Na twee rustige dagen aan het strand van camping Orchidea vertrekken we donderdag morgen richting Milaan. Via de camper app heb ik een camperplaats gevonden juist onder en buiten Milaan op een bio boerderij. Lijkt een mooie locatie om van daaruit Milaan per bus te bezoeken.
We zitten nu bovenaan Lago Maggore en ik wil via het meer naar het zuiden rijden richting Milaan.
Dat lukt voor enkele kilometers, dan beslist de GPS dat we richting autostrade moeten rijden en rijden we de één na de andere tunnel door. We zien weinig van het landschap maar schieten aardig op.
We moeten vandaag een kleine 100km rijden.
Door een glooiend (niet boeiend) landschap rijden we door verschillende dorpen en kleine steden.
Wat ons wel opvalt zijn enorme velden met een okergeel gewas, een soort gras. Ik stop even om dat beter te bekijken en wat hebben we: risotto, met massa’s.
De GPS geeft aan het eindpunt te naderen. Mijn gevoel zegt dat we helemaal nog niet in de buurt van Milaan zitten. Via een veldwegel rijden we langs een mooi watertje, het wordt steeds smaller, over een brugje, ik ga maar te voet verder, zie een boerderij, haha gevonden. Blijkbaar is het daar niet, een norse kerel stuurt mij van zijn hof. De app heeft blijkbaar foute coördinaten gegeven.
Het is middag, warm, we gaan iets eten. Ik rij terug naar de weg en plaats me onder de bomen voor wat schaduw. Komt daar een zwarte jonge dame uit de struiken en zegt ons in haar beste Engels dat er een beetje verder op, via de onverharde weg, een ruime parking is waar we kunnen eten. Niet ver en héél goed. We gaan daar dan maar naar toe. Een frisse pint lonkt.
Blijkbaar stonden we in haar weg voor haar ‘activiteiten’
De onverharde weg wordt een smal aarden pad langs een watertje, ik kan niet meer draaien en moet verder. De weg wordt steeds slechter en natter. Nu kan ik zeker niet stoppen, anders zak ik weg. We blijven rijden, terug met klamme handen. Met wat zijn we nu toch bezig. Plots geeft de GPS een baantje aan, we gaan er toch komen….op een ruime parking van een kerkhof.
Niets zeggen van de zwarten.
We keren terug naar het dorpje, kopen wat toespijs en brood en eten rustig op het marktje in de camper.
Na controle van Google maps zijn we dichter bij Torino dan bij Milano. Milano is dus voor de terugweg. We gaan naar Turijn. Vrij snel een camperplaats gevonden niet ver van het centrum.
Nu via de autostrade naar Torino. We hebben genoeg kleine dorpen gezien.

De camperplaats ligt in Collegno (een 10km van het centrum Turijn). Vrij kale gratis plaats met alle (betalende) voorzieningen. Een vriendelijke man komt me uitleggen hoe alles werkt en hoe ik het hekken kan sluiten. Bij wijze van voorbeeld sluit hij het hekken met een hangslot en geeft me de cijfercombinatie. Vreemd, hier kunnen gemakkelijk 20 campers staan en nu is het hekken dicht. We staan hier alleen.
Het geeft toch een iets veiliger gevoel achter een gesloten hek te staan als we ‘s avonds enkele mannen naar het containerpark zien lopen met winkelkarren. Ze gaan wat ‘materiaal’ gaan ophalen. Zo zie je maar dat hier in Italië toch armoede is.
Na lekkere balletjes in tomatensaus en een filmpje op Netflix gaan we een rustige nacht in.

Geschreven door Ignace.op.pad