De eerste stagedagen heb ik er nu opzitten. Ik heb twee dagen de klas geobserveerd en de derde dag was mijn mentor ziek en heb ik zelf voor de klas gestaan. De kinderen zijn heel lief en zeggen op alles 'Ja, juffrouw'. Over het onderwijs en mijn stage schrijf ik later meer. In deze blog schrijf ik over onze eerste trip richting het binnenland van Suriname.
Samen met Iris en onze huisgenootjes hebben we de Fredberg beklommen. De Fredberg ligt in het tropisch regenwoud. Het grootste deel van Suriname (negentig procent) is met oerwoud bedekt. Dit oerwoud maakt onderdeel uit van het grootste tropisch regenwoud op aarde, het Amazone-regenwoud. Het grootste deel van het Amazone-regenwoud ligt in Brazilië. (Op de kaart bij deze blog zie je waar de Fredberg ongeveer ligt.)

Vanuit Paramaribo reden wij met een bus in 4 uur naar het basiskamp in het binnenland. Het basiskamp was een prachtig gebouw midden in de jungle. De Kolibries vlogen rond het houten gebouw. Na een lunch bij het basiskamp zijn wij bepakt en bezakt met onze rugzak gaan lopen. We liepen 4 uur over een eenvoudig pad dwars door de jungle. Het pad door het oerwoud is gemaakt (gekapt) door Fred en zijn vrienden (Fred hadden wij even op het basiskamp gesproken en vertelde ons over zijn ontdekking). De wandeling begon met een vlak stuk en daarna een beetje klimmen. Toen we dit hoger gelegen gedeelte hadden bereikt, konden we de Fredberg zien liggen. Daarna moesten we een klein stukje dalen en met behulp van boomstammen heel wat riviertjes oversteken. Ik noem geen namen, maar er zijn wel wat voeten in de rivier beland. We hadden een korte pauze en daarna begon de echte klim naar de top van de Fredberg. Tijdens het rustmoment zagen wij zwarte slingeraapjes hoog in de bomen (hier noemen ze het spidermonkeys). Zij hadden ons ook gezien en kwamen even naar ons toe geslingerd. De meningen waren verdeeld of ze nu takken naar onze hoofden gooiden of dat ze per ongeluk takken voor onze voeten lieten vallen. Ze zagen er wel schattig uit, maar we zijn maar even ergens anders onze bananenchips op gaan eten. Met hernieuwde energie begonnen we aan de klim. Na een tocht met behulp van touwen (langs lastige gedeeltes) kwamen wij aan op de top van de berg. Wat genoten we van het prachtige uitzicht! Bernhard, onze kok, maakte een heerlijke roti na deze inspannende tocht. We bekeken de schitterende zonsondergang vanaf de berg en zagen toen ook naast de vele rots salamanders en een goudhaas. Een goudhaas lijkt totaal niet op een haas hoor, het is meer een soort mini varken. Daarna hebben we met de groep een spelletje weerwolven gespeeld (onze kok was ontzettend fanatiek) en daarna zijn wij in onze hangmatten geklommen. Dat ligt niet echt lekker en wanneer ik één keer bewoog, schommelde ik tegen mijn buurvrouw aan. Ik heb wel eens lekkerder geslapen, maar ik ben blij dat ik een keer in de open lucht in een hangmat boven de jungle heb geslapen.

