Nadat het sluisje gerepareerd was konden we om 10.15 uur uit Maastricht vertrekken. Samen met een wat ouder stel op een wiebelig stalen scheepje dat erg veel moeite had om weg te komen van de wal. Eerder die ochtend had hij verteld dat hij helemaal geen boegschroef nodig had en al 30 jaar zonder een boegschroef met dat scheepje voer. Toen het uiteindelijk met hulp van de havenmeester en een lijn aan de wal het gelukt was om weg te komen, had ik de neiging hem toe te roepen: "toch wel handig een boegschroef". Leonie vond dat geen goed idee en ik heb het dus maar laten zitten.
Al snel voeren we onder de stuw door die ons op de heenweg veel vertraging heeft opgeleverd. Vervolgens zo'n 5 uur op het Julianakanaal gevaren. Het was erg mooi weer dat helpt tegen de verveling want er is niet veel te zien. De sluis bij Borne en de sluis bij Maasbracht waren een makkie. Rijkswaterstaat had vakantiewerkers ingehuurd via uitzendbureau Tempoteam om pleziervaarders te helpen in de sluizen. Ook bij de sluis ri Roermond stonden ze er om lijnen aan te pakken. De CO2-ZERO vonden ze machtig interessant. Je merkt wel dat de jeugd, meer als veel latere generaties, het belang van duurzaamheid inzien. Begrijpelijk daar de gevolgen van te veel co2 uitstoot dichter bij hun bed is.
Na de laatste sluis vaar je langs en over de Maasplassen. Het is hier een drukte van belang, mede door het mooie weer. Hier is het erg leuk varen en 'het toetje' vandaag was wel de moeite waard. De havenmeester gebeld voor een ligplaats in de haven en die kregen we 50 meter naast onze de vorige dag geparkeerde auto.
We kunnen daar tot volgende week dinsdag blijven liggen. Overigens wat een haven is die Nautilus haven. Je vaart ongeveer 5 minuten langs grote aantallen boten, zeiljachten maar vooral dure motorjachten van hoofdzakelijk Duitsers.

Geschreven door Co2-zero