Vervolg vrijdag 22 maart.
Terwijl wij gingen eten, heeft Senor onze kleren gewassen. Ze ruiken weer lekker fris. Wat zijn het toch bijzondere mensen die wij ontmoeten.
Toen we gisteravond terugkwamen van het eten, zagen we bij de kerk mensen buiten staan en muzikanten, daar willen we meer van weten. Processie Semana Santa. Dat wij dat weer mogen meemaken.
De terugkeer in de Casa, was beetje onprettig. Senor vertelde dat zijn zoon was thuisgekomen. Hij wilde, en terecht, zijn kamer om te slapen. Maar omdat hij ons niet teleur wilde stellen en er geen Hostel of Hotel plaats heeft deze nacht, mogen we de Master- slaapkamer gebruiken. We voelen ons erg opgelaten, maar de Senor wil het zo.
Wij hebben het maar te accepteren. En morgen krijgen we ontbijt om 7.30 uur en hij brengt ons naar de volgende plaats. Basta.

Zaterdag 23 maart.
Vanmorgen waren we niet alleen bij het ontbijt. 3 Senors kwamen ook ontbijten. Familie van de eigenaar. De vrouwen eten later. We spreken Engels met elkaar en we begrijpen elkaar goed.
Om 8.00 uur komt Senor met autosleutels de kamer inlopen. Tijd om te gaan.
Bij het passeren van de dorpsgrens waar de ongeasfalteerde weg begint, rijdt Senor gewoon 80 km. Even verder bij de A-weg haalt hij makkelijk 140 km. Dan zie je de omgeving echt flitsend voorbij gaan. In 10 minuten bij Villacañas. Wij dachten dat Senor ons zou afzetten bij het begin van het dorp, bij het Verkeersbord met Plaatsnaam, maar we worden nog verder gebracht. Plaza Mayor voorbij. Nee...., we zijn er nog niet. Langs de gerestaureerde Via Verda, dat nu een wandelpark is. Enkele winkels, waar we proviand zouden kopen? Hij rijdt gewoon verder, ook al vraag je hem te stoppen. No no, hij brengt ons bij de route, daar waar de route opnieuw begint buiten de bebouwde kom. Het scheelt zeker 3 kilometer lopen. Wanneer hij de auto aan de kant zet om ons uit te laten stappen, wil hij nog geen afscheid nemen. Nog een Selfie en foto's van ons samen. Uitwisselen van nummers....Facebook? Dat heeft hij ook. Hij heeft het er te druk mee. Eindelijk denkt hij aan zijn gasten thuis, die ook ontbijt hopen te krijgen en neemt hij afscheid. We zijn er beduusd van.
We inventariseren wat er van etenswaar nog in de tas zit en besluiten het te wagen om op pad te gaan. We kunnen rond 12.00 uur in Tembleque aankomen, dus etenstijd.
Bij de splitsing kiezen we de langere variant. Deze is iets langer, maar rustiger, niet langs de autoweg.
Het landschap is nog een beetje in nevelen gehuld. De bergen in de verte zijn niet te zien, toch is het 17 graden.
Meerdere bloeiende bloemen langs de weg. Veel Olijfgaarden en Landbouw. Soms een Bosperceel.
Ergens in dit stuk land bij een splitsing, zien we een omheind stukje grond. Binnen de omheining lopen Kippen met Kuikens. De Hond laat zich horen. Het Bouwsel wat we zien, is niet veel meer dan tentdoek en golfplaten. Wanneer we de bocht hebben genomen zien we een man zitten op de grond bezig met stukje fietsband. De kleding? Vies en kapot. Op zijn hoofd heeft hij een door geknipte voetbal als muts. We groeten elkaar. Wij vervolgen ons pad en hij zijn "werkzaamheden".
De wind is in onze rug gaan blazen en de zon is gaan schijnen.
Bij een Olijfgaard horen we het geluid van motorzagen. De bomen worden bijgesnoeid. Aan de rand van de gaard staat een tractor met hakselaar, het snoeisel wordt daarmee kleingemaakt. Een tegemoetkomende auto stopt bij ons, de bestuurster wenst ons Buen Camino en rijdt door, het perceel op. De auto komt terug en stopt weer bij ons. Ze vraagt ons of we met haar mee willen gaan. Tassen achterin en allen in de auto. Zij heeft eten bij zich en gaat naar de werkmensen en wij mogen mee. Tja,....daar zit je dan even later toch te eten. Brood, kaas ( uit de streek Tembleque) fruit, wijn of water. Het stel blijken eigenaren te zijn van verschillende Olijfgaarden. Hun broer helpt hen bij drukke periodes. Ze verbouwen alles op Biologische wijze en verzamelen en persen alles Coöperatief.
Het stel blijken ook sporters te zijn, hardlopen en fietsen. Verschillende marathons gelopen in Spanje, maar ook andere landen. In augustus hopen ze in Schotland een Marathon te gaan lopen. September maken ze een Camino op de fiets.
Wij nodigen hen uit. Als zij ooit in Rotterdam willen lopen? Ze zijn bij ons welkom.
Zij vertelt: "Hebben jullie de kluizenaar gezien eindje terug? Hij heeft vroeger veel gewonnen met motorracen. Altijd veel mensen om hem heen, en overal naar toe. Nu wil hij liever geen mensen meer zien."
Wanneer het eten op is, vraagt Senor of we de "Berggrot" willen zien. Het is een soort Souterrain in de grond. Ja, dat willen we wel. Met z'n vieren in de auto op pad. Rijden 10 minuten voor we er zijn. We zien een mooi gerestaureerd berghuis. Half gegraven in het land en bedekt met aarde. Binnen constante temperatuur van 18 graden. Met ruimte om te eten en slapen. In de muur ringen om de Paarden vast te zetten. Het bouwwerk is zeker meer dan 100 jaar oud, maar door hen mooi opgeknapt. Het ligt op hun grond en zij gebruiken het in de zomer als ze willen. We bewonderen dit moois. Onderweg hadden we wel Ruïnes gezien van dit soort huis, maar wisten niet wat het was.
Ze moeten weer aan 't werk, en wij ?...
Om 12.00 uur nemen we afscheid van elkaar. Misschien tot .....
Ach,...en zo hebben we nog wat te vertellen.
We vervolgen onze route. Onze gedachten vol met alles wat we vandaag hebben meegemaakt.
Het pad stopt bij een plas water, de grootte als van de Pallandpolder. Omlopen! De grond is onderwater gezet. In de plas veel watervogels, o.a Kluten en Steltkluten. Zou het voor de vogelstand zijn?
Rond 13.30 uur komen we aan bij Tembleque en vinden al snel de Casa Rural.
Na het douchen even het Plaza Mayor bekijken met de mooie balkons. Hierboven zweven vogels, we zien onze eerste Gierzwaluw tussen de andere Zwaluwen.
Het was een bijzondere dag.

Vandaag 18 kilometer. Begonnen met 17 graden, later 23 graden.

Geschreven door Levante