We gaan te voet naar de toren, die aan de andere kant van het meer ligt en na een uurtje lopen komen we aan bij het mijnwerkerscafé "la Roseliere". Er zitten wat mensen binnen en wij bestellen hier een kopje koffie. Al gauw herken ik dit café van de documentaire van Huub Stapel (Langs de Schelde), binnen hangen namelijk allerlei mijnwerkerslampen, die ik in de uitzending ook gezien heb. Na een praatje met de kastelein herken ik hem ook van dit programma en ik zeg hem dat hij bekend is in heel Nederland. Dit tot grote hilariteit van zijn maten aan de toog. Nog een foto van het hele stel en we lopen naar de toren, die diende als een soort mijnlift. Toch wel indrukwekkend dit enorme geval. De mijnwerkerstoren is reusachtig om te zien, er zijn hier ook mijnwerkers omgekomen, dus ook een herinneringsplaat bij dit monument aan deze mensen. Na wat foto's vervolgen we onze wandeling aan de overkant van het meer, helaas hadden we niet gezien dat er geen pad terugliep zoals wij dat hadden bedacht. We moeten behoorlijk omlopen, maar na een kopje koffie onderweg kregen we dit toch voor elkaar. Bij elkaar schat ik dat het 10-12 km is geweest. De koffie konden we aanvankelijk niet betalen, omdat we bij dit café niet contactloos konden betalen, we geen cash bij ons hadden en de geldautomaten ook niet contactloos waren. Bas giaat dus, na aankomst bij de camper, met wat geld terugfietsen. Eind goed al goed.

Geschreven door Marjan.en.Bas.op.reis