbq van maandag, de droge/sarcastisch iets wat foute humor van onze surfcoaches, mijn eerste korte heimwee moment op vrijdagochtend en het feestje van afgelopen woensdag in Sydney, maar dan komt er waarschijnlijk nooit een einde aan dit blog.

Lieve mensen, ik ga nog een dagje genieten van dit zonnige strand, een nachtje van het heerlijke bed en morgenochtend mezelf weer verwennen met een veel te calorierijk ontbijt.....om daarna de trein te pakken naar Wollongong waar we weer genoegen moeten nemen met een stapelbed en droge crackers....Tot snel!

Geschreven door Nadine.geniet