Daar zit ik dan... met mijn laptop en een glas spa in de tuin naast mijn tuinhuisje (in de schaduw). (Goed leven? Ja. Vakantiegevoel? Ja). Nog 3 weken en dan vliegen we terug naar Nederland. De afgelopen tijd hebben we weer veel beleefd. Ten eerste zijn Iris en ik een paar weken geleden eindelijk naar de vogeltjesmarkt geweest. Hier wordt een wedstrijd tussen vogeltjes gehouden, waarbij er gekeken wordt welk vogeltje het meeste geluid maakt. De vogels krijgen 5 minuten om tegen elkaar te strijden. De jury turft op een krijtbord. Leuk om een keer mee te maken, ondanks dat we er vroeg voor ons bed uit moesten. Half 7 waren we op het Onafhankelijkheidsplein en toen bleek het bij de dierentuin te zijn. Dus zijn wij heel hard naar de dierentuin gefietst. Gelukkig was de dierentuin net getroffen door een plaatselijke regenbui, waardoor de wedstrijd iets werd uitgesteld, en wij toch op tijd waren.
De week erna hebben wij op donderdag Holi Phagwa gevierd. Een Hindoestaans kleurenfeest, waarbij er met poeder gegooid wordt. Het gaat erom dat ondanks alle verschillende kleuren iedereen toch gelijk is. De nacht voor dit feest wordt het ' kwade' verjaagd doormiddel van een groot vuur. Het Holi Phagwa festival was een heel groot feest met allemaal bekende dj's uit Nederland.
Diezelfde week hebben wij op zaterdag een Surinaamse kookworkshop gevolgd. Ik heb baka bana's (gebakken bananen), loempia's, broodje pomme, bojo (Surinaamse cake voor verjaardagen) en nasi met garnalen en kip leren maken. Het was mega lekker en we hebben nog een aantal dagen na kunnen genieten van al deze heerlijke gerechten. Als ik in Nederland ben ga ik het ook eens maken. Ik neem de benodigde kruiden mee in mijn koffer.
De zondag na de Surinaamse kookworkshop zijn Iris en ik vroeg opgestaan om te basketballen met wat Surinaamse mannen uit onze buurt en een Nederlandse vrouw die hier in onze buurt woont. Een week hiervoor werden wij uitgenodigd toen wij langs liepen in onze sportkleding. Henk, een wat oudere Surinaamse man, kwam naar ons toe en vond ons er wel sportief uitzien. Hij vertelde dat er elke zondagochtend een basketbalwedstrijd was met mensen uit de buurt en of wij mee wilden doen. Ik heb veel gelachen en ondanks dat de mannen al een redelijke leeftijd hadden, ging het er fanatiek aan toe. Er was één basket waar kon worden gescoord. De basket aan de andere kant van het veld had het helaas al jaren geleden begeven. Bijzondere wedstrijd dus!
Verder hebben we een prachtige trip naar Nickerie en Bigi Pan (= groot meer) gemaakt, samen met de oom en tante van Chaïm die ook in Suriname verblijven. Nickerie ligt aan zee en vlakbij de grens met Guyana. Wij hebben op een eilandje op het meer geslapen in een lodge. We reden in een taxi naar het Noordwesten van Suriname. Onderweg maakten wij een stop en genoten van het prachtige uitzicht op de natuur. Hier hebben we onze eerste vogels gespot, zoals de rode Ibis. Een prachtige felgekleurde rode vogel. In Nickerie bracht de taxi ons naar het - via internet geboekte - resort. Bij het resort was er niemand aanwezig en het telefoonnummer dat wij hadden, werd niet opgenomen. Het resort was ook veel verder van de stad afgelegen dan er op de site stond vermeld. Terwijl we dit alles ontdekten werden we ook nog aangevallen door een grote groep muggen. Gelukkig mochten wij snel de taxi weer in en bracht de taxichauffeur ons naar een hotel één minuut lopen van het centrum. Wij hebben er met elkaar genoten van een heerlijk Indonesische maaltijd. De volgende dag hebben we rondgelopen op de Centrale Markt van Nickerie. We zagen hoe een volledige kip in stukjes werd gesneden en hoe de vissen direct vanuit het water op de marktkraam belandden. Daarna zijn we met een bootje richting Bigi Pan gevaren. Onderweg zagen wij veel vogels: een prachtige specht, roofvogels en een ijsvogel. Ook zagen we nog een brulaap.
