Gisteravond wilden we uit het hotel om te gaan eten, want het restaurant was gesloten, alle lichten uit. Maar zo snel kwamen we niet weg. De Senora hield ons tegen, ratelde veel Spaans, maar we begrepen wel "a comer". Ze nam ons mee naar de Corador, deed alle lichten aan en wees ons een tafel. Daarna vroeg ze wat we wilden eten. Tja,...Soupa et Salade mixta. Daarna zorgde zij voor de Seconde et la Postres. We kregen gewoon een 3-gangen menu. Zij was de Coccina.
Als enige gasten in het hotel, werd er voor ons gezorgd.

Vanmorgen was de bar- restaurant wel open, het was gewoon druk. Wij kregen een heerlijk ontbijt.
Om 8.30 uur gingen we op pad. Het lijkt een mooie dag te worden. Nu nog bewolkt, maar de zon probeert het al, 14 graden.
Het pad zien we voor ons door het landschap gaan. Langs landbouwgronden. Tarwe, Erwten en Knoflook. Vele hectares groot. Dat afgewisseld met gaarden, waar volop wordt gewerkt.
We houden een kleine rustpauze op een stel grote stenen. Even de tassen af en de benen rust gunnen. De omgeving is zeer fraai. Verschillende kleuren, het groen van het gewas en aarde tussen de ranken en dan de landweg als een lint erdoor heen.
We nemen de tijd om rond te kijken.
Als we verder lopen zien we weer veel vogels om ons heen. En we worden verrast door een Vale Gier, rondcirkelend over ons heen. De Grauwe Gors laat zich ook horen en zien. Bij een Amandelgaard vliegen weer volop vlinders, zelfs de Koninginnepage.
Een aantal mannen zijn bezig tussen de Wijnranken. Ze strooien er korrels mineralen tussen. We krijgen er een hele uitleg over.
Bij Santiago de la Torre, een deels vervallen kasteelboerderij eten we een broodje. Hier roept de Hop vanaf het dak ons toe. Boerenzwaluwen, Mussen, en Duiven vliegen rond. Het wordt warmer, 23 graden. De pet gaat op en we smeren ons goed in. Zelfs onze oren zetten we goed in het vet, anders heb je straks "kaantjes".
We kruisen een stroompje water, Rio Záncara. Het heet rivier, maar dat zegt ook alles. Een Zilverreiger vliegt op. Heeft die staan vissen?
Bij een Olijfgaard waar er wordt gesnoeid, vragen mannen ons of we wel voldoende water bij ons hebben. Si si, maar wel aardig van hen.
Wanneer we de A-weg oversteken zien we Las Pedroñeras liggen, een stadje waar we willen overnachten.
Om 15.00 uur komen we op het plein bij de kerk. Eerst maar iets drinken in de bar, voordat we naar de Albergue gaan. In de bar zitten lokale pensionata's een kaartje te leggen. Ze hebben er een mooi speelkleed voor.
Wanneer we bij de Albergue zijn moeten we telefoneren voor een bed. De Senor die opneemt zegt dat hij pas na 20.00 uur kan komen. Hij werkt momenteel en is dan pas klaar. Tja dat is wel erg laat. Hij oppert om te vragen bij Hotel El Bomba, zij hebben vaak plaats. Dat idee nemen we aan en gaan, via Google maps op zoek. Helaas het Hotel is completo. Dat wordt terug naar het centrum en toch naar de Albergue. Even bellen dat we wachten tot wanneer Senor kan komen. Wij overbruggen de wachttijd in het cafetaria met iets te eten. Maar lang wachten is niet nodig, Senor belt ons om 18.00 uur, met een oplossing. We kunnen naar de Albergue en iemand komt ons helpen. Dan kunnen we douchen en gebruik maken van de keuken. Hij komt dan later na zijn werk. Prima, we gaan akkoord, kunnen we in ieder geval wel binnen slapen.
Zo zie je maar, "Alles komt goed".

Vandaag 29 kilometer. 4 kilometer van het "heen en weertje" naar Hotel.
Maximaal 26 graden.

Geschreven door Levante