Omdat we niet zo lekker lagen in de hangmat, waren we op tijd voor de zonsopgang. Iris, een huisgenootje en ik genoten nog van het laatste moment op de rots, toen er plotseling twee ara's voorbij vlogen. Dat was echt een prachtig moment. Zo gaaf om zulke mooie vogels (één van de soorten papegaaien) voorbij te zien vliegen met zo'n mooi uitzicht. (Zie foto, kunnen jullie een beetje meegenieten). Na het ontbijt zijn wij rotshanen (een zeldzame vogel) gaan zoeken. Dit leverde hilarische momenten op. We mochten niets zeggen en moesten heel stil lopen van de gids. Daar zaten we dan met de hele groep gehurkt op de grond en maar wachten op die rotshanen. De gids speelde WhatsApp-spraakopnames af van de geluiden van de rotshaan. En ja hoor, daar kwamen ze. (Ook van de rotshaan heb ik een foto toegevoegd. Iris is de gelukkige/trotse eigenaar van deze foto.)
Daarna hebben we onze spullen gepakt en begonnen we met de afdaling door het oerwoud. Onderweg heeft onze gids veel informatie gegeven. Er was een bepaalde boom wanneer je daar tegen aan sloeg met een stok, was dat geluid vier kilometer verderop nog te horen. Vroeger gebruikte mensen in het oerwoud dit wanneer zij hulp nodig hadden. Zij sloegen drie keer op de boom en wanneer iemand dat had gehoord, antwoordde deze ook door middel van drie keer slaan op de boom. Alleen was het wel lastig om te vinden waar het geluid vandaan kwam, aangezien het geluid door de hele jungle galmt. Verder zagen wij nog kogelmieren die om de boomstam een hol aan het graven waren. De gids vertelde dat deze kogelmieren vroeger gebruikt werden om te testen of een man wel een échte man was. Je moest die mieren dan vasthouden. Die beesten steken je en dat geeft volgens de gids ongeveer hetzelfde gevoel als een kogel door je lichaam. Wij moesten ook echt uitkijken, want de gids wilde niet weten wat er dan met ons zou gebeuren... Maar helaas het verhaal werd nog erger, want niet alleen de mannen werden vroeger getest. De vrouwen kregen wespen tegen hun lijf aan om te testen of zij wel een echte vrouw waren (leven wij nu toch wel in een betere tijd).
Eenmaal weer bij het basiskamp aangekomen kregen we een lekkere lunch. Daarna sprongen wij in de rivier. Een rivier met piranha's en kaaimannen, maar volgens de gids kon je op deze plek gewoon zwemmen. Het leuke was dat wij die avond tijdens een wandeling met de gids langs dezelfde rivier, op zoek gingen naar kaaimannen. :) Tijdens de avondwandeling hebben we reuzenpadden gespot en ook nog een vogelspin.

De volgende dag hebben we vroeg in de ochtend ook een wandeling gemaakt. Mooi om te zien hoe het oerwoud ontwaakt. We hebben nog meer aapjes gezien en een vogel gezien en gehoord, die hetzelfde geluid maakt als de sirene van een politieauto. Ze noemen deze vogel hier de bospolitie. Ook lag er tijdens de wandeling een 'Surinaamse landslang' (ik weet de precieze naam niet meer) op ons pad. Die was dus giftig. Nadat we foto's hebben gemaakt, heeft de gids hem van het pad weggejaagd. "Als je over deze slang heen loopt bijt hij," aldus de gids. Het gevaarlijke is dat je hem bijna niet ziet, het is net een tak. (Toen wilde ik eigenlijk zo snel mogelijk terug naar huis, het oerwoud uit). Verder hebben we nog een Toekan gezien (de bekende vogel van het van der Valk hotel/restaurant).
Terug bij het basiskamp kregen we een heel luxe ontbijt met brownies, pannenkoeken, eieren, gebakken bananen met pindakaas (bakabana) en watermeloen en dat midden in de jungle. Na het ontbijt hebben Iris en ik gekajakt op de rivier. Eerst tegen de stroming in, waardoor ik twee dagen gigantische spierpijn had in mijn schouders. Tegen de stroming in kajakken is toch wat zwaarder dan ik dacht. Na het kajakken zijn we met de groep met de bus teruggereden naar Paramaribo. Onderweg in de bus hebben we gezellig gezongen met elkaar. In Paramaribo zijn we met de hele groep uit eten geweest en daarna met onze huisgenoten naar Danceclub Tequila. Wij hebben onze dans, zelf bedacht tijdens de trip, aan de Surinamers laten zien. Helaas waren zij nog niet heel erg onder de indruk van onze danskwaliteiten. Daarom zijn Iris en ik afgelopen dinsdag naar Zumba-les geweest. We hebben wat nieuwe danspasjes geleerd. We gaan die dance-battle een keertje winnen voor we naar huis gaan.

Bosi en Brasa uit Paramaribo

Geschreven door Maaikeiriss.travels