Aangekomen bij onze lodge hebben we geluncht en heerlijk een boek gelezen in de zon. Toen wij daar zaten te genieten in het zonnetje, kwamen er twee boten aan vol met Chinezen. Zij maakten ongegeneerd foto's van ons alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
's Avonds tijdens het spelen van Rummikub kwam een aantal Chinezen ook heel geïnteresseerd meekijken en één besloot zelfs een paar stenen te verschuiven. Gelukkig begrepen zij (ondanks dat zij geen Engels of Nederlands spraken) dat wij dat niet echt waardeerden. De volgende ochtend waren wij nog niet van ze af en kwamen ze vol bewondering kijken hoe wij brood aten met met mes en vork. Ze hebben het daarna ook zelf geprobeerd met veel gelach. Na nog met een man op een foto te zijn geweest, lieten ze ons met rust. Hierbij mag niet onvermeld blijven dat ze ons wel een Djogo (één liter bier) hadden gegeven de avond ervoor.
In de avond hebben we eerst flamingo's gespot en daarna gingen wij op slangenjacht. Onze gids had twee slangen gevonden en dat bleef niet onopgemerkt. Alle andere gidsen kwamen via andere boten in onze boot, die het dichtst bij de slang lag. Zij hebben de slang uit de bosjes gehaald en vastgepakt. 'De slang is niet gevaarlijk, hij kan wel bijten en dat kan pijn doen', zei de gids. Je snapt wel dat ik daar niet heel lekker zat in het bootje bij de bosjes waar voor mijn gevoel elk moment een nieuwe slang uit kon kruipen. Gelukkig heb ik het allemaal overleefd en heb ik zelfs de slang nog even aangeraakt. Diezelfde avond hebben wij na heel veel potjes Rummikub, ook nog genoten van de prachtige sterrenhemel. Ik heb denk ik nog nooit zo veel felle sterren bij elkaar gezien.
De volgende dag zijn wij opnieuw naar de flamingo's gegaan en hebben wij een modderbad genomen in het meer. Volgens de gids word je daar 10 jaar jonger van en hij vond het ook geen enkel probleem om ons eens helemaal goed in te smeren met de klei/modder. De modder moesten we laten opdrogen en daarna afwassen. Daarna gingen we met de boot terug naar Nickerie. We hebben onderweg nog twee uilen gezien! Eenmaal aangekomen in Nickerie, hebben we de plaatselijke bus teruggenomen naar Paramaribo. Geen luxe taxi deze keer, maar een busje vol Surinamers die naar de stad moesten op zondagavond om daar te werken/studeren. Alle mensen in het busje werden thuis opgehaald en ook op hun bestemming gebracht. Tussendoor werden er nog pakketjes afgeleverd, zoals regenlaarzen en werd er honing gekocht. Het was een lange zit, ondanks dat de buschauffeur van doorrijden hield. Alle Jeeps en snelle, kleine auto's werden door onze buschauffeur met gemak ingehaald. Met een paar noodremmen zijn we uiteindelijk veilig aangekomen in Paramaribo. Om deze prachtige trip af te sluiten hebben wij met z'n vieren bij ons lievelingsrestaurant gegeten: Yomax.

Deze week ben ik weer naar stage geweest en heb ik best veel mogen doen voor Surinaamse begrippen. Dinsdag zijn wij voor ons onderzoek langs geweest op de Pabo van Suriname (CPI) en zijn wij in gesprek gegaan met studenten. Ook zijn wij langs geweest voor ons onderzoek bij het Zorgbureau. Interessant om te horen hoe zij hier omgaan met kinderen met speciale onderwijsbehoeften. We hebben er veel aan gehad en komen steeds dichterbij het antwoord op onze onderzoeksvraag.

Tijd om deze blog weer af te ronden. Wij gaan nu lekker naar Chris' Roti shop. Voor de lekkerste roti van Suriname!

Lobi -xxx-

Geschreven door Maaikeiriss.